Σχόλιο του ΣΧ σε σχέση με την εκδήλωση της περασμένης Πέμπτης για το EKO Ράλλυ Ακρόπολις, με οικοδεσπότη τον Υφυπουργό Λευτέρη Αυγενάκη.

Να διευκρινιστεί πως από τους υπεύθυνους, με άγνοια της αγωνιστικής ιστορίας, προσκλήθηκα στην παρουσίαση του ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις ως Δ/ντης 4T, με τρόπο που εκφράζει ευγένεια, αλλά δεν παρευρέθηκα. Επιλογή, το «καλύτερα από μακριά και ισορροπημένα» και πιστοποιείται πως οι πανηγυρισμοί σε σχέση με το αυτονόητο, είναι μέρος μιας επικοινωνιακής στρατηγικής που μας ξεπερνάει, ως λάτρεις του «σεμνά και αποτελεσματικά» για ένα γεγονός με πολύ δρόμο.

Επιτυχημένη εκδήλωση, όπως όλες στο Ίδρυμα Νιάρχου, κόστους από 5 χιλ. ευρώ μόνο για το χώρο, και χαλάλι. Για το κύρος του αγώνα και για το γινάτι του παθιασμένου υφυπουργού, πάντα με focus στην επικοινωνία της κυβέρνησης. Να παραδεχτούμε πως αξιοποιούν περίφημα και για σεμινάριο ένα συγκλονιστικό γεγονός για τη χώρα μας. Μια τυπικά εξαιρετική εκδήλωση, στοχευμένη στους χορηγούς.

Ιστορία χωρίς αμαρτίες
Το Ακρόπολις επικοινωνιακά έχει λάμψει ξανά, τηρουμένων των αναλογιών, σε αντίστοιχα kW το 2003, που συμπλήρωσε τα 50 χρόνια. Τότε, η ΕΛΠΑ, που σήμερα αγνοήθηκε, ξεπέρασε τα στάνταρντ της εποχής και σε προβολή. Έργο τότε της κ. Γιάννας Δεσποτοπούλου, συζύγου του εμβληματικού ηγέτη του αγώνα, καθηγητή Βασίλη Δεσποτόπουλου. Απόντος του Αλέξανδρου Δαρδούφα, οι Δεσποτόπουλοι επιβεβαιώνουν την ιστορία, εκπροσωπώντας τις γενιές που τη δημιούργησαν και την κράτησαν ζωντανή ώστε να φτάσει μέχρις εδώ.

Το άτυπο ρεπορτάζ επιβεβαιώνει ότι η ΕΛΠΑ, οπότε και τα 60 και πλέον χρόνια του αγώνα, αποκλείστηκαν λόγω των χρεών της στο κράτος. Οπότε, με το χαμόγελο της αμηχανίας αναζητάς τουλάχιστον τον κολοσσό, τον Αλέξανδρο Μανιατόπουλο, τον ευεργέτη σε σχέση με τους ελληνικούς αγώνες, και όχι μόνο. Αίσθησή μας ότι η προσπάθεια τους χαρακτηρίζεται από αμηχανία που εξελίσσεται σε αγένεια ειδικά σε σχέση με το παρελθόν, για ένα γεγονότος με 65χρονη διαδρομή.

Να υπογραμμιστεί πως η σχέση του προέδρου της Motorsport Greece Τάκη Πουρναράκη με τον αγώνα αρχίζει από την πολιτική του απόχρωση και συνδέεται με τη φιλία του με τον Υφυπουργό, έχοντας ως σημείο αναφοράς το σπικάζ του στη ράμπα.
Ο πετυχημένος σχολιαστής F1 δικαιώθηκε, ενώ επί της ουσίας δε ρισκάρει. Aρκεί να περιορίσει τις ανασφάλειές του και να καλύψει τη διοικητική απειρία, αφήνοντας τους ειδικούς να κάνουν τη δουλειά τους. Ο αγώνας, εκτός από ιστορία και πλέον και πολιτική, διαθέτει και εξαιρετικά στελέχη.

Ανίτα Πασαλή και Παύλος Αθανασούλας, οι καλύτεροι στο WRC και όσο πιο ανεξάρτητοι, τόσο καλύτερα. Με την ευκαιρία, και έχοντας εμπειρία 15 ετών στην επικοινωνία του αγώνα, με ευθύνη από το 1999 μέχρι και το 2015, οπότε στο ERC ανέλαβε η Ομοσπονδία της εσωστρέφειας, δεν ξανάγινε τέτοιου επιπέδου αστοχία. Όπως με την κυκλοφορία-διαρροή του δελτίου Τύπου της παρουσίασης. Η δεοντολογία πετάχτηκε στα σκουπίδια, με δημοσίευση διαφορετικών δελτίων Τύπου εκτός χρόνου και πραγματικότητας και, γνωρίζοντας πολύ καλά την ποιότητα του πολύπειρου Βαγγέλη Μπραουδάκη, -υπεύθυνος Τύπου του Υφυπουργού-, αναρωτιέσαι για τον αρχιτέκτονα του ατοπήματος, που επαναλαμβάνεται. Κατά την εκτίμησή μας, πρόκειται για έργο Τάκη Πουρναράκη, που τον χαρακτηρίζει μια ανεξήγητη αγωνία ενημέρωσης συγκεκριμένων Μέσων, μέσα από προσωπικές επιλογές που δεν κρίνονται ως αθώες.

