Από το 1981 και το εμβληματικό Audi Quattro που άλλαξε τα δεδομένα, στο 1995 και τη Celica ST205, που πλήγωσε την Toyota. Παραμένουμε τυχεροί…

Τα οδηγήσαμε. Παράλληλα. Στον ίδιο χώρο, την ίδια μέρα. Καμία σχέση με σύγκριση. Ούτε στη θεωρία ούτε στην πράξη. Ο ενθουσιασμός μας, πέρα από την ουσία, συνδέεται με την εμπιστοσύνη του κ. Μάριου Σταφυλοπάτη. Από τους τελευταίους της… αρχοντιάς στο χώρο της μιζέριας, όπως έχουν εξελιχθεί οι ελληνικοί αγώνες.

Τα δύο κοσμήματα βγήκαν από τις ειδικές προθήκες-θυρίδες… κοσμηματοπωλείου στην περιοχή της Κηφισιάς και μας παραχωρήθηκαν κάτω από ιδανικές συνθήκες. Η ζωή μας εύκολη, η δουλειά μας υποδειγματική, χάρη στον κ. Κώστα Πάλλα, που έχει την εποπτεία στον «οίκο» Σταφυλοπάτη, αλλά και χάρη στον κ. Κωνσταντίνο Λεκάκη του HTTC, ο οποίος με την παρουσία του και με τις ρυθμίσεις του και σε επίπεδο συνεννοήσεων εξελίσσει την πίστα «Μέγαρα» σε Μέγαρο, όντας το σπίτι του μηχανοκίνητου αθλητισμού στη χώρα μας.

Η ώρα της αλήθειας

Από τις περιπτώσεις που δε θέλεις να οδηγήσεις. Κερδίζεις χρόνο αφήνοντας στον Θάνο το παιχνίδι με τους φακούς και ψάχνεις δικαιολογίες για περισσότερες εικόνες με στατικές λεπτομέρειες αλλά και με ελεγχόμενες κινήσεις, που αρέσουν στην Art Director μας. Αντίστοιχα, με αυτό τον τρόπο ο φωτογράφος εξασφαλίζει ότι «έχουμε» το θέμα, οπότε «πάμε, κ. συνάδελφε».

Χάσμα γενεών

Είναι διαφορετικά ακόμα και σταθμευμένα. Το Audi απέριττο, με τα χρώματά του να σε οδηγούν στο WRC, και τις διακριτικές πληγές στο σασί να πιστοποιούν τη χρήση του και στο χωματόδρομο. Στον φυσικό του χώρο, δηλαδή. Το συγκεκριμένο διατηρείται ως είχε το 1981, τότε που αναδείχθηκε σε πέτρα του σκανδάλου, όταν αποκλείστηκαν από το Ράλλυ Ακρόπολις τα τρία Quattro. Πρόκειται για αυτοκίνητο που αναστατώνει τα συναισθήματα, ενώ πάνω του αντικατοπτρίζεται όλη η φιλοσοφία της Audi, ώστε να μην προκύπτει χάσμα μεταξύ του αυτοκινήτου παραγωγής και του αγωνιστικού.

Το Quattro δε βολεύεται στην πίστα του κ. Αναστασιάδη, οπότε επιλέγουμε ρυθμό φωτογράφισης, δεν πιέζουμε και απολαμβάνουμε ποιότητα Audi σε κάθε δράση. Εύκολα μάλιστα βρίσκεις το ρυθμό ώστε να μην προκύψει αντίδραση και ουσιαστικά «ταξιδεύεις», προσθέτοντας πινελιές ώστε να αξιολογήσεις μετρήσιμα χαρακτηριστικά μεν, σε λάθος περιβάλλον δε. Περιμέναμε έκρηξη από τον κινητήρα, που όμως δεν προέκυψε, παρά την αυξημένη πίεση στο τούρμπο, ενώ μας έκανε εντύπωση η ευκολία στη χρήση του επιλογέα, αφήνοντας τα δύσκολα για το πλαίσιο, που στην πίστα δε συνεργάζεται αρμονικά με τη μετάδοση. Σημαντικό είναι ότι σε προειδοποιεί, ενώ κρύβει μέγεθος και βάρος, και σε προκαλεί να πας παραπέρα. Θέλει χωματόδρομο και δεν το κρύβει, όταν στο «Μέγαρο» έχεις το ακριβές τιμόνι με τη σωστή υποβοήθηση και τα φρένα -θηρία σε αντοχή- ώστε να μην περιορίσεις τους γύρους σου. Με τον σωστό ρυθμό και όπως σχολιάσαμε: άμυνα!

