Μια και αυτό το Σαββατοκύριακο η Formula 1 βρισκόταν στον Καναδά, ας πούμε ορισμένα πράγματα για το Manic GT berlinetta, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα αυτοκίνητα που κατασκεύασε αυτή η χώρα.

Ο Jacques About γεννήθηκε στη Γαλλία στις 14 Φεβρουαρίου 1938 και στη συνέχεια έζησε με την οικογένειά του στο Βιετνάμ, όπου πέρασε την παιδική του ηλικία. Αργότερα επέστρεψε στη μητροπολιτική χώρα για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευσή του και το 1955 μετανάστευσε στον Καναδά. Μετά την αποφοίτησή του από το κολλέγιο Stanislas, ασχολήθηκε με διάφορα επαγγέλματα, μεταξύ των οποίων καθηγητής φυσικής αγωγής, αθλητικός δημοσιογράφος, αναλυτής της αυτοκινητοβιομηχανίας και οδηγός αγώνων. Στα τέλη της δεκαετίας του ’60, ως στέλεχος του τμήματος δημοσίων σχέσεων της Renault Καναδά, κλήθηκε να αξιολογήσει τη σκοπιμότητα εισαγωγής της Alpine A110 στη μεγάλη αμερικανική χώρα. Η γαλλική berlinetta ήταν διάσημη τότε, καθώς οι αγωνιστικές της εκδόσεις είχαν ήδη ξεκινήσει τη νικηφόρα πορεία τους στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ράλλυ. Αν και τα αποτελέσματα της έρευνάς του ήταν θετικά, η αντιπροσωπεία της γαλλικής εταιρείας επέλεξε να μην εισάγει το εκπληκτικό στην εποχή του δημιούργημα του Jean Redele, που παραγόταν στο εργοστάσιο της Διέππης.

Η απόφαση εκείνη αποτέλεσε το έναυσμα μιας νέας δραστηριότητας για τον ανήσυχο Jacques, που το 1968 ίδρυσε την «Les Automobiles Manic Inc». Το πρώτο μοντέλο της εταιρείας του ήταν ένα αγωνιστικό πρωτότυπο, που αναπτύχθηκε από τη γαλλική «Groupe de Recherches Automobiles de Course» (GRAC) και στην Ευρώπη έτρεχε στη δημοφιλή σειρά «Formula France». Στον Καναδά, κατασκευάστηκε κατόπιν αδείας και ονομάστηκε «Manic-GRAC». Με χορηγό την καπνοβιομηχανία «Gitanes» και οδηγό τον Serge Soumille η «L’Ecurie Manic» απόλαυσε κάποιες επιτυχίες στους καναδικούς αγώνες της εποχής, στις πίστες του Saint-Jovite και του Mosport, οι οποίες έφεραν δημοσιότητα και συνέβαλαν σημαντικά στο profil της. Eνθαρρυμένη από το θετικό κλίμα που είχε δημιουργηθεί γύρω από αυτήν, η εταιρεία ξεκίνησε την ανάπτυξη ενός αγωνιστικού για το Group 6, με την ονομασία «Manic PA-II». Όμως, δεν έμεινε μόνο εκεί…

Manic GT
Έχοντας κατά νου τη λαθεμένη για εκείνον απόφαση της αντιπροσωπείας να μην εισάγει στη χώρα την φημισμένη Alpine A110, o About σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί το εμπορικό κενό που άφηνε ακάλυπτους όσους αισθάνονταν πραγματικοί οδηγοί και να παρουσιάσει μια καναδική berlinetta παραγωγής. Το πρώτο μοντέλο δρόμου της εταιρείας του, το Manic GT, σχεδιάστηκε από τον Serge Soumille και στη συνέχεια εξελίχθηκε με τη συνδρομή του επικεφαλής μηχανικού Maurice Gris. Οι δημιουργοί του, επιζητώντας το αυτοκίνητό τους να έχει δική του ταυτότητα και να μην αντιγράφει κανέναν άλλον, έδωσαν στο εμπρός μέρος σύγχρονη ευρωπαϊκή χροιά, αφήνοντας το πίσω να κυριαρχείται από αμερικανικές επιρροές. Το πρωτότυπο του μοντέλου βασίστηκε στο πάτωμα του Renault 8, ενώ στον οπίσθιο άξονά του εγκαταστάθηκε ένας τετρακύλινδρος κινητήρας των 1.108 κ.εκ., που προερχόταν επίσης από τη γαλλική εταιρεία.

