Στην καρδιά της Formula 1, η Ferrari παραμένει η πιο ισχυρή, η πιο φορτισμένη με συναισθηματική ένταση ομάδα, ακόμα και όταν οι νίκες φαντάζουν μακρινό όνειρο.

«H Ferrari μας απογοήτευσε», είναι η φράση που ακούω πιο συχνά αυτές τις μέρες. «Τα όσα είδαμε μέχρι στιγμής από την ίδια στο φετινό πρωτάθλημα είναι αδικαιολόγητα».

Νομίζω αγαπητοί φίλοι πως η Ferrari έχει ξεμείνει από δικαιολογίες εδώ και… δεκαετίες. Αυτό που προκαλεί ενδιαφέρον με την ίδια στις μέρες μας, ωστόσο, σε σχέση με το τι βλέπαμε π.χ. τη δεκαετία του ’80 ή του ’90, όπου οι «κόκκινες συμφορές» είχαν να κάνουν με μηχανικές κυρίως απώλειες (ακόμη έχω στο μυαλό μου τον λευκό καπνό που προκαλούσαν οι εκρήξεις των κινητήρων του αείμνηστου Michele Alboreto) είναι η αδυναμία εστίασης στις μικρές εκείνες λεπτομέρειες που δημιουργούν πια χάσμα μεταξύ νικητή και ηττημένου. Τα μονοθέσια της έχουν δυνατότητες αλλά σχεδόν κάθε χρόνο κάτι συμβαίνει. Και ενώ στο Maranello πάντα φαίνεται να υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, το τούνελ συνεχώς επιμηκύνεται.

Όσοι ζήσαμε την εικοσάχρονη «κατάρα του Maranello», η οποία στιγμάτισε την ομάδα από το 1980 μέχρι το 1999 (δύο δεκαετίες χωρίς τον πολυπόθητο τίτλο των πιλότων!) δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε πως πλησιάζουμε τη συμπλήρωση μιας νέας εικοσάχρονης «καταραμένης» περιόδου, όπου ο αραχνιασμένος θρόνος της Scuderia έχει καλυφθεί για άλλη μια φορά από τη βαριά σκόνη ενός στοιχειωμένου ξορκιού.

Η Ferrari εξακολουθεί να έχει τους πόρους, τους ανθρώπους και την δυναμική για να επιστρέψει στην κορυφή. Το ζήτημα είναι αν μπορεί να αλλάξει την εσωτερική της νοοτροπία και να εστιάσει στις λεπτομέρειες που κάνουν τη διαφορά.

Ο Lewis Hamilton φέρνει μαζί του όχι μόνο την εμπειρία, αλλά και την απαιτούμενη αγωνιστική πειθαρχία, την οποία η ομάδα φαίνεται να στερείται. Από την άλλη, ο Leclerc βρίσκεται σε ένα κομβικό σημείο της καριέρας του, όπου πρέπει να αποδείξει ότι μπορεί να ηγηθεί μιας ιστορικής ομάδας και να διεκδικήσει νίκες.

Η δυναμική μεταξύ των δύο πιλότων θα είναι καθοριστική για τη συνοχή της ομάδας, ενώ ο Frederic Vasseur θα έχει την ευθύνη να κρατήσει τις ισορροπίες και να διασφαλίσει ότι η Ferrari δεν θα αυτοκαταστραφεί από εσωτερικές τριβές.

Το 2025 δεν είναι απλά μια χρονιά με υψηλές προσδοκίες. Είναι μια δοκιμασία για το αν η Ferrari μπορεί να σταθεί ξανά ως πραγματικός διεκδικητής τίτλων ή αν θα συνεχίσει να παγιδεύεται στις δικές της αδυναμίες.

Όπως και να έχει, η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία, με την κόκκινη σημαία να εξακολουθεί να κυματίζει στον αέρα, ακόμη κι όταν το έργο φαίνεται να έχει παιχτεί στο ίδιο μοτίβο ξανά και ξανά, με το άλογο να σκοντάφτει πάντα στο ίδιο εμπόδιο._Δημήτρης Γιόκκας

σ.σ. «Ακόμη κι όταν χάνει η Ferrari, προκαλεί μεγαλύτερη είδηση από τη νίκη οποιασδήποτε άλλης ομάδας» είχε πει κάποτε ο Bernie Ecclestone. Τέτοια είναι η δύναμη του πνεύματος του Enzo Ferrari.  

Παρακολουθήστε εδώ: Στο κλουβί με το λιοντάρι παρά ομόσταβλος του Max - SpeedZone EP70 

Διαβάστε ακόμη: Όταν η Suzuka δάκρυσε από περηφάνια