Η φτερούγα!

Η Celica είναι η τελευταίας γενιάς, με την κίνηση στους τέσσερις τροχούς. Αυτοκίνητο που οδήγησαν επίσημα, στα χρώματα της Castrol, κυρίως οι Γιούχα Κάνκουνεν και Ντιντιέ Οριόλ. Η ST205, που το 1995 αποκλείστηκε στην Καταλονία, όταν βρέθηκε με παρατυπία στο στόμιο που περιορίζει την εισαγωγή αέρα στην τουρμπίνα. Μάλιστα, με πολύ επιστημονικό τρόπο, που προδίδει δόλο, και δεν τολμήσαμε να ρωτήσουμε για τον περιοριστή στη «δική μας».

Το σίγουρο είναι πως το δικό μας αυτοκίνητο ήρθε από το Βέλγιο χωμάτινο και αμέσως μετατράπηκε σε ασφάλτινο από τον Κώστα Πάλλα και τους συνεργάτες του.

Με την ευκαιρία

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, με την παρουσία των Evo και Impreza, ήταν οι φτερούγες το χαρακτηριστικό, οπότε σε αυτή την Toyota Celica GT-Four, εντυπωσιάζει το μεγάλο πίσω σπόιλερ που θυμίζει Supra. Αυτή η Celica δεν κρύβεται. Είναι το καπό, τα φτερά και η αεροτομή, στοιχεία που κρίθηκαν απαραίτητα ώστε στην Toyota Team Europe να κάνουν τη δουλειά τους. Είχαν κοπιάσει για να εξελίξουν την έκδοση παραγωγής σε αγωνιστική. Ένα κουπέ με όνομα βαρύ, ικανό και για την αμερικανική αγορά. Θηριώδης, δεν κρύβει τις διαστάσεις της, που σε βάζουν σε αρνητικές σκέψεις, έχοντας γνώση και για το παλμαρέ της, το οποίο δεν μπορεί να χαρακτηριστεί λαμπερό. Τυχεροί, έχουμε δοκιμάσει την ST165 με τον αείμνηστο Μπγιορν Βάλντεγκαρντ, και την ST185 με τον Κάρλος Σάινθ και τον Κώστα Αποστόλου. Δοκιμές σε μικτή και χωμάτινη διαδρομή με χαραγμένα τα ασφάλτινα ελαστικά, οπότε σήμερα περιμέναμε με ενθουσιασμό τη στιγμή.

Αλήθεια είναι…

… η χαρά μας, όπως και η τιμή μεγάλη, αφού είχαμε πράσινο φως ώστε να «πυροβολήσουμε», όπως της ταιριάζει. Ξεκινήσαμε διστακτικά, αλλά βρήκαμε τους αυτοματισμούς μας και την απολαύσαμε. Τόσο με το γκάζι, που δίνει εντολές σε έναν κινητήρα με αξιοποιήσιμο μεγάλο εύρος στροφών, όσο και στο κιβώτιο. Με τις αλλαγές των έξι ταχυτήτων -με τον επιλογέα σε διπλό «Η»- να σε παρασύρουν, ενώ είναι εντυπωσιακή και στην επιβράδυνση, με φρένα για πίστα. Έχεις τα πάντα, και είναι οι συνολικές της διαστάσεις που επιτρέπουν να «κουμπώνει» περίφημα στις γρήγορες καμπές τις διαδρομής, όταν τα έξυπνα διαφορικά της, ρυθμισμένα από τον Κ.Π., σου επιτρέπουν να κινηθείς γρήγορα και στις κλειστές στροφές. Όσο τα ελαστικά της Michelin αντέχουν και δε ζεσταίνονται, απολαμβάνεις, και είναι το σύνολο που σε εμπνέει να κινηθείς γρήγορα. Κάθεσαι χαμηλά και μακριά, αλλά ευτυχώς, με τους τροχούς-θηρία αποδεικνύεται αυστηρά ουδέτερη και δε χρειάζεται να καθίσεις τέλεια για να διορθώσεις.

