Όλος ο κόσμος, όλος ο Τύπος, όλα τα social media μιλούν για τις αντιπαραθέσεις. Κανένας για το αγώνισμα! Δεν ήταν όμως μόνο οι δύο τελευταίοι αγώνες και το φινάλε τύπου Netflix που είδαμε στο Άμπου Ντάμπι, το οποίο έκανε ακόμη και την κυρά Ξανθίππη να παρατήσει τα μελομακάρονά της στην κουζίνα για να παρακολουθήσει το μελόδραμα της F1. Όλη σχεδόν η χρονιά κύλισε έτσι. Αυτή είναι, λοιπόν, η νέα Formula 1 που θέλουν;

Πατάς σε ένα post της F1 με δύο χιλιάδες αντιδράσεις στα social media και βλέπεις χίλια likes και χίλιες angry φάτσες. Η κόντρα Verstappen Vs Hamilton (η πραγματική κόντρα που έχουν στην πίστα) γαρνίρεται ασύστολα από τα σκηνοθετικά μυαλά του Netflix, με τη ζωντανή τηλεοπτική κάλυψη των αγώνων, που περιλαμβάνει τα κλαψουρίσματα των πιλότων στον ασύρματο και τις γελοίες αντιπαραθέσεις/θεατρινισμούς μεταξύ των διευθυντών των ομάδων τους και του αλυτάρχη, να διασύρει το ιερό όνομα της Formula 1 το οποίο έχτισαν θρυλικές μορφές όπως οι Enzo Ferrari, Colin Chapman και Frank Williams, και που εκτόξευσαν στα επουράνια οι μεγάλοι ήρωες του πλήθους όπως οι Fangio, Clark, Lauda, Prost, Senna, Schumacher κ.α.

Κι όλα αυτά στο βωμό του σήματος του δολαρίου. Η Formula 1 όπως την ερωτευτήκαμε κάποιοι από εμάς κάποτε, είχε καταντήσει (μας είπαν) «ένα ντεμοντέ άθλημα», γι’ αυτό και έπρεπε να αλλάξει το DNA της και να εκσυγχρονιστεί με την υπόλοιπη προοδευτική κοινωνία…

Η Liberty Media, οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες της Formula 1 (ιδιοκτήτες!) στόχευσαν τα τελευταία πέντε χρόνια που έχουν αναλάβει την… επιχείρηση, στο να φέρουν πίσω τα παχουλά νούμερα τηλεθέασης, ανεβάζοντας ψηλά τη δημοτικότητά της και, όπως φαίνεται, τα καταφέρνουν μια χαρά.  

Ξεκινώντας με την γνωστή Σειρά του Netflix «Drive to Survive» (άντεξα το πρώτο επεισόδιο για 15 ολόκληρα λεπτά προτού πατήσω pause για να διαβάσω ότι πολλά απ’ όσα θα παρακολουθούσα ήταν τόσο αληθινά όσο τα στήθη της Pamela Anderson και αμέσως έκλεισα την τηλεόραση) η Liberty Media κατάφερε να φυτέψει τη «νέα Formula 1» στις συνειδήσεις ακόμη και εκείνων που δεν γνώριζαν τι είναι η καρό σημαία (η κυρά Ξανθίππη έγινε ξαφνικά οπαδός της ροζ ομάδας του Stroll και η κόρη της φανατική του Lando Norris) προτού αρχίσουν να βάζουν χέρι και στους αγώνες της Κυριακής έτσι ώστε «Σειρά» και «Άθλημα» να ταυτιστούν και να γίνουν ένα («we race as one» όπως ποζάρουν και μας λένε καμαρωτοί οι αστέρες πριν από κάθε κούρσα).

Ψήφος για ποινές με ένα κινητό στο χέρι

Όταν πριν από 15 χρόνια είχα πει (κατά τη ζωντανή περιγραφή ενός από τους αγώνες) ότι στο μέλλον οι τηλεθεατές θα μπορούν να επηρεάσουν τις αποφάσεις που παίρνονται στην πίστα, ψηφίζοντας από το κινητό τους, αστειευόμουν.  Το είδαμε όμως αυτό να εφαρμόζεται στη Formula E (δεν την παρακολουθώ αλλά άκουσα για ψήφο που δίνει έξτρα ιπποδύναμη στους οδηγούς!) και είμαι σχεδόν σίγουρος πως στο μέλλον θα δούμε κάτι παρόμοιο στη Formula 1, αφού ένας από τους λόγους που η νέα γενιά σνόμπαρε μέχρι τώρα το αγαπημένο μας αγώνισμα, είναι πως αυτό δεν ήταν διαδραστικό.

