Έφυγε σε ηλικία 82 ετών άλλος ένας μεγάλος ήρωας των αγώνων αυτοκινήτου στις ΗΠΑ, το όνομα του οποίου ανήκει στη λίστα με τα πιο ιερά που έχουν περάσει από τη χώρα τα τελευταία 130 χρόνια.

Unser! Λέξη συνώνυμη της ταχύτητας. Σύμβολο του πάθους, της μαχητικότητας, της τέχνης και του πείσματος με το οποίο η γνωστή οικογένεια πιλότων κατάφερε να καθιερωθεί στο στερέωμα των αγώνων αυτοκινήτου στις ΗΠΑ και να γράψει ιστορία στις αρένες της ταχύτητας.

Πριν από μερικές ώρες πληροφορηθήκαμε τα νέα ότι έφυγε από τη ζωή το τελευταίο τρανό μέλος της θρυλικής δυναστείας των Unser, o Al Unser, ο οποίος υπήρξε -κατά τη γνώμη μου- ο πιο χαρισματικός από τα τέσσερα αδέλφια που άφησαν ο καθένας με τον δικό του τρόπο τη σφραγίδα του στην ιερή άσφαλτο.

Όσοι από εμάς μεγαλώσαμε διαβάζοντας στα περιοδικά για τις μεγάλες επιτυχίες του Bobby και του Al με το παράξενο επίθετο «Unser» (η οικογένεια είχε ελβετικές ρίζες) συνεχίσαμε αργότερα να παρακολουθούμε μαγεμένοι στην τηλεόραση τις «εξωγήινες» ικανότητές τους. Ικανότητες οι οποίες τους έφεραν τεράστιες επιτυχίες.

Η οικογένεια μπαμπάδων και παιδιών Unser μετρά 9 συνολικά νίκες στο Indy 500 και 26 στο Pikes Peak (την τρομακτική εκείνη «κούρσα ανάμεσα στα σύννεφα» και στους αφύλακτους από μπαριέρες γκρεμούς) με τον Al Unser να κερδίζει 4 φορές τον ξακουστό αγώνα της Indianapolis, ισοφαρίζοντας πριν από 34 χρόνια το απόλυτο ρεκόρ, που παραμένει αξεπέραστο μέχρι τις μέρες μας.

Η τελευταία του νίκη εκεί, το 1987, ήταν κατά την άποψή μου η πιο σπουδαία και η πιο ανέλπιστη της μακράς καριέρας του, αφού ο 48χρονος γερόλυκος (που δεν είχε πια σπόνσορα για να αγωνιστεί στην αγαπημένη του κούρσα) αντικατέστησε την τελευταία στιγμή τον τραυματία Danny Ongais, πιλότο του παλιόφιλού του Roger Penske, φόρεσε ξανά το κράνος του και οδήγησε στη νίκη ένα μονοθέσιο που τις προηγούμενες μέρες κοσμούσε το lobby ενός ξενοδοχείου (!) δίνοντας στο τέλος της ημέρας μαθήματα θάρρους και οδήγησης στο όριο σε ολόκληρη την Αμερική, η οποία υποκλίθηκε μπρος στη χάρη και στο μεγαλείο του. 

Αντίο λοιπόν θρύλε, πράε γίγαντα και μάγε του βολάν, δάσκαλε της ταχύτητας και της «μαύρης τέχνης του να στρίβεις αριστερά». Κατάφερες τελικά να αρπάξεις -κάτω απ´ τη μύτη όλων μας- το κενό αέρος από τη βολίδα του αδελφού σου Bobby, τον οποίο αποχαιρετίσαμε πρόσφατα, και να τον ακολουθήσεις ανάμεσα στα σύννεφα στη μεγάλη κούρσα του Παραδείσου._Δημήτρης Γιόκκας

Ο Al και ο Bobby Unser.