Σημαντικό ότι δεν κρύβει εκπλήξεις, και εδώ πρόκειται για μάθημα. Σε ρυθμό 1.10΄΄ στα Μέγαρα, με δυνατότητες για 1.06΄΄, απλώς σημαδεύεις και δημιουργείς με εμπιστοσύνη στα φρένα και έχοντας ατού το τιμόνι της. Ως προς τις εντυπώσεις-απορίες που εκκρεμούν, ο 2λιτρος κινητήρας «σκοτώνει», εκπέμποντας ταυτόχρονα τον ήχο της εποχής, ενώ το κιβώτιο έρχεται να ολοκληρώσει ένα τέλειο σύνολο, που την καθιστά ανταγωνιστική, εδώ και τώρα. Το κυριότερο; Εξελίσσεται γρήγορα σε καλή φίλη. Χαμογελάς και εδώ, ξέρεις καλά πως είναι η καλή βάση που εξαργυρώνεται.

Η μεγαλύτερη σε διαστάσεις αγωνιστική Celica εξελίχθηκε έτσι ώστε να κερδίζει στο χώμα, με προσόντα και στην άσφαλτο. Τη φαντάζεσαι, για παράδειγμα, στον Άγιο Μερκούριο να σκαρφαλώνει αρχικά και στη συνέχεια να κατηφορίζει και, αφού ο χειριστής ακουμπήσει επάνω της και την εμπιστευθεί, θα εκπλαγεί. Αυτοκίνητο που θα απολαύσεις σε κάθε μετακίνηση. Σε Απλή, σε Τέλεια και σε Ειδική Διαδρομή. Ο λόγος που το παλμαρέ της δεν έχει να επιδείξει εξαιρετικά αποτελέσματα έχει να κάνει με τον αποκλεισμό που έβαλε φρένο στην εξέλιξή της και με τον ανταγωνισμό. Ήταν τα Impreza και τα Evo που είχαν το πάνω χέρι, αφήνοντας και στα Ford Escort χώρο για επιδόσεις. Σημαντικό ωστόσο ήταν ότι αυτή η Celica ήταν εξαιρετική και για ιδιώτες. Αυτούς που κράτησαν την εικόνα της μάρκας στον αφρό, ώσπου να επιστρέψει η Τoyota Team Europe στο WRC, πλέον με την Corolla.

Με το Quattro

Με αυτό το Audi θέλεις να πας στο Ιστορικό Ράλλυ Ακρόπολις, που ξαναζεί. Με αυτό θέλεις να μπεις στη Στρώμη και να μαζέψεις μισό λεπτό, αλλάζοντας τα δεδομένα ενός αγώνα όπου, αν δεν προκύψει Integrale με ικανούς, ο Κωνσταντίνος Πίτσος θα ψάχνει για αντίπαλο.

Άλλωστε, αυτό το Quattro χαρακτηρίζει και τη στροφή του θεσμού, και ας είναι τόσο γήινο, όσο και η φιλοσοφία της Audi, που χρησιμοποιεί την τεχνολογία της στην υπηρεσία και του οδηγού της διπλανής πόρτας.

Το Audi Quattro είναι ένα και, αν στους αγώνες ξεπεράστηκε, στη «βίβλο» της τεχνολογίας προηγείται, σφραγίζοντας χαρακτήρα… Ακριβώς ό,τι δεν μπορείς να βρεις σε ένα αγωνιστικό γκρουπ Α με εργοστασιακή εξέλιξη και ανταγωνιστικές επιδόσεις, όπως η αγωνιστική Celica του άρθρου μας._ Σ. Χ.