Γιατί, λοιπόν, οι τηλεθεατές να μην μπορούν στο μέλλον να ψηφίζουν για τις ποινές των διαγωνιζομένων και επιπλέον να συνεισφέρουν με τη ψήφο τους στα ακόλουθα: δέκα βαθμοί για τον «Πιλότο της Ημέρας», δέκα βαθμοί στον «Team Manager/Member της Ημέρας» (οι οποίοι να προστίθενται στους βαθμούς του Πρωταθλήματος Πιλότων και Κατασκευαστών αντίστοιχα), πέντε βαθμοί για την «καλύτερη ατάκα από τον ασύρματο», τρεις βαθμοί για το πιο «καλλιτεχνικό pit-stop», ένας βαθμός για την «καλύτερη βαφή μαλλιού της Ημέρας» και πάει λέγοντας…

Οι ίντριγκες και οι ζωντανές αντιπαραθέσεις πάνω από το «racing»

Αντί να φτιάξουν όσα πάνε λάθος με το «racing» και να εξετάσουν γιατί κάποιοι κανονισμοί δεν είναι ξάστεροι, γιατί δεν υπάρχει σταθερότητα στις αποφάσεις για τις ποινές, γιατί δημιουργούνται επικίνδυνα παιχνίδια για το ποιος πιλότος θα εκμεταλλευτεί πρώτος την επόμενη ζώνη DRS  κ.λπ. κ.λπ., τα μεγάλα αφεντικά της F1 συνεχίζουν να γαρνίρουν τους αγώνες με θεατρινισμούς και live αντιπαραθέσεις (με Oscar καλύτερου αντρικού ρόλου στον Toto Wolff για την ερμηνεία του στην ταινία «Μάσι σου είπα εκατό φορές όχι μην το κάνεις») και όσοι αναρωτιούνται για το αν έπρεπε στην εκπνοή του τελευταίου αγώνα της σεζόν να προσπεράσουν οι πέντε ουραγοί ή όχι το Safety Car και να δοθεί επανεκκίνηση, ας περιμένουν την επόμενη σεζόν του «Drive to Survive».

Από τη μια η Liberty Media και από την άλλη οι εμπλεκόμενες αυτοκινητοβιομηχανίες στο πρωτάθλημα, και στη μέση μια αποδυναμωμένη FIA που της «κουνούν» ο καθένας από ένα χέρι σαν μαριονέτα. Ο Jean Todt δεν έχει καμιά φωνή σε όλο αυτό ως πρόεδρος του Κυβερνόντος Σώματος του Αγωνίσματος του Αυτοκινήτου και ψάχνει τώρα διέξοδο με επιστροφή στη Ferrari.

Με τη σειρά τους, οι Luca di Montezemolo, Ron Dennis και Frank Williams, που θα συσκέπτονταν σε τέτοιες περιπτώσεις με τον παλιό «Τσάρο της F1», Bernie Ecclestone, για να βρουν άμεσα λύσεις, έχουν παραχωρήσει τα πόστα τους στις ομάδες που έκτισαν κάποτε (και που εμείς λατρέψαμε για ολόκληρες δεκαετίες) σε καλοκουρδισμένα ανδρείκελα, τα οποία βλέπουν μόνο το συμφέρον των αυτοκινητοβιομηχανιών ή των εταιρειών που εκπροσωπούν.

Η απουσία του αείμνηστου Charlie Whiting, παλιού αλυτάρχη της Formula 1 (και παλιού αρχιμηχανικού στην ομάδα της Brabham του Bernie Ecclestone) είναι επίσης έντονα αισθητή (άμεσος και αξιόπιστος στις αποφάσεις του δεν σήκωνε μύγα στο σπαθί του από κανέναν Τοτό) και σηματοδοτεί τώρα, μαζί με όλα τα υπόλοιπα, το Τέλος Εποχής για το λατρεμένο μας αγώνισμα.   

