Δυο λόγια για τον κάθε πιλότο μετά το σήκωμα της αυλαίας, με τη σειρά που τερμάτισαν την πρώτη κούρσα στο Μπαχρέιν.  

Lewis Hamilton: Δέκα στα δέκα για τον Hamilton, μετά την πρώτη αναμέτρηση -κονταροχτύπημα- με τον Verstappen. Αυτός και η Mercedes χειρίστηκαν με μαεστρία το μειονέκτημα που είχαν με τα ελαστικά στο τελευταίο σκέλος της κούρσας, απαντώντας στο DRS του Verstappen με ανάκτηση ενέργειας κάθε φορά που έμπαιναν στην ευθεία του τερματισμού. Εάν συνεχίσει έτσι η χρονιά με αυτούς τους δύο, και καταφέρει ο Βρετανός να πανηγυρίσει τον 8ο του τίτλο, τότε αυτός θα είναι ο σπουδαιότερος της καριέρας του.

Max Verstappen: Εκρηκτική ταχύτητα. Ο Max φαίνεται να έχει γίνει «ένα» με το νέο του μονοθέσιο (το χρειάζεται αυτό για να φτάσει στο επόμενο επίπεδο) και εάν φέτος καταφέρει να βάλει περισσότερο μυαλό και λιγότερο νεύρο πίσω από το τιμόνι, τότε ποιος ξέρει…

Valtteri Bottas: «Το αυτοκίνητο ήταν τόσο δύστροπο την πρώτη ημέρα στο Μπαχρέιν», δήλωσε, «σε βαθμό που δεν μπορούσα να το οδηγήσω». Εάν καταφέρει φέτος να κρατηθεί έστω στη σκιά του Hamilton, θα έχει αποδείξει κάτι.   

Lando Norris: Γρήγορος και σταθερός με μια όλο και πιο γρήγορη και πιο σταθερή McLaren. Το μεγάλο για φέτος στοίχημα είναι να νικήσει τον Ricciardo.

Sergio Perez: Εάν δέσει με τη νέα του ομάδα και μπορέσει να εκφραστεί στην πίστα με το μονοθέσιο της, τότε θα υπάρχουν αγώνες που θα κάνει τον Max να ιδρώσει. Μπορεί να μη βγάζει σπίθες στα προκριματικά, η τέχνη όμως που βάζει σε έναν αγώνα είναι εντυπωσιακή.

Charles Leclerc: Ο Μονεγάσκος είναι προικισμένος με σπάνιο χάρισμα και ελπίζει κανείς πως η Ferrari θα του δώσει φέτος την ευκαιρία να βάλει πίσω του το μίζερο 2020. Ο Γέρος του Maranello θα τον παρακολουθεί από ψηλά…

Daniel Ricciardo: Η τέχνη που βάζει σε έναν αγώνα, η «τροχό με τροχό» ικανότητά του και η ταχύτητά του, τον έχουν καθιερώσει. Το μεγάλο για φέτος στοίχημα είναι να νικήσει τον Norris.  

Carlos Sainz: Ο πιο βελτιωμένος πιλότος της γενιάς του θα πρέπει να βρει φέτος την ταχύτητα να τα βάλει με τον Leclerc.

Yuki Tsunoda: Ωμή ταχύτητα και υπέροχο car control. Το έχουμε δει πολλές φορές το γιαπωνέζικο αυτό… έργο (Suzuki, Katayama, Nakano, Sato, Kobayashi κ.λπ.), μένει να δούμε εάν μπορεί να πάρει τώρα και το Όσκαρ καλύτερου Ασιάτη πιλότου.  

Lance Stroll: Ο πατέρας πληρώνει, ο μικρός οδηγεί. Ο πατέρας πληρώνει περισσότερα και ο μικρός οδηγεί ακόμη καλύτερα. Υπάρχουν μέρες που ο Stroll κλείνει τα στόματα των κατήγορών του. Πριν από 30 τόσα χρόνια ωστόσο, στην σωματικά απάνθρωπη Formula 1 που απαιτούσε ικανότητες από άλλο κόσμο, το χοντρό πορτοφόλι του μπαμπά δεν θα τον έβλεπε να φτάνει ούτε μέχρι τον 30ο γύρο.

