Με βαριά καρδιά πληροφορήθηκα τα νέα για τον θάνατο του Nino Vaccarella, ενός από τους τελευταίους ήρωες της παλιάς ρομαντικής σχολής των αγώνων αυτοκινήτου, ο οποίος υπήρξε μυθολογική μορφή του «Νησιού των Κυκλώπων».   

Φανταστείτε τους Lewis Hamilton, Sebastian Vettel και Fernando Alonso να κατεβαίνουν με τις θηριώδεις Mercedes, Aston Martin και Alpine τους στη Σικελία, για μια κούρσα στους φιδίσιους δρόμους του νησιού και το σοκ στα πρόσωπα όλων μετά την ήττα τους από έναν γυμνασιάρχη του Παλέρμο.  

Αυτός ήταν ο Nino Vaccarella! Ένας χαρισματικός γυμνασιάρχης από το Παλέρμο που είχε τα κότσια να αναμετρηθεί με τα ιερά θεριά της ασφάλτου της δεκαετίας του ’60 και του οποίου το θράσος συγκίνησε τόσο πολύ τον Enzo Ferrari, που του έδωσε την ευκαιρία να πιλοτάρει μια από τις δικές του βολίδες.

Ο Vaccarella γνώριζε τις στράτες του Targa Florio σαν την παλάμη του και κάθε φορά που σχολνούσε τα παιδιά απ’ το σχολείο του, έπαιρνε το δρόμο για ένα μπάνιο στην παραλία. Σαν βρισκόταν πίσω από το τιμόνι του αυτοκινήτου του, ωστόσο, δεν μπορούσε να αντισταθεί στον μεγάλο πειρασμό να σανιδώσει το γκάζι του και να κάνει… μερικούς γύρους του νησιού.

Κατάφερε να κερδίσει δύο φορές τον αγώνα του Targa Florio, μία για τη Ferrari το 1965 και μία για την Alfa Romeo το 1971 (πιο θρύλος της Ιταλίας δεν γίνεσαι), ενώ μέχρι και τον θάνατό του -απεβίωσε σε ηλικία 88 ετών- αποτελούσε τον μακροβιότερο νικητή της 24ωρης κούρσας του Le Mans, την οποία επίσης κέρδισε (το 1964) με τη Ferrari.

Μία από τις αγαπημένες μου φωτογραφίες, η οποία βρίσκεται μέσα σε ένα παλιό βιβλίο που μου χάρισε ένας Ιταλός φίλος κατά την πρώτη μου επίσκεψη στο Autodromo Nazionale di Monza, το 1993, απεικονίζει τον Vaccarella καθώς βγαίνει με τη Ferrari του από ένα στενό του Δήμου Cerda, και τον όχλο να γεμίζει τη στράτα ακριβώς πίσω του, έχοντας υψωμένα τα χέρια και ζητωκραυγάζοντας -προφανώς- το όνομά του. Καμιά άλλη φωτογραφία δεν αναδεικνύει καλύτερα τον θρύλο -την εθνική γιορτή- του Targa Florio.   

Η φλόγα του πάθους του για τους αγώνες παρέμεινε άσβεστη μέχρι τα γεράματά του και στο μυαλό μου έρχεται ένα συγκινητικό περιστατικό, το οποίο συνέβη στον ίδιο πριν από μερικά χρόνια. Όταν κάποιοι… αιρετικοί τόλμησαν να βανδαλίσουν ένα μνημείο του κόντε Giulio Masetti (επίσης δύο φορές νικητή του Targa Florio, την δεκαετία του 1920) ο παλιός γυμνασιάρχης από το Παλέρμο το επιδιόρθωσε και τοποθέτησε στη βάση του μια ανθοδέσμη.

Ο ίδιος, όμως, δεν χρειάζεται μνημεία. Οι τοίχοι αρκετών σπιτιών της Σικελίας γράφουν ακόμα με μεγάλα γράμματα «Vaccarella», ενώ οι στράτες και τα στενά των Δήμων της Cerda, της Campofelice, του Caltavuturo και του Collesano θα αντηχούν για πάντα το όνομά του._Δημήτρης Γιόκκας

Περισσότερα στο βιβλίο μου «Ύμνος στην Ταχύτητα»