Όταν η ηλεκτροκίνηση συναντά το αντιεμβολιαστικό κίνημα...

Χαμός στα social media. Σε κάθε post που, έστω και έμμεσα, σχετίζεται με την ηλεκτροκίνηση, ακολουθεί ένα πλήθος πολωμένων σχολίων, τις περισσότερες φορές μάλιστα άσχετων με την ουσία της δημοσίευσης. Με δεδομένο ότι ο στόχος για το μηδενισμό των εκπομπών του CO2 θα επιτευχθεί από την παράλληλη κατάργηση των κινητήρων εσωτερικής καύσης (έως το 2035 προτείνει η Ευρωπαϊκή Επιτροπή) και τη σταδιακή διείσδυση των ΑΠΕ στην παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, βρισκόμαστε μπροστά σε μια ραγδαία αλλαγή, που εύλογα δημιουργεί ερωτήματα, αλλά φέρνει και ένα πλήθος αντιδράσεων, οι οποίες πολλές φορές οφείλονται στην ελλιπή ενημέρωση.

Οι επιφυλάξεις, η συνωμοσιολογική επιχειρηματολογία, ακόμα και ο θυμός που προκαλούν αυτές οι εξελίξεις θυμίζουν σε μεγάλο βαθμό τις αντιδράσεις μερίδας του κοινού απέναντι στον εμβολιασμό κατά του κορoνοϊού. Οι συζητήσεις εστιάζονται συνήθως στα προβλήματα που μας περιμένουν στη γωνία, τα οποία όμως είναι ασήμαντα μπροστά στα κέρδη που θα αποκομίσουμε. Θέματα, για παράδειγμα, όπως η ευκολία φόρτισης και η αυτονομία, αναμενόμενα θα λυθούν μόλις ωριμάσει η τεχνολογία. Άλλωστε, όταν άρχισαν να κυκλοφορούν τα πρώτα βενζινοκίνητα οχήματα, δεν υπήρχαν αρκετά πρατήρια για τον ανεφοδιασμό τους. Αυτό όμως δε στάθηκε εμπόδιο για την επικράτηση του αυτοκινήτου απέναντι στα άλογα.

Ηλεκτροκίνηση και πυρκαγιές

Μεμονωμένα ατυχή περιστατικά, όπως κάποια ηλεκτρικά αυτοκίνητα που τυλίχθηκαν στις φλόγες, συγκεντρώνουν σε δυσανάλογο βαθμό τα φώτα της δημοσιότητας και οδηγούν σε λανθασμένες γενικεύσεις. Δείτε την άλλη πλευρά: Στο διάστημα 2003-2007 καταγράφηκαν, μόνο στις ΗΠΑ, 280.000 πυρκαγιές ετησίως σε συμβατικά οχήματα, που προκάλεσαν 480 θανάτους. Σύμφωνα με το αμερικανικό Υπουργείο Μεταφορών, υπάρχει ένα περιστατικό φωτιάς σε Tesla για κάθε 205 εκατομμύρια διανυθέντα χιλιόμετρα, όταν στα συμβατικά οχήματα η αντίστοιχη τιμή είναι 19 εκατομμύρια χιλιόμετρα.

Φυσικά, σε κάθε τέτοια κοσμογονία, πολλοί είναι εκείνοι που ανησυχούν πως οι εξελίξεις υποκινούνται από οικονομικά συμφέροντα. Στην πραγματικότητα ο μηδενισμός του ανθρακικού μας αποτυπώματος αποτελεί μονόδρομο για την αποφυγή των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής.

Κάποιοι θα υποστηρίξουν πως υπάρχουν καλύτερες λύσεις, τις οποίες όμως έπνιξαν τα υπόγεια συμφέροντα, όπως για παράδειγμα αυτή του υδρογόνου . Και αυτή, ωστόσο, θα έμπαινε στο στόχαστρο των αρνητών των πάντων, αν αποτελούσε την πρώτη επιλογή. Θα μιλούσαν τότε για το «λόμπι του υδρογόνου» και θα διακινούσαν φωτογραφίες του φλεγόμενου Χίντενμπουργκ.

Ένα είναι σίγουρο· πως σε πείσμα εκείνων που αμφισβητούν κάθε επερχόμενη αλλαγή, ο κόσμος πηγαίνει μπροστά. Το ότι κάποτε πολεμήθηκε ο σιδηρόδρομος επειδή θα αλλοίωνε το τοπίο και θα προκαλούσε ατυχήματα, δεν τον εμπόδισε να καθιερωθεί και να βελτιώσει τη ζωή των κατοίκων απ’ όπου περνούσε. Επίσης, όσο ανασφαλείς κι αν ήταν οι πρώτες πτήσεις, δεν μπορούμε να φανταστούμε σήμερα έναν κόσμο χωρίς την αεροπορία ή αντίστοιχα χωρίς το Ίντερνετ, κι ας έχει δαιμονοποιηθεί -και δικαίως- για διάφορους λόγους. Όσο για εκείνον που καταδιώκεται από τη σκέψη πως η ιδιωτικότητά μας κινδυνεύει από τη χρήση των κινητών, είναι επίσης βέβαιο πως θα τον πιάσει πανικός μόλις η συσκευή του κινδυνέψει να αποφορτιστεί…_ Μ. Σ.