Kimi Raikkonen: Είκοσι χρόνια στη Formula 1 και ο Ice Man εξακολουθεί να συναρπάζει. «Leave me alone, I know what I’m doing.»

Antonio Giovinazzi: Ο Ιταλός έχει τα χρόνια με το μέρος του απέναντι στον Kimi, σαν έρθει όμως η ώρα για την ανανέωση του συμβολαίου του το 2022, μην αναφέρεται τίποτα στον ίδιο για την Ακαδημία Ταλέντων της Ferrari.

Esteban Ocon: Η χρονιά απέναντι στον Alonso θα αποδείξει πολλά για το αίνιγμα Ocon.

George Russell: Η ταχύτητα με την οποία εγκλιματίστηκε με το άγνωστο μονοθέσιο (και ομάδα) της Mercedes στον περσινό αγώνα του Μπαχρέιν, ήταν ίσως πιο εντυπωσιακή από την ωμή ταχύτητα που αδιαμφησβήτητα διαθέτει ως πιλότος. Το μέλλον του προδιαγράφεται λαμπρό…

Sebastian Vettel: Οι μέρες που ο Vettel κέρδιζε τον ένα τίτλο πίσω από τον άλλο με τη Red Bull, μοιάζουν από άλλο κόσμο. Στη Ferrari έχασε τον προσανατολισμό και τα… μαλλιά του (όπως ο Ivan Capelli πριν απ’ αυτόν) και εάν δεν καταφέρει φέτος να βρει τον παλιό του εαυτό με την Aston Martin (τη «βρετανική Ferrari» όπως την αποκάλεσαν στο Netflix, προκαλώντας τη νοημοσύνη όσων γνωρίζουν πως μερικά αυτοκόλλητα δεν αρκούν για να βεβηλωθεί το ιερό όνομα της Team Lotus) τότε θα είναι πραγματικά κρίμα.    

Mick Schumacher: Ανεξαρτήτως του ταλέντου του, το μέγεθος του επίθετού του θα τον έφερνε από μόνο του μέχρι εδώ. Σε αυτό το επίπεδο που έχει φτάσει όμως τώρα, οι συγκρίσεις με τον θρυλικό του πατέρα, όσο άδικες και αν είναι, θα μπορούν να αποβούν θανάσιμα επικίνδυνες.

Pierre Gasly: O Gasly οδήγησε όπως ένας άλλος Beltoise ή ένας άλλος Cevert στη Monza πέρυσι, κερδίζοντας την κούρσα για την Alpha Tauri και εάν έχει και φέτος τις ευκαιρίες του, το δικό του αστέρι πάλι θα λάμψει.  

Nicholas Latifi: Ακόμη ένας «pay driver» που, με τη Williams του 2021, δεν θα μπορέσει να γράψει οτιδήποτε άλλο εκτός από το όνομα του σε... επιταγές που προορίζονται για την ομάδα.   

Fernando Alonso: H οδήγηση του -και ο εξωπραγματικά γρήγορος εγκλιματισμός του- στο πρώτο του Indy 500, οι δύο του νίκες από δύο συμμετοχές στις 24 ώρες του Le Mans και η εμφάνισή του στο απάνθρωπα σκληρό Dakar Rally, υπογραμμίζουν -με έντονο κόκκινο χρώμα- το μεγαλείο του Alonso. Κρίμα που, στη Formula 1 του 2021, το μονοθέσιο της Alpine θα έχει τον τελευταίο λόγο, παρόλο που θα υπάρχουν μέρες που θα δούμε πάλι εκείνη τη μαγική αστερόσκονη στον αέρα.

Nikita Mazepin: Ο Mazepin δεν έπρεπε να έχει θέση σε καμιά πίστα μετά απ’ όσα έκανε στην F3 το 2016 (χτύπησε συναθλητή του δύο φορές στο πρόσωπο!) και εάν δεν σημειώσει φέτος νέο ρεκόρ πιρουετών και ατυχημάτων στο παγκόσμιο πρωτάθλημα, τότε η Formula 1 θα είναι πολύ τυχερή. Που είσαι Maldonado να δεις πως έχει καταντήσει το άθλημα!