Mια από τις πιο αξιοπρόσεκτες one-off παραλλαγές της Alpine-Renault A110, η οποία παρουσιάστηκε το 1977 και παρέπεμπε σε Lotus Εsprit, σχεδιάστηκε από τον έφηβο Denis Meyrignac.

Το 1977 η περίφημη Alpine-Renault A110 είχε ολοκληρώσει τη λαμπερή πορεία της στην Αυτοκίνηση, αποκομίζοντας βαρύτιμους τίτλους και παγκόσμιες διακρίσεις στον κόσμο των ράλλυ, αλλά και στα εθνικά πρωταθλήματα δεκάδων χωρών σε όλο τον πλανήτη. Εκτός των άλλων είχε ήδη παρουσιαστεί η διάδοχός της, η «Α310 V6», με τη φιλοδοξία να μπορέσει κάποτε να της μοιάσει. Παρά ταύτα, η ένδοξη γαλλική berlinetta εξακολουθούσε να εμπνέει μηχανικούς και σχεδιαστές, ενώ ήταν πολλοί οι οδηγοί αγώνων που ακόμη τη χρησιμοποιούσαν με αξιώσεις. Έτσι, δεν ήταν μεγάλη έκπληξη το γεγονός ότι εκείνη τη χρονιά εμφανίστηκε στην έκθεση της Γενεύης ένα εντυπωσιακό παράγωγό της, με τη μορφή του πρωτοτύπου. Ο λόγος για το Meyrignac Coupe, με το αεροδυναμικό σφηνοειδές αμάξωμα, που βασίστηκε στο πάτωμα και τα μηχανικά μέρη της «Α110 1600S» και παρέπεμπε στην εξίσου εντυπωσιακή Lotus Esprit. Δημιουργός της ήταν ένας έφηβος, ο Denis Meyrignac, που ασχολήθηκε με το συγκεκριμένο project οκτώ ολόκληρα χρόνια.

Η αρχή έγινε το 1969, όταν ο Meyrignac με όπλο την αθωότητα της νεαρής του ηλικίας προσέγγισε τον Jean Redele, ζητώντας του να τον βοηθήσει. Το αφεντικό της Alpine ανταποκρίθηκε γενναιόδωρα στο αίτημά του, δίνοντας στον Denis ένα πλαίσιο της «Α110» και αρκετά από τα μηχανικά της εξαρτήματα για να ξεκινήσει.

Δύο μέτρα και δύο σταθμά
Ο νεαρός Παριζιάνος δημιούργησε αρχικά ένα μοντέλο υπό κλίμακα 1:5, το οποίο παρουσίασε στον Redele. Ακολούθησε μια σειρά επί μέρους επανασχεδιασμών, που δεν αποδείχτηκαν επιτυχημένοι, μέχρι να φτάσουμε στο τελικό σχήμα που παρουσιάστηκε το 1977. Στο Σαλόνι της Γενεύης, το κόκκινο Meyrignac Coupe προκάλεσε ενδιαφέρον, δίνοντας ελπίδες στον εμπνευστή του για τη συνέχεια. Όμως, η αμείλικτη τότε γαλλική γραφειοκρατία του έκοψε τα φτερά, καθώς δεν του χορήγησε έγκριση τύπου για το αυτοκίνητό του, με την αιτιολογία ότι δεν μπορούσαν να προσδιοριστούν με ακρίβεια οι εκπομπές ρύπων του. Κι αυτό παρά το γεγονός ότι το coupe του Denis φορούσε έναν εγκεκριμένο από κάθε δημόσια αρχή κινητήρα της Renault, ο οποίος μάλιστα ήταν και ανανεωμένος, άρα και περισσότερο καθαρός από εκείνον που χρησιμοποιήθηκε για να δοθεί η αρχική έγκριση.

Ύστερα από μια ακόμη προσπάθεια χωρίς αποτέλεσμα για να μεταπειστούν οι αρμόδιοι, κατά την οποία το αυτοκίνητο βάφτηκε μπλε με την προσθήκη και κάποιων επιμέρους εξωτερικών αλλαγών, ο Meyrignac εγκατέλειψε απογοητευμένος το εγχείρημά του κι άφησε το αυτοκίνητο σε μια γωνιά να σαπίσει. Η δουλειά που έκανε τόσα χρόνια θα πήγαινε άδοξα χαμένη, αν δεν υπήρχε ο από μηχανής θεός, που μερίμνησε για την μερική αποκατάσταση αυτής της αδικίας.

Ένα βιογραφικό σημείωμα σε τροχούς
Το παρατημένο coupe, ακόμη και σε αυτή την κατάσταση, επέδρασε θετικά στην καριέρα του Meyrignac. Λίγους μήνες μετά την παρουσίασή του έφερε στον νεαρό την πρώτη του καλή δουλειά, αφού επιλέχθηκε να εργαστεί ως ελεύθερος συνεργάτης με το team της Renault στη Formula 1. Aργότερα, εντάχθηκε στο φημισμένο σχεδιαστικό studio «Societe d’Etudes et de Realisations Automobiles» (SERA), έχοντας επικεφαλής τον αεροδυναμιστή Charles Deutsch. Στα χρόνια που ακολούθησαν συμμετείχε στο σχεδιασμό περισσότερων από 32 αυτοκινήτων, για διάφορους κατασκευαστές.

Η ηθική δικαίωση για τον Denis ήρθε πρόσφατα, όταν το τμήμα κλασικών αυτοκινήτων της Renault διαπίστωσε πως είχε ακόμη στην κατοχή του το Meyrignac Coupe. Μετά την ανακάλυψη αυτή, το γαλλικό εργοστάσιο αποκατέστησε το αυτοκίνητο από τη φθορά που του είχε προκαλέσει ο χρόνος και το παρουσίασε στο Goodwood Festival of Speed το 2016, ανάμεσα σε άλλες ξεχωριστές Alpine-Renault.