Ο σεβασμός στην ιστορία και στα πρόσωπα των θρύλων που την έγραψαν απουσιάζει έντονα από τη σημερινή Formula 1, το επόμενο θύμα της οποίας είναι ο Alain Prost.

Με εκνεύρισαν τρομερά τα πρόσφατα νέα με το φέρσιμο της Alpine στον μεγάλο Alain Prost, αφού η γαλλική ομάδα ανακοίνωσε τα νέα για το «διαζύγιο» τους πριν από την ημερομηνία που οι δύο πλευρές συμφώνησαν να το κάνουν.

«Αισθάνομαι πολύ απογοητευμένος με τον τρόπο που ανακοινώθηκαν τα νέα. Συμφωνήσαμε να κάνουμε μαζί την ανακοίνωση. Κανένας σεβασμός, λυπάμαι», ανέφερε ο τετράκις παγκόσμιος πρωταθλητής της F1, προτού συμπληρώσει: «Αρνήθηκα να ανανεώσω το συμβόλαιο μου με την Alpine για το 2022 λόγω κακής ανθρώπινης σχέσης και τελικά ήμουν σωστός. Σε όλους που εργάζονται στις βάσεις του Enstone και του Viry, θα μου λείψετε».  

Το είπα και θα το ξαναπώ και δεν θα κουραστώ ποτέ να το λέω από χρέος μου απέναντι στο άθλημα που λάτρεψα και που υπηρετώ εδώ και 27 χρόνια ως δημοσιογράφος: Είναι φανερό πως η Formula 1 δεν διοικείται πια από «racers» αλλά από θιασάρχες και μπίζνεσμεν. Προδομένος αποχωρεί τώρα ο Prost, ακολουθώντας τον συμπατριώτη του Jean Todt, που έχασε πρόσφατα την προεδρία της FIA, και μέχρι το τέλος της χρονιάς η Formula 1 θα χάσει επιπλέον τους Ross Brawn και Pat Symonds, που αποτελούν τις τεχνικές κεφαλές του κυβερνόντας σώματος.

O Prost ανέφερε πως θα του λείψουν οι άνθρωποι που εργάζονται στη βάση του Enstone στη Βρετανία (σχεδίαση και κατασκευή chassis) και οι άνθρωποι που εργάζονται στη βάση του Viry Chatillon στη Γαλλία (σχεδίαση και κατασκευή κινητήρα) οι πραγματικοί «racers» δηλαδή, με τα παράπονά του να απευθύνονται στην ηγεσία της ομάδας και συγκεκριμένα στον CEO της Alpine, Laurent Rossi. Ποιος είναι αυτός; Έλα ντε μου.

Ο Rossi ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του, όπως μαθαίνω, οργανώνοντας τα τμήματα κατασκευής κινητήρων των Clio και Megane, προτού γίνει άλλος ένας πολιτικάντης businessman ο οποίος έχει περάσει και από την Google. Δεν επέτρεπε στον Prost -συμβουλάτορα της ομάδας- να συμμετάσχει στις αποφάσεις της κατά τη διάρκεια του 2021 (ούτε καν τον ενημέρωνε για αυτές) με τον Γάλλο πρωταθλητή να μιλά μέχρι και για ζηλοφθονία. Τόσο κομπλεξικοί έχουν καταντήσει πια οι σημερινοί «ηγέτες» (τρομάρα τους) των ομάδων της F1.

Και δεν είναι μόνον ο Prost. Όσοι είχαμε την τιμή να επισκεφτούμε τις ιερές βάσεις στο Enstone και στο Viry (επί εποχής Renault) και να μιλήσουμε με τους racers που εργάζονται εκεί, αισθανόμαστε τώρα τον πόνο τους.

Αναρωτιέμαι κύριε Rossi, γνωρίζεις στα αλήθεια ποιος είναι ο Alain Prost; Είναι ο πιλότος που κατάφερε να γίνει ο πρώτος Γάλλος πρωταθλητής της F1 και να τιμήσει έτσι τη χώρα που «ανακάλυψε το άθλημα» πριν από 115 χρόνια, ενώ μέχρι σήμερα παραμένει ο μοναδικός που το έχει πετύχει.

Η όλη υπόθεση μου θυμίζει αυτό που έκανε κάποτε στον Prost η Ferrari, στο τέλος του 1991, όταν ο Γάλλος υπερπιλότος τόλμησε να παρομοιάσει το μονοθέσιο του με ένα «φορτηγό», με την ιταλική ομάδα να απολύει τον ίδιο δύο αγώνες πριν από το τέλος της σεζόν. Αξέχαστα παραμένουν τα λόγια ενός από τα στελέχη της ομάδας, που προτίμησε να παραμείνει ανώνυμο: «Πληρώνουμε τον καλύτερο πιλότο στον κόσμο για να μην οδηγεί για εμάς».  

