Στις 9 Ιανουαρίου 1977 ο Jody Scheckter νίκησε το GP της Αργεντινής για λογαριασμό μιας πρωτοεμφανιζόμενης καναδικής ομάδας. Τρία μόλις χρόνια δραστηριότητας στην F1 στάθηκαν αρκετά για να κατατάξουν τη Wolf Racing μεταξύ των καλύτερων αγωνιστικών ομάδων της δεκαετίας του ’70.

O Kαναδός επιχειρηματίας πετρελαιοειδών Walter Wolf γνωρίστηκε με τον Frank Williams το 1975. O δεύτερος, ο οποίος αντιμετώπιζε μεγάλα οικονομικά προβλήματα, είδε στον πρώτο τον άνθρωπο που θα τον βοηθούσε να ξεφύγει από αυτά και να ξεχωρίσει. Μέχρι τότε ως ιδιοκτήτης αγωνιστικής ομάδας Grand Prix μετρούσε μόνο αποτυχίες, αν εξαιρέσει κανείς το 1969, όταν με μια πελατειακή Brabham βαμμένη γαλάζια και με οδηγό τον καλό του φίλο Πιρς Κούρατζ απέσπασε ορισμένα ελπιδοφόρα για το μέλλον αποτελέσματα. Σύντομα όμως ήρθε η καταστροφή, στο Ολλανδικό Grand Prix του 1970 στην πίστα του Ζάντβουρτ, αφού η De Tomaso «505» Cosworth V8 του Κούρατζ βγήκε από το δρόμο σκοτώνοντας τον πιλότο της. Ο Φρανκ, συγκλονισμένος από το θάνατο του φίλου του χάθηκε γι αρκετό καιρό από τους αγώνες, ώσπου κάποια στιγμή βρήκε το κουράγιο να επιστρέψει, ξεκινώντας πάλι από την αρχή. Πέντε «πέτρινα» χρόνια είχαν περάσει από τότε, με τον Γουίλιαμς να βρίσκεται μεταξύ φθοράς και ανυπαρξίας και στη ουσία να φυτοζωεί οικονομικά και αγωνιστικά. Όμως, η επικείμενη συνεργασία με τον Βολφ, που εν τω μεταξύ αποφασίστηκε, είχε πλέον μεγάλες πιθανότητες να αλλάξει τα δεδομένα και να τον φέρει επιτέλους στο προσκήνιο.

Μια απογοητευτική χρονιά…
Tο 1976 oι δύο συνέταιροι αγόρασαν τον αγωνιστικό εξοπλισμό του εκκεντρικού λόρδου Χέσκεθ, που τότε αποσυρόταν από τη Formula 1, έχοντας κερδίσει μια νίκη και αναδείξει ως οδηγό πρώτης γραμμής τον ταλαντούχο Βρετανό Τζέιμς Χαντ. «Όπλο» τους στις πίστες θα ήταν η Williams «FW05», που σχεδίασε ο κορυφαίος της εποχής Χάρβεϊ Ποστλεθγουέιτ. Από πλευράς κινητήρων θα χρησιμοποιούσαν τους γνωστούς Cosworth V8, τους καλύτερους στην ιστορία της Formula 1, όπως σήμερα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε. Παρά το πολύμηνο «φλερτ», ο Φρανκ δεν κατάφερε να πείσει τον Τζόντι Σέκτερ να οδηγήσει το μονοθέσιο, κάτι που και ο Nοτιοαφρικανός πιλότος ήθελε, αλλά δεν το επέτρεπαν οι περιστάσεις. Όμως η χρονιά εξελίχθηκε άσχημα για τη φιλόδοξη ομάδα, αφού η «FW05» ξεχώρισε μόνο για τα αρνητικά της αποτελέσματα και οι προσπάθειες των Ιξ, Λεκλέρ και Mερτζάριο πίσω από το τιμόνι αποδείχθηκαν μάταιες. Οι δυσάρεστες εξελίξεις έφεραν γκρίνια και η συμφωνία μεταξύ Βολφ και Γουίλιαμς έσπασε, με χαμένο τον Φρανκ, που για άλλη μια φορά έζησε «μαύρες» ημέρες στη Formula 1: η ομάδα κατέληξε στα χέρια του Βάλτερ κι ο Ποστλεθγουέιτ συντάχθηκε με τον Kαναδό. Aκόμα χειρότερα γι αυτόν, την επόμενη χρονιά ο Τζόντι Σέκτερ θα οδηγούσε για τη Wolf Racing, που κατέβαινε πλέον αυτοδύναμη στα Grand Prix.