Για λόγους κόστους, αλλά και για τη μείωση του συνολικού βάρους, το αμάξωμά του κατασκευάστηκε από fiberglass. Tα επιμέρους τμήματά του κούμπωναν μεταξύ τους, αντί να είναι βιδωμένα, όπως συνηθιζόταν τότε. Το πλεονέκτημα αυτής της επιλογής ήταν η ενίσχυση της δομής, στον αντίποδα όμως αυτό δυσκόλευε τις όποιες επισκευές. Η ανάρτηση του αυτοκινήτου ήταν ανεξάρτητη και στους τέσσερις τροχούς, με σπειροειδή ελατήρια και τηλεσκοπικά αμορτισέρ, ενώ στο εμπρός μέρος υπήρχε αντιστρεπτική δοκός. Πολλά από τα υπόλοιπα εξαρτήματα του πισωκίνητου αυτοκινήτου, που έφερε δισκόφρενα σε όλους τους τροχούς, προέρχονταν από τη Renault. Η εξέλιξη του μοντέλου έχαιρε οικονομικής υποστήριξης από μια μικρή ομάδα δικηγόρων του Μόντρεαλ, ενώ όλες οι εργασίες έλαβαν χώρα στις εγκαταστάσεις της εταιρείας στο Terrebonne.

Λαμπρές προϋποθέσεις
Το πρωτότυπο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό στο Auto Show του Μόντρεαλ, τον Απρίλιο του 1969. Την ίδια χρονιά παρουσιάστηκε επίσης στο Pavilion του Quebec και στην Παγκόσμια Έκθεση στην Οσάκα της Ιαπωνίας. Στο ξεκίνημα της νέας του επιχειρηματικής δραστηριότητας, ο Jacques About ήταν σε θέση να εξασφαλίσει οικονομική υποστήριξη από την «Bombardier International Capital Corporation», την οικογένεια Steinberg, το «Caisse de Depot», το γραφείο βιομηχανικών πιστώσεων του Quebec και την καναδική κυβέρνηση. Η αρχική κεφαλαιοποίηση του όλου εγχειρήματος ξεπέρασε τα 1.500.000 δολάρια. Ο κινητήρας του μοντέλου παραγωγής ενισχύθηκε περαιτέρω, με την μεγαλύτερη σε κυβισμό έκδοση του μηχανικού συνόλου που χρησιμοποιούσαν τα Renault 8 και 10, των 1.289 κ.εκ.

Το αυτοκίνητο ξεκινούσε την εμπορική του σταδιοδρομία σε τρεις εκδόσεις ισχύος των 65, 80 και 105 ίππων, οι οποίες του προσέδιδαν τελική ταχύτητα 169, 193 και 217 χλμ./ώρα αντίστοιχα. Το χειροκίνητο κιβώτιο ταχυτήτων του βάρους 660 κιλών αυτοκινήτου διέθετε τέσσερις σχέσεις, για όσους όμως το επιθυμούσαν ήταν διαθέσιμο και με ένα των πέντε σχέσεων. Για την πώλησή του, το Manic GT είχε στη διάθεσή του το δίκτυο των εξουσιοδοτημένων αντιπροσώπων της Renault σε ολόκληρο τον Καναδά. Τι καλύτερο θα ζητούσε για αρχή ένα μοντέλο, από όλα τα προαναφερθέντα; Το μέλλον του στην αγορά προδιαγραφόταν λαμπερό και κανείς δεν φανταζόταν πως κάτι θα πήγαινε στραβά…