Ο Prost υπήρξε, κατά την άποψή μου, ένας «μάγος του βολάν» που μπορούσε να μιλήσει στο μονοθέσιό του και να το προστάξει να κάνει ότι αυτός επιθυμούσε. «Ο ομόσταβλός σου, Nigel Mansell, έχει σπάσει το ρεκόρ γύρου. Βγες έξω στην πίστα και γράψε και εσύ έναν ταχύ χρόνο», του είχαν πει οι τεχνικοί της Ferrari σε ένα από τα χειμερινά δοκιμαστικά πριν από την έναρξη της σεζόν του 1990. «Όχι, έχουμε δουλειά με το set-up», απαντά ο Prost. «Μα αν δεν το κάνεις η προσοχή των media, ακόμη και ολόκληρης της ομάδας, θα στραφεί επάνω του», ανταπαντούν αυτοί, προτού ο Γάλλος συμφωνήσει να βγει έξω στην πίστα. Αφού ξεπερνά τον χρόνο του Mansell κατά ένα δέκατο επιστρέφει στα pits και τους λέει: «Μπορούμε τώρα να συνεχίσουμε τη δουλειά μας;». (Σημ. περιττό να αναφέρω ότι ο Prost κέρδισε 5 αγώνες εκείνη τη χρονιά έναντι ενός του Mansell).  

Η ιστορία και τα βάσανα του Prost με τους πολιτικούς και τους πολιτικάντηδες δυστυχώς επαναλαμβάνεται αφού, κατά τη διάρκεια της πρώτης του καριέρας στη Renault (ως πιλότος της μεταξύ 1981-83) κατηγορήθηκε για τον λόγο ότι η ομάδα δεν κατέκτησε τον τίτλο (οι συμφεροντολόγοι του εργοστασίου παραγωγής αυτοκινήτων δεν  ήθελαν να διακόψουν την εμπορική συνεργασία με τον προμηθευτή εξαρτημάτων τα οποία είχαν αποδειχτεί προβληματικά) προτού ο Alain βρει διέξοδο στη McLaren του αυθεντικού racer Ron Dennis και κατακτήσει όχι έναν αλλά τρεις τίτλους με την βρετανική ομάδα.

Στο τέλος του 1983, Γάλλοι εθνικιστές (εργάτες από το εργοστάσιο παραγωγής αυτοκινήτων της Renault και όχι οι racers του εργοστασίου της Formula 1) επισκέφτηκαν το σπίτι του και έκαψαν το αυτοκίνητό του, εφόσον ο Prost τόλμησε να γίνει πιλότος μιας ξένης ομάδας. Αυτό ήταν που ανάγκασε τον πατριώτη Prost να μετακομίσει στην Ελβετία και όχι η φορολογική απαλλαγή που προσφέρει η χώρα.

Μετά τον τερματισμό της καριέρας του ως πιλότου, δέκα χρόνια αργότερα, ο Prost προσπάθησε να δημιουργήσει μάλιστα μια καθαρόαιμη γαλλική ομάδα (την Prost Grand Prix μεταξύ 1997-2001) προτού εξαπατηθεί από την Γαλλική κυβέρνηση Chirac (!), η οποία υποσχέθηκε αλλά δεν τον στήριξε οικονομικά, και εντέλει δεχθεί πισώπλατη μαχαιριά. Οι ιστορίες αυτές μπορεί να μην είναι και τόσο γνωστές στο ευρύ κοινό, ωστόσο, με όσους Γάλλους έτυχε να μιλήσω, μου εξέφρασαν τη δυσαρέσκεια τους για το πως το κράτος έχει φερθεί διαχρονικά στον εθνικό αυτό ήρωα της χώρας.

Ο Alain Prost παραμένει, κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο ένας εγκληματικά υποτιμημένος θρύλος του αγωνίσματός μας, αλλά ένας αδικημένος ήρωας του οποίου το όνομα αμαυρώθηκε πολλές φορές από τα τρισάθλια media, ενώ μέχρι και στην ταινία «Senna» παρουσιάζεται ως ο «κακός» της ιστορίας, με τον σκηνοθέτη να προσπερνά (φανερά παραπλανημένος και αυτός από τα media) το γεγονός πως ο Γάλλος υπήρξε τόσο το πρότυπο στην αρχή της καριέρας του Βραζιλιάνου αντίπαλού του, όσο και ένας πολύ καλός του φίλος προς το τέλος της ζωής του.

Επιφανειακούς και ανιστόρητους. Μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω όσους δεν σέβονται τον τεράστιο Alain Prost. Την επόμενη φορά που θα ακούσεις το όνομά του κύριε Rossi, αφού κάτσεις πρώτα προσοχή, σκέψου μόνο ότι η ομάδα της Alpine, που σου δίνει για την ώρα υπόσταση, έκτισε τη φήμη της χάρη σε racers όπως ο ίδιος και ότι χωρίς αυτούς το καράβι σου είναι καταδικασμένο να βουλιάξει._Δημήτρης Γιόκκας