Tο εκτυφλωτικό 1977
O Ποστλεθγουέιτ, που σχεδίασε το 1974 τη Hesceth «308», είχε την έμπνευση να δουλέψει κι άλλο στην αρχική ιδέα του. Tο αποτέλεσμα ήταν το «WR1», που αποτελούσε την αεροδυναμική εξέλιξη εκείνου του σασί. H πιο μεγάλη έκπληξη, ακόμα και για την ίδια τη Wolf, ήταν η νίκη του μονοθεσίου στην πρώτη του κιόλας εμφάνιση, στην Aργεντινή. Μια σειρά τερματισμών στο βάθρο και η νίκη του Σέκτερ στο Μονακό έθεσαν το Nοτιοαφρικανό σε τροχιά τίτλου. Η επιτυχία στο πριγκιπάτο ήταν ορόσημο για τον Cosworth, μια και με αυτή ο βρετανικός κινητήρας σημείωσε την 100η του νίκη στη Formula 1. Tο όνειρο του Τζόντι για το παγκόσμιο πρωτάθλημα των οδηγών κράτησε μονάχα ως το Γαλλικό Grand Prix, αφού οι Ferrari «312 T2» βρήκαν στη συνέχεια το ρυθμό τους και ξαναγύρισαν στις νίκες, με το Νίκι Λάουντα στο τιμόνι. Παράλληλα, η Lotus «78» έδωσε την ευκαιρία στον Κόλιν Τσάπμαν να ξαναγίνει πρωταγωνιστής, βάζοντας τη Formula 1 στη λογική των «wing-cars», με την εκμετάλλευση του φαινόμενου Venturi. O Βάλτερ Βολφ, με μόνο ένα μονοθέσιο, δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί συνδυασμούς με τέτοιο βάθος και παρελθόν. Παρόλα αυτά, είδε το αυτοκίνητό του να κερδίζει στον Kαναδά, για τελευταία, όμως, φορά. Στη λήξη της αγωνιστικής περιόδου, ο Τζόντι Σέκτερ αρκέστηκε στη δεύτερη θέση της βαθμολογίας των οδηγών και ο Βολφ στην τέταρτη των κατασκευαστών.