Οι καλύτεροι πιλότοι στον κόσμο μπορούν και καλύτερα

Συχνά με ρωτούν αν ο Verstappen είναι υπερβολικός με τις μανούβρες του στην πίστα ή αν ο Hamilton παίζει τα δικά του παιχνίδια σε αυτές τις μάχες. Την άποψη μου την είπα πολλές φορές.

Ο Max είναι σκληρός στην πίστα, όπως ήταν ο Senna, o Schumacher και όπως μπορεί να γίνει πολλές φορές ο ίδιος ο Hamilton. Τους έζησα όλους από την αρχή της καριέρας τους στα 40 τόσα χρόνια που υπηρετώ τη Formula 1 και κανένας από αυτούς δεν έτρεχε με φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι.

Εάν δώσεις μισή ευκαιρία σε έναν τέτοιο πιλότο θα την αρπάξει και με τα δύο χέρια, και με την ασφάλεια που έχουν τα σημερινά μονοθέσια και οι σημερινές πίστες, δικαιολογημένα θα υπάρχουν συγκρούσεις, προτού ξεκινήσει το επόμενο investigation και η ανάλυση σε αργή κίνηση για το πως αυτοί δρουν στα 300 χλμ./ώρα. 

Από τη στιγμή που η αναλογία δύναμης/κρατήματος των σύγχρονων μονοθέσιων γέρνει με διαφορά προς την πλευρά του τελευταίου, οι πιλότοι ενθαρρύνονται όσο ποτέ άλλοτε να στρίψουν μαζί σε μια στροφή και να βάλουν τα «αλεξίσφαιρα» μονοθέσιά τους «τροχό με τροχό» με έναν αντίπαλο και… όποιος αντέξει. Εξού και τα πολλά ατυχήματα που είχαμε φέτος.

Εάν μετρήσει κανείς πόσες φορές πάλεψαν «τροχό με τροχό» ο Senna με τον Prost το 1988-89 ή ο Schumacher με τον Montoya το 2001-2003 για παράδειγμα, θα διαπιστώσει πως ήταν πολύ λιγότερες (δεν στρίβεις εύκολα με 250 χλμ./ώρα από την εξωτερική μιας στροφής που περιτριγυρίζεται από γρασίδι ή χαλικοπαγίδα την ώρα που το τιμόνι τρέμει σαν τρελό στα χέρια σου και παλεύεις μετά δυσκολίας να κρατηθείς στην πίστα) με την «αγωνία που δημιουργούσε η αναμονή για ένα προσπέρασμα να ήταν σημαντικότερη από το ίδιο το προσπέρασμα», όπως ορθά έλεγε τότε ο παλιός πρόεδρος της FIA, Max Mosley. Σοφά λόγια, τα οποία δεν είχα καταλάβει τότε (μιας και ήμουν ένας από εκείνους που ζητούσαν περισσότερα προσπεράσματα) μέχρι που οι ιθύνοντες της F1 βρήκαν για εμάς την λύση. DRS ήταν το όνομα της και σκότωσε όχι μόνο την αγωνία πριν από το προσπέρασμα αλλά και την ουσία που κρύβει μία μανούβρα προσπέρασης.

Εάν η αναλογία δύναμης/κρατήματος γύρει ξανά προς την πλευρά του πρώτου, μειωθεί δραστικά το κράτημα έτσι ώστε τα προσπεράσματα να γίνουν πολύ πιο δύσκολα, οι πιλότοι ξεκινήσουν να δίνουν και πάλι μάχη για να κρατήσουν το μονοθέσιο τους στην πίστα (όταν γίνουν πάλι busy πίσω από το τιμόνι θα σταματήσουν επίσης εκείνο το ενοχλητικό κλαψούρισμα από ασυρμάτου), αν επιστρέψουν οι χαλικοπαγίδες, αν απαγορευτεί το DRS και αν καταργηθούν οι ζωντανές αντιπαραθέσεις στον ασύρματο με τον αλυτάρχη, τότε ίσως επιστρέψει το «racing» στις πίστες. Η Liberty Media, όμως, διψά για την ίντριγκα και για το «bumper car racing» που έχει ανεβάσει τα νούμερα της νέας Κυριακάτικης σαπουνόπερας της Formula 1, και τώρα ποιος τους πιάνει._Δημήτρης Γιόκκας