ΑΠΟΨΕΙΣ

Ταχύτερος από Senna, καλύτερος από Schumacher

Δημήτρης Γιόκκας20 Νοε 2024

Ο πιλότος που αποδεικνύει, όσο κανείς άλλος πιστεύω, πόσο άδικο μπορεί να είναι το βιβλίο των στατιστικών.

Μια φορά και έναν καιρό, πριν από πολλά χρόνια, προτού ακόμη προλάβει να λάμψει στο στερέωμα της Formula 1 το αστέρι ενός Schumacher, υπήρξε ένας συμπατριώτης του ο οποίος ήταν προικισμένος με ακόμη μεγαλύτερο χάρισμα, μα που ωστόσο φώτισε για λίγο μονάχα τον ουρανό πάνω από τα κεφάλια μας, προτού χαθεί για πάντα, όπως ένας βιαστικός κομήτης. Ένας κομήτης που δυστυχώς ξεχάστηκε από τους περισσότερους, μα που θα συνεχίσει να φωτίζει τις καρδιές όσων τον είδαν να πετά και να χρωματίζει εκεί ψηλά τον αιθέριο καμβά.

Η σημερινή επέτειος από τη γέννησή του, φέρνει πάντοτε στη σκέψη μου εκείνον τον ασύλληπτα χαρισματικό και συνάμα παράτολμο εραστή της ταχύτητας, ο οποίος κατάφερε -στον λίγο χρόνο που είχε- να μας μαγέψει με τα ακροβατικά του.

Το 1984, στο Grand Prix του πριγκιπάτου του Μονακό, εκκίνησε τελευταίος με εκείνη τη νωθρή Tyrrell-Ford, η οποία φορούσε «λάθος» λάστιχα στην πλημμυρισμένη πίστα (τα Goodyear δεν ήταν αποτελεσματικά στη βροχή) προτού ξεκινήσει να αναδύεται με γοργό ρυθμό στην επιφάνεια, μέχρι που όλοι αναρωτήθηκαν ποιος στο καλό ήταν αυτός που είχε προσπεράσει τη Ferrari του Arnoux (περνώντας με θράσος πάνω από τα πεζοδρόμια της Mirabeau!) στον έκτο μόλις αγώνα της καριέρας του. Κι όλα αυτά με το μοναδικό μονοθέσιο στον αγώνα που δεν έφερε turbo κινητήρα και που υστερούσε, ως αποτέλεσμα, κατά 250 ίππους.

Κανείς δεν είχε πει τίποτα στον ίδιο για όλα τα πιο πάνω, ωστόσο, και ο ανατολικογερμανός άσος συνέχισε να αψηφά τα θυμωμένα κύματα της μεσογείου, που άρχισαν να βρέχουν τον όλο και πιο γλιστερό δρόμο στην έξοδο του τούνελ της δαιδαλώδους πίστας…

Πιο μπροστά, ο επίσης νεοφερμένος Senna έφτανε με τη μικρή του Toleman τον γίγαντα Prost ο οποίος οδηγούσε την κούρσα με την τρανή McLaren του (και οι δύο οπλισμένοι με τα πιο αποτελεσματικά στη βροχή ελαστικά της Michelin) και όλοι άρχισαν να μιλούν για το πόσο εξωπραγματικός ήταν ο Βραζιλιάνος.

Μέχρι που είδαν την κατάμαυρη Tyrrell με τον αριθμό 4 να πλησιάζει τον ίδιο με καταιγιστικό ρυθμό και (τότε) πίστεψαν στα θαύματα.

Τίποτα δεν φαινόταν να μπορούσε να τον σταματήσει, μέχρι που ο αλυτάρχης του αγώνα, κάποιος Jacky Ickx (ένας από τους μεγαλύτερους άσους πιλότους στη βροχή) αποφάσισε να διακόψει την κούρσα προτού… πνιγεί κανείς.

Και κάπου εκεί εξατμίστηκε το θαύμα…

Όσοι είδαν τον λαμπρό αυτό μονομάχο να πιλοτάρει την Porsche 956 του στην «Πράσινη Κόλαση», όχι απλοί θεατές, μα αντίπαλοι και ομόσταβλοί του, έμειναν με γουρλωμένα τα μάτια και το στόμα ανοικτό, βλέποντάς τον να κάνει εκείνα τα πηδήματα-αυτοκτονίας μέσα στο δάσος, αρνούμενος να σηκώσει το πόδι από το γκάζι, μέχρι που όλοι έκλεισαν τελικά τα μάτια, όταν τον είδαν να τολμά, στο Spa το 1985, να προσπεράσει τον μεγάλο Ickx από την εξωτερική πλευρά της Eau Rouge και να διασχίζει τις πύλες για τον άλλο κόσμο._Δημήτρης Γιόκκας

Σημ.: Μην κρίνετε ποτέ έναν πιλότο από τα αποτελέσματά του και μόνο, μιας και ο ήρωας του αφιερώματός μου, ο αλησμόνητος Stefan Bellof, αποδεικνύει όσο κανείς άλλος πιστεύω, πόσο άδικα μπορούν να είναι τα βιβλία των στατιστικών.