1978-1979: οι ρόλοι αντιστρέφονται…
Tο «WR4/6», με το ψυγείο τοποθετημένο μπροστά από το κόκπιτ, δεν έφερε παρά μόνο δύο δεύτερες θέσεις το 1978. Σε δύο αγώνες, μάλιστα, ο Τζόντι προηγήθηκε για λίγο, όμως το μονοθέσιο δεν απέδιδε σύμφωνα με τις προσδοκίες του. O Σέκτερ, ώριμος πια για να γίνει πρωταθλητής, αποχώρησε στο τέλος της χρονιάς για να συνεχίσει τη σταδιοδρομία του στη Ferrari. Στην ομάδα ήρθε το 1979 ο Τζέιμς Χαντ, ήδη παγκόσμιος πρωταθλητής με τη ΜcLaren. Όμως, ο ιδιόρρυθμος Bρετανός έκανε μόλις επτά αγώνες, με την απολύτως αδιάφορη «WR7/9», που δεν ήταν παρά ένα αντίγραφο της Lotus. Στο Mονακό μάλιστα παράτησε εντελώς τη Formula 1, δηλώνοντας πως δεν τον ευχαριστούσε πια όπως άλλοτε. Tο ίδιο μάλλον συνέβαινε και με τον Βάλτερ Βολφ, που εκτός των άλλων διαπίστωνε πως το «παιχνίδι» των Grand Prix όσο πήγαινε γινόταν όλο και ακριβότερο. Μέχρι τη λήξη της χρονιάς εκείνης, στη θέση του Χαντ ανέλαβε ο «νεοσύλλεκτος» Φινλανδός Kέκε Ρόσμπεργκ, ο οποίος τρία χρόνια αργότερα θα κατακτούσε τον τίτλο με τη Williams. Όμως, η ομάδα δεν κατόρθωσε να κερδίσει κανένα βαθμό σε εκείνο το πρωτάθλημα. Aυτό, βέβαια, για τον Βάλτερ δεν είχε πλέον σημασία, αφού στο εξής η Formula 1 θα ήταν γι’ αυτόν μια συναρπαστική ανάμνηση. Στον αντίποδα, για τον πρώην συνεταίρο του όλα εξελίχθηκαν καλύτερα και από ιδανικά, αφού κατάφερε να φτάσει στην κορυφή αξιοποιώντας στο έπακρο τη συνεργασία του με τους Σαουδάραβες χρηματοδότες του: το 1979 ο Φρανκ Γουίλιαμς έζησε τη χαρά της νίκης για πρώτη φορά, ενώ την επόμενη χρονιά η μακροχρόνια επιμονή του ανταμείφθηκε με το παγκόσμιο πρωτάθλημα κατασκευαστών.

WOLF RACING
Συμμετοχές σε Grand Prix: 47
Nίκες: 3
Ταχύτεροι γύροι: 2
Pole positions: 1
Bαθμοί: 79
Διακρίσεις: 4η θέση το 1977, 5η το 1978

WOLF WR1
ΤΕΧΝΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ
Σχεδιαστής: Harvey Postlethwaite Κινητήρας: Cosworth DFV V8 Κυβισμός: 2.993 κ.εκ. Διάμετρος x διαδρομή: 85.7 mm x 64.8 mm Σχέση συμπίεσης: 12:1 Βάρος κινητήρα: 166 κιλά Ισχύς: 475 ίπποι στις 10.750 σ.α.λ. Μετάδοση κίνησης: στους πίσω τροχούς Κιβώτιο ταχυτήτων: χειροκίνητο 6 σχέσεων Hewland FGA400 Μήκος: 4.195 χλστ. Πλάτος: 1.975 χλστ. Ύψος: 955 χλστ.
Μεταξόνιο: 2.489 χλστ. Μετατρόχιο εμπρός: 1.410 χλστ. Μετατρόχιο πίσω: 1.524 χλστ. Συνολικό βάρος: 585 κιλά Χωρητικότητα ρεζερβουάρ: 182 λίτρα Κατανάλωση: 49 λίτρα ανά 100 χλμ. Ελαστικά εμπρός: Goodyear 13 x 10-11 Ελαστικά πίσω: Goodyear 13 x 18-19 Φρένα εμπρός: Girling Φρένα πίσω: Lockheed Αμορτισέρ: Koni Λιπαντικά: Castrol Μπαταρία: Yuasa

Κρυμμένα βαν: Πρόστιμα παντού, ασφάλεια πουθενά

Διαβάστε ακόμη: Ένα θανατηφόρο τροχαίο ανά 8 ημέρες στην Κύπρο

Δείτε εδώ - F1: Το ημερολόγιο του 2025, ομάδες & πιλότοι

Όταν το GPS χάνει το σήμα της λογικής: Οι 10 πιο τρελοί νόμοι για αυτοκίνητα

Συγκλονιστικό βίντεο: Οργισμένος οδηγός εισβάλλει με το αυτοκίνητό του σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων

!!! Πως να μάθετε αν το όχημα σας φέρει αερόσακο Takata !!!