Καθώς βλέπεις την ουρά με τις τεράστιες εξατμίσεις να σκαρφαλώνει τον γιγαντιαίο λόφο, ο ήχος που φτάνει στα αυτιά σου είναι όσο ποτέ δυνατός, μεθώντας κυριολεκτικά το κεφάλι σου και ανεβάζοντας το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά. Συνεχίζεις να τον ακούς καθώς το μονοθέσιο «καταπίνει» την ευθεία Kemmel και να στρίβει αριστερά προς την Les Combes, πέρα από την οποία απλώνεται το πιο τρομακτικό τμήμα της ένδοξης αρένας του δάσους των Αρδεννών.

 

Καθώς ο Γάλλος πιλότος της, Jean-Pierre Beltoise, στρίβει στην ατέλειωτη, κατηφορική δεξιά στροφή Burnenville, ο κινητήρας συνεχίζει να φορτσάρει στις μάξιμουμ στροφές. H Burnenville κάνει την Eau Rouge να μοιάζει με μια συνηθισμένη στροφή και καθώς ο μελωδικός ήχος του V12 της Matra φτάνει ακόμη στα αυτιά σου (τέσσερα χιλιόμετρα μακριά) ένα δέος κυριεύει τη ψυχή.

 

 

Το μονοθέσιο βγαίνει από την Burnenville και έπειτα στρίβει στην επίσης πολύ γρήγορη Malmedy, προτού μπει στην τεράστια ευθεία Masta, μήκους τεσσάρων χιλιομέτρων, στη μέση της οποίας περιμένει τους πιλότους, σαν ύπουλο χέλι, εκείνο το θανάσιμα γρήγορο ζικ ζακ με το όνομα Masta kink.

 

Είναι το σημείο όπου ο πιλότος στρίβει το τιμόνι πρώτα στα αριστερά και μετά στα δεξιά, χωρίς καν να σηκώσει το πόδι του από το γκάζι, γλύφοντας επικίνδυνα χαντάκια και τον τοίχο ενός σπιτιού, καθώς ακροβατεί με ταχύτητα 280 χλμ./ώρα πάνω στο λεπτό σύρμα της ζωής. H στροφή Burnenville μοιάζει τώρα μικρή και ασήμαντη μπροστά στη στροφή Masta και καθώς η γαλάζια Matra συνεχίζει το βιαστικό ταξίδι της στην ευθεία, σπάζοντας το «φράγμα» των 300 χλμ./ώρα, ο βροντερός ήχος του δωδεκακύλινδρού της εξακολουθεί να φτάνει στα αυτιά σου. Κι ας βρίσκεται τώρα 8 χλμ. μακριά.

 

Ο πιλότος της στρίβει έπειτα δεξιά για την πολύ γρήγορη -και ελαφρώς κεκλιμένη- στροφή Stavelot, με τους αριστερούς τροχούς της βολίδας του να ξύνουν μια πέτρινη γέφυρα και να σηκώνουν ταυτόχρονα ψηλά στον αέρα τα ξεραμένα φύλλα.

 

 

Η συνοχή των στροφών La Carierre ακολουθεί (άλλη μια σειρά από επικίνδυνες καμπές οι οποίες περιτριγυρίζονται από δέντρα, τοίχους σπιτιών και διάσπαρτους τσιμεντένιους ηλεκτρικούς πυλώνες) προτού ο πιλότος φτάσει στην γρήγορη αριστερή στροφή Blanchimont και έπειτα «πέσει» για πρώτη φορά με δύναμη στα φρένα, επιβραδύνοντας για τη φουρκέτα La Source -η οποία βρίσκεται ακριβώς πίσω σου- με τον κινητήρα της να κατεβάζει ταχύρρυθμα τις ταχύτητες και με κάθε κατέβασμα να σε χτυπά σαν πολυβόλο στο στήθος.

 

Η γαλάζια Matra βγαίνει από τη La Source και εμφανίζεται πάλι μπροστά σου, με την αγγελόφωνη μελωδία του κινητήρα της -η οποία ευφραίνει τη ψυχή και σουβλίζει τα τύμπανα- να έχει μόλις συμπληρώσει, έπειτα από τριάμισι περίπου λεπτά, άλλον ένα γύρο των 14 χλμ. της γνήσιας και απελπιστικά γρήγορης πίστας του Spa-Francorchamps.

 

Το κεφάλι βουίζει και η καρδιά χτυπά από έκσταση, με τους παλιούς συνάδελφους δημοσιογράφους να αναφέρουν πως ο τρίλιτρος ατμοσφαιρικός V12 κινητήρας της Matra, από τα τέλη της δεκαετίας του ’60, ήταν ο μόνος κινητήρας που ακουγόταν καθ’ όλο το μήκος της γιγάντιας και τρομακτικής αρένας. Μισό και κάτι αιώνα αργότερα και οι οπαδοί της Formula 1, η οποία φορά τους υβριδικούς κινητήρες turbo, μπορούν την ώρα που οι Mercedes και Red Bull περνούν από μπροστά τους, σχεδόν να ψιθυρίσουν ο ένας στο αυτί του άλλου. Αναρωτιέμαι εάν σε άλλα 50 χρόνια από σήμερα θα έχει κανείς αναμνήσεις από τα βουβά μονοθέσια της παρούσας εποχής._Δημήτρης Γιόκκας