Η παραγωγή του Manic GT (ή «GT PAI», όπως ήταν η δεύτερη ονομασία του) ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 1969, στο εργοστάσιο του Terrebonne. Το αυτοκίνητο διαφημίστηκε στην τιμή των 3.385 καναδικών δολαρίων, με πλήρη εξοπλισμό. Στην τελική του μορφή, έκανε άλλη μια εμφάνιση στο Σαλόνι Αυτοκινήτου του Μόντρεαλ το 1970, δίπλα στο «Manic-GRAC» και στο «PA-II». Για την καλύτερη προώθησή του η εταιρεία του Jacques About αναδιαρθρώθηκε και μετονομάστηκε σε «Les Automobiles Manic Ltee», ενώ νέες βιομηχανικές εγκαταστάσεις έκτασης 5.500 τ.μ. χτίστηκαν στο Granby του Québec, οι οποίες άνοιξαν τις πύλες τους την 1η Ιανουαρίου 1971, με 40 υπαλλήλους. Η πρόβλεψη της παραγωγής του μοντέλου αναμενόταν στις 2.000 μονάδες σε ετήσια βάση.

Όμως, το εργοστάσιο σύντομα αντιμετώπισε προβλήματα με τη λήψη ανταλλακτικών από τη Renault. Το επόμενο χρονικό διάστημα μισοτελειωμένα αυτοκίνητα περίμεναν υπομονετικά την αποπεράτωσή τους στους χώρους του εργοστασίου, ενώ πολλά από τα επιμέρους εξαρτήματα δεν ήταν διαθέσιμα. Το εργοστάσιο προσπάθησε να καλύψει τα κενά, αγοράζοντας ανταλλακτικά από τους αντιπροσώπους της Renault στο Μεξικό και στην Ισπανία. Χωρίς να υπάρχει στο συμβόλαιο συνεργασίας με τη Renault χρηματική ποινή για ενδεχόμενες καθυστερημένες παραδόσεις, η «Automobiles Manic» είχε ως μόνο μέσο πίεσης την απειλή να αρνηθεί τις πληρωμές, γεγονός που επιδείνωσε περαιτέρω τη σχέση της με τη Renault. Στη συνέχεια, οι επενδυτές της καναδικής εταιρείας ζήτησαν από την Renault να αναλάβει τις απώλειες που προκλήθηκαν από αυτές τις καθυστερήσεις. Όμως, η γαλλική εταιρεία αρνήθηκε, με αποτέλεσμα εκείνοι να διακόψουν τη χρηματοδότηση.

Τον Απρίλιο του 1971, το Manic GT έκανε δύο σημαντικές εμφανίσεις στις ΗΠΑ, στις εκθέσεις του Ντιτρόιτ και της Νέα Υόρκης. Μια παραγγελία για 1.000 αυτοκίνητα παραλήφθηκε από έναν Αμερικανό διανομέα, αλλά αυτή η εξέλιξη ήρθε πολύ αργά για να αλλάξει την τύχη της εταιρείας. Το εργοστάσιο του Granby ανέστειλε τη λειτουργία του τον Μάιο του 1971 και στις 8 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς η «Les Automobiles Manic» έπαψε επισήμως να λειτουργεί. Από τότε η καναδική berlinetta πέρασε στην ιστορία, με τις εκτιμήσεις για τη συνολική παραγωγή της να βρίσκονται στις 160 μονάδες.

ΔΙΑΣΤΑΣΕΙΣ
Μήκος: 4.127 χλστ. Πλάτος: 1.500 χλστ. Ύψος: 1.143 χλστ. Μεταξόνιο: 2.280 χλστ.

ΝΕΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ SPEEDZONE PODCAST: Ενα ανθρώπινο σώμα στη μέση της πίστας και ιστορίες από τον Καναδά!