Ο καπνός που βλέπουν στην απέναντι πλευρά της πίστας, ο οποίος σηκώνεται στον αέρα από την ουρά της λευκής Shadow του Renzo Zorzi, που βρίσκεται σταθμευμένη στο πλάι του δρόμου, τους προκαλεί δίχως άλλο να τρέξουν για βοήθεια ως εθελοντές-πυροσβέστες της πίστας.

 

Δύο βιαστικές βολίδες. Δύο βιαστικές βολίδες που σκαρφαλώνουν αθέατες τη ράχη του λόφου, γράφοντας το δικό τους πεπρωμένο στα 250 χλμ./ώρα. Καθώς ο ήχος από τους κινητήρες τους γίνεται όλο και πιο δυνατός, αναγγέλλοντας την άφιξή τους, ένα δέος κυριεύει τις ψυχές των δύο λευκών φιγούρων, που έχουν ακόμη αρκετά μέτρα να διανύσουν προτού φτάσουν στην απέναντι πλευρά του δρόμου.

 

Ο William Bill, 25 ετών, και ο μόλις 19χρονος συνάδελφός του, Frederick Jansen van Vuuren, γνωρίζουν τώρα πως δεν τρέχουν για βοήθεια αλλά για να σώσουν την ίδια τη ζωή τους, καθώς αισθάνονται την ανάσα του χάροντα να δυναμώνει στο αριστερό αφτί τους. Οι φτέρνες χτυπούν στο σβέρκο τους και η ανάσα τους γίνεται όλο και πιο βαριά με το πέρασμα κάθε κλάσματος δευτερολέπτου σε αυτό τον άνισο αγώνα με τη μοίρα, καθώς κρατούν στην αγκαλιά τους από μια βαριά μποτίλια πυρόσβεσης.

 

Οι δύο βολίδες καταπίνουν τον λόφο και εμφανίζονται άξαφνα μπροστά τους, τη στιγμή ακριβώς που οι δύο λευκές φιγούρες ετοιμάζονται να φτάσουν στην απέναντι, σωτήρια όχθη. Η πρώτη βολίδα, μια March την οποία οδηγεί ο Hans Joachim Stuck, ξύνει το σώμα του νεαρού van Vuuren -που γλυτώνει για μερικά μόλις εκατοστά- τη στιγμή ακριβώς που ο William Bill φτάνει σώος απέναντι.

 

Στα επόμενα χιλιοστά του δευτερολέπτου, ωστόσο, η μοίρα γυρίζει το μαχαίρι. Ο νεαρός Ουαλός πιλότος Tom Pryce, ομόσταβλος του Zorzi στη Shadow (προς την οποία έτρεχαν οι δύο πυροσβέστες) χτυπά τον van Vuuren με τρομακτική σφοδρότητα -στα περίπου 270 χλμ./ώρα- εκτοξεύοντας το σώμα του ψηλά στον αέρα όπως μια πάνινη κούκλα.

 

Ο 27χρονος Pryce έρχεται στιγμιαία «αγκαλιά στο πιλοτήριο» με τον άτυχο πυροσβέστη, η βαριά μποτίλια του οποίου τον χτυπά στο πρόσωπο και αφού κόβει σχεδόν το κεφάλι του πιλότου στα δύο (καθώς αφαιρεί με βία το κράνος του!), θερίζει την μεταλλική προστατευτική δοκό που βρίσκεται πίσω από το σβέρκο του και την εκτοξεύει ψηλά πάνω (ευτυχώς) από την κατάμεστη κερκίδα, προτού αυτή προσγειωθεί στο πάρκινγκ αυτοκινήτων των θεατών, χτυπώντας και σπάζοντας την πόρτα ενός από αυτών.

 

Το άψυχο σώμα του Pryce, που εξακολουθεί να κάνει μάχη με τον Stuck, συνεχίζει να κρατά «σανιδωμένο» το γκάζι στα 300 χλμ./ώρα. Αφού διανύει την τεράστια ευθεία του τερματισμού, φτάνει πάνω στην πρώτη στροφή και συγκρούεται με την επερχόμενη Ligier του Γάλλου Jacques Laffite («δεν γνώριζα πως ο Pryce ήταν νεκρός στο πιλοτήριο τη στιγμή που με προσπερνούσε») και σταματά στο πλάι της πίστας.

 

Οι υπεύθυνοι ασφαλείας προσπαθούν να αφαιρέσουν το άψυχο σώμα από το πιλοτήριο καθώς ένας απ’ αυτούς (καταραμένος να ’ναι) του αφαιρεί παράλληλα τη γαμήλια βέρα από το αριστερό του χέρι, χώνοντάς την στην τσέπη του.

 

Ο Ουαλός ήρωας, που είχε το στυλ και το «car control» του θρυλικού Gilles Villeneuve, μα που ήταν δέκα φορές πιο ντροπαλός από τον Γαλλοκαναδό άσο, είχε καταφέρει την περασμένη μόλις Τετάρτη να αφήσει τους πάντες άφωνους με τη νωθρή του Shadow στη βρεγμένη πίστα, αφήνοντας συγχρόνως την κορυφαία Ferrari του τρανού πρωταθλητή Niki Lauda ένα δευτερόλεπτο πίσω, καθώς το όνομα Pryce φιγούραρε στην κορυφή της λίστας των χρόνων.

 

Και έτσι θα παραμείνει στη σκέψη μας. Στην κορυφή. Στην κορυφή του λόφου της άσπλαχνης μοίρας η οποία τον έκλεψε από εμάς τόσο νωρίς και που στέρησε από τη μικρή Ουαλία το μεγάλο όνειρο._Δημήτρης Γιόκκας

 

Σημ.: Αυτές τις ιστορίες δεν τις προβάλλει το Netflix και το «Drive to Survive» αφού δεν πουλούν όσο πουλούν τα φανταχτερά χρώματα της σημερινής Formula 1 και οι φανφάρες γύρω από τα ονόματα ορισμένων καλοβολεμένων αστέρων, οι οποίοι οφείλουν τη ζωή τους στον Pryce και σε όσους χάθηκαν για να υπάρχει σήμερα ασφάλεια στις πίστες.

 

Περισσότερα στο βιβλίο μου «Ύμνος στην Ταχύτητα», Δημήτρης Γιόκκας 2020