Η «σαπουνωδία» της Formula 1
Οι Αμερικανοί ιδιοκτήτες της Formula 1 στόχευσαν τα τελευταία πέντε χρόνια που έχουν αναλάβει την… επιχείρηση, στο να φέρουν πίσω τα παχουλά νούμερα τηλεθέασης, ανεβάζοντας ψηλά τη δημοτικότητά της και, όπως φαίνεται, τα καταφέρνουν μια χαρά.
Ξεκινώντας με την πρώτη δόση της τονωτικής ένεσης που έλαβε το κοινό από τη γνωστή σειρά του Netflix, η όλο και πιο εκτεταμένη και πικάντικη ζωντανή κάλυψη των αγώνων, σε συνδυασμό με την ασταμάτητη ανάλυση και υπερανάλυση του κάθε γεγονότος, αλλά και την υπερέκθεση τους στα social media, έχουν μεταλλάξει το DNA της Formula 1.
Με τους πιλότους να εκφέρουν πια από ασυρμάτου άποψη για το αν έπρεπε να φτιαχτεί ένας σπασμένος τοίχος ασφαλείας ή όχι, τους επικεφαλής των ομάδων να κρίνουν επιτόπου κάθε φάση όπως βολεύει τον καθένα και με τον αλυτάρχη να κάνει… προσφορές (!) στις ομάδες, δυσφημίζοντας το παλιό καλό image του αθλήματος ζωντανά στα μούτρα μας (κάτι τέτοιο αποτελούσε κάποτε εγκληματικό αδίκημα στη Formula 1) οδηγεί μέρα με τη μέρα το λατρεμένο μας αγώνισμα όλο και πιο βαθιά στον βούρκο, απομακρύνοντας την παλιά γενιά οπαδών και δημιουργώντας μια σύγχρονη γενιά αντι-οπαδών του Α και του Β πιλότου, η οποία διψά για ίντριγκα.
Με τους Luca di Montezemolo, Ron Dennis και Frank Williams να παραχωρούν σιγά-σιγά τις θέσεις τους σε καλοκουρδισμένα ανδρείκελα, που βρίσκονται σήμερα πίσω από το πηδάλιο των ομάδων που αυτοί έκτισαν με πάθος και με μόχθο, με απώτερο σκοπό να ανεβάσουν τις μετοχές τους, η Formula 1 έχει μεταμορφωθεί μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα από το πιο συναρπαστικό macho άθλημα στον κόσμο σε μια σαπουνωδία.
Οι πρώην πιλότοι-σχολιαστές του Sky δεν ήξεραν τι γνώμη να εκφέρουν μετά από όλα τα τρελά που είδαμε στην πρόσφατη κούρσα της Σαουδικής Αραβίας και προσωπικά μιλώντας δεν τα έχω με τους δύο διεκδικητές του τίτλου (ο καθένας έχει την άποψή του για αυτούς) αλλά με εκείνους που οδήγησαν το ιερό αγώνισμά μας σε αυτή την κατάντια.
Ένα από τα προβλήματα της Formula 1 είναι πως η αναλογία δύναμης/κρατήματος των σύγχρονων μονοθέσιων γέρνει φανερά προς την πλευρά του τελευταίου. Όταν υπάρχει κάτι τέτοιο μπορείς εύκολα να αντιληφθείς γιατί δύο ή τρία μονοθέσια έχουν τη δυνατότητα να στρίψουν και να μπουν μαζί σε μια στροφή αλλά να βγει απέναντι μόνο το ένα. Όπως ακριβώς είδαμε δηλαδή στην τρίτη εκκίνηση της κούρσας στην Jeddah με τους Ocon, Hamilton και Verstappen, αλλά και σε άλλες περιπτώσεις φέτος, όπου οι δύο διεκδικητές του τίτλου ανακάλυψαν πως δύο σε ένα δεν χωράει.
Στις πιο παλιές εποχές οι πιλότοι γνώριζαν πότε έπρεπε να κάνουν πίσω σε μια μάχη (όταν η πίστα περιτριγυρίζεται από γλιστερά γρασίδια ή δέντρα δεν έχεις άλλη επιλογή από το να σηκώσεις το πόδι σου από το γκάζι πριν στρίψεις τη μύτη μέσα) ενώ στις μέρες μας, με όλη την ασφάλεια που υπάρχει σε πίστες και «αλεξίσφαιρα» μονοθέσια, δικαιολογημένα ο κύριος Hamilton και ο θερμόαιμος Verstappen κάνουν ότι κάνουν, προτού ξεκινήσει το επόμενο investigation και η ανάλυση σε αργή κίνηση για το πως αυτοί δρουν στα 300 χλμ./ώρα.
Αν υπήρχε τρόπος οι πιλότοι να οδηγούν αντί να κάνουν παράπονα από ασυρμάτου και να τους ακούει όλος ο πλανήτης (κάποτε είχαν τόσα πολλά στο κεφάλι τους που δεν είχαν χρόνο να μιλήσουν) αν καταργούνταν οι ζώνες DRS (που νοθεύουν τη δράση και που δημιούργησαν το περιστατικό με το φρενάρισμα του Verstappen/δισταγμό του Hamilton να τον προσπεράσει σε εκείνο το ασύμφορο και για τους δύο σημείο), αν επέστρεφαν οι χαλικοπαγίδες που τιμωρούν επιτόπου τους πιλότους, αν οι κανονισμοί και η εφαρμογή τους ήταν πιο ξάστερη, χωρίς διαπραγματεύσεις και ζωντανές αντιπαραθέσεις με τις ομάδες, και αν τα μονοθέσια γίνονταν και πάλι αδάμαστα θεριά αλλά με όλη την ασφάλεια που έχουμε σήμερα στις πίστες, τότε η Formula 1 ίσως να ήταν πολύ καλύτερη.
Για κάποιο λόγο, όμως, δεν το βλέπω αυτό να γίνεται. Πιο εύκολο για τα επόμενα χρόνια είναι να φανταστώ ζωντανές συνομιλίες μεταξύ αλυτάρχη και ομάδων απευθείας από την τουαλέτα της FIA, με τον «πιλότο του αγώνα» να μαζεύει στο τέλος της ημέρας 10 βαθμούς και τους τηλεθεατές να ψηφίζουν για τις ποινές των πιλότων μέσω των social media. Μη ξεχνάμε, άλλωστε, πως η εταιρεία στην οποία ανήκει η Formula 1 αποτελεί έναν κολοσσό των Mass Media._Δημήτρης Γιόκκας