Αντίστοιχα, αν και εκτός χρόνου και καθαρά υποκειμενικά, «σηκώνει» σχόλιο η αισθητική του σήματος του αγώνα, και αναρωτιέσαι τι εκφράζει και ποιος το ενέκρινε. Θα στενοχωρηθούν όσοι καταθέτουν κόπο με πάθος, αλλά αυτή η αισθητική παραπέμπει στο πρόσφατο παρελθόν. Μάταια αναζητάς στοιχεία αρχοντιάς και πολιτισμού που συνδέουν τον αγώνα με το διεθνές motorsport και τον τόπο μας, σφραγίζοντας ένα έργο με άποψη, μιας καλαίσθητης κυβέρνησης.

Στα μάτια μας, που έχουν εμπειρία από εκδηλώσεις, προέκυψαν μια σειρά από αστοχίες συνδεδεμένες και με προσωπικά στοιχεία και αντιδράσεις από μια απρόσεκτη δράση. Κάτι πάντως που αποτελεί λεπτομέρεια. Δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι θα χαρακτηριστούμε εμπαθείς. Σημαντικό το ποιος σε κρίνει, και αναζητάς τη διαδρομή του επί του προκειμένου, αλλά και αλλού.

Πάμε Πλατεία
Γεγονός, πως σαρώνει τα πάντα όλα η δυναμική του αγώνα με την επιστροφή του στο WRC, με μονόπετρο πολλών καρατίων τη «Super» Διαδρομή στο Σύνταγμα, σε μια από τις πλέον φημισμένες πλατείες της Ευρώπης, όπου ο Οζιέ(Σ) δε θα περπατήσει εκεί aux bras με τη γοητευτική Andrea Kaiser πριν την οδηγήσει στην προεδρική σουίτα στο Meridien με τα αγωνιστικά γονίδιά, αλλά θα «πυροβολήσει». Θα το γυρίσει το Yaris και με τα τρακτερωτά θα περάσει μέσα απο την τρύπα της βελόνας σε διαδοχική διάταξη – σχέδιο Πασαλή.

Σε παρένθεση, από έναν με μια ντουζίνα Ταρζάν του άγχους στο ρεπερτόριο: -Όντας πιτσιρίκια μας είχε εμπνεύσει εκεί το πάτημα του Τσινιβίδη με τη 2002 του Τσαβού, ντουμπλάροντας τον Νίκο Γαλανό στην «κατάχρηση εξουσίας», με πρώτο βιολί τον αείμνηστο Νίκο Κούρκουλο. Λάτρης του αυτοκινήτου ο Άρχοντας. «Θα μεγαλώσω και θα δεις» σκεφτόσουν μαρσάροντας για το «κόφτα ίσια» από Σταδίου, και φουλ φρένα ώστε να προλάβεις να χωθείς στην Όθωνος, με μπαριέρα τα λεωφορεία – ευτυχώς στα αριστερά.

Η SSS ή όπως τη λέτε, είναι ατού για την επικοινωνία του WRC σε Παγκόσμιο επίπεδο και όχι μόνο. Δίνει μάλιστα υπεραξία στο γεγονός, σε σχέση με τους χορηγούς, σε συνδυασμό με τα μαγικά του Γιώργη Παπαζαφειρόπουλου που επιστρέφουν x10 την επένδυσή τους σε κάθε διάσταση.

Τέλος…
Ευχή μας είναι να προκύψει σεβασμός και στον Έλληνα οδηγό αγώνων, που επίσης απομονώθηκε στην παρουσίαση, ως περίπου ανύπαρκτος, και να ευχηθούμε τα πάντα όλα να εξελιχθούν υποδειγματικά και να μην προκύψουν αστοχίες που προσβάλλουν ένα γεγονός-εθνική υπόθεση που μας ξεπερνάει._ «Στρατισίνο»

ΥΓ.: Αναρωτιέμαι αν αυτοί όλοι που συχνά-πυκνά αναφέρονται στον Ταρζάν γνωρίζουν τη θέση του στο χάρτη. Ευτυχώς, ο Κώστας Στεφανής ήταν εκεί.