Στις 7 Απριλίου συμπληρώνονται 54 χρόνια από τον θάνατο ενός από τους σπουδαιότερους πιλότους Formula 1 όλων των εποχών, ο οποίος κατέχει μερικά ρεκόρ που παραμένουν μέχρι σήμερα αξεπέραστα.

Η καρό σημαία ανεμίζει και η νίκη πηγαίνει στον ντροπαλό τσοπάνη (αγρότης στο επάγγελμα) του οποίου το αγαπημένο χόμπι είναι η Formula 1. Είναι μόλις 1963 και η πίστα του Spa, στο πανέμορφο δάσος των Αρδεννών, βρίσκεται στη γνήσια της μορφή -των 14 ανατριχιαστικών χιλιομέτρων.

Καθώς αφαιρεί τις λευκές αυτοκόλλητες ταινίες από το κατάμαυρο από το λάδι πρόσωπό του (ταινίες οι οποίες το «προστατεύουν» από τις εκτοξευόμενες πέτρες που στέλνουν στα μούτρα του τα μονοθέσια των ουραγών που προσπερνά κάθε τρεις και λίγο) περιμένει -με σεβασμό- να φανεί ο αντίπαλος που έχει τερματίσει στη δεύτερη θέση.

Τέσσερα λεπτά και 54 δευτερόλεπτα αργότερα, ο μεγάλος Bruce McLaren φτάνει «λαχανιασμένος» στο τέρμα και υποκλίνεται στον πράο αυτό Σκωτσέζο-μάγο του βολάν.

Αυτή παραμένει, μέχρι σήμερα, η μεγαλύτερη διαφορά με την οποία κερδήθηκε ποτέ ένα Grand Prix της Formula 1. Στατιστική η οποία πιστεύω πως δεν είναι καθόλου τυχαία, μιας και ο Jim Clark υπήρξε ο πιο χαρισματικός -ίσως- πιλότος όλων των εποχών.

Η πιο πάνω νίκη του, που σημειώθηκε στην τρομακτικά γρήγορη και επικίνδυνη πίστα του Spa Francorchamps, την εποχή που οι πιλότοι οδηγούσαν «φέρετρα με τροχούς», ξύνοντας όχι λευκές γραμμές αλλά χαντάκια, τοίχους σπιτιών, κορμούς δέντρων και τσιμεντένιους τηλεγραφικούς πυλώνες, αποτελεί μια από τις πιο αριστουργηματικές επιδείξεις που πραγματοποιήθηκαν ποτέ πίσω από ένα αγωνιστικό τιμόνι. Ποίηση γραμμένη πάνω σε ρόδες.

Όπως όλοι οι πιλότοι, ο Clark έτρεμε το γνήσιο Spa και ο καλύτερος τρόπος για να ξεμπερδέψει απ’ αυτό ήταν να τελειώσει την κούρσα όσο πιο… γρήγορα μπορούσε. Το έτρεμε γιατί στον πρώτο του αγώνα εκεί, το 1960, είδε τους marshalls της πίστας να σταυρώνουν μπροστά του το δρόμο κουβαλώντας το άψυχο κορμί του αδικοχαμένου Chris Bristow, ενώ μετά το τέλος της κούρσας, πρόσεξε ότι υπήρχαν σημάδια από το αίμα του συναδέλφου του στο ρύγχος της πράσινης Lotus του.

Lotus. Η μοναδική ομάδα για την οποία οδήγησε στην καριέρα του («υπέγραφε» πάντοτε τα συμβόλαιά του όχι με στυλό αλλά με χειραψία με τον Colin Chapman) τις μέρες εκείνες που ο λόγος του ανθρώπου ήταν ιερός και όχι φτιαγμένος για τηλεοπτική σειρά στο Netflix. Πραγματικά δεν θυμάμαι ποιος άλλος πιλότος έμεινε πιστός για όλα τα χρόνια της καριέρας του (8 και κάτι στο σύνολο) στην ίδια ομάδα.

Ο ταπεινός τσοπάνης, ωστόσο, που διαγωνίστηκε σε 72 Grand Prix, κερδίζοντας τα 25 από αυτά, όπως και δύο παγκόσμιους τίτλους, κατέχει ένα ασύλληπτο ρεκόρ που παραμένει αξεπέραστο εδώ και 57 χρόνια. Έχει πετύχει 8 Grand Chelems (pole position, ταχύτερος γύρος στον αγώνα και νίκη χωρίς να χάσει στιγμή την αρχηγεία) με τον δεύτερο στη λίστα, Lewis Hamilton, να μετρά -ύστερα από 290 συμμετοχές στην F1- μόλις 6. Οι αριθμοί όμως δεν λένε ποτέ όλη την ιστορία και όσα χρόνια και να περάσουν ο Jimmy Clark θα παραμείνει μέσα μας για πάντα «ο Ασύγκριτος»._Δημήτρης Γιόκκας

Περισσότερα στο βιβλίο μου «Ύμνος στην Ταχύτητα» – Δημήτρης Γιόκκας 2020