Η σχέση της λατινοαμερικάνικης χώρας με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό είναι διαχρονική και η ιστορία του κατασκευαστή αγωνιστικών αυτοκινήτων Oreste Berta, που αποκλήθηκε και «Gordini της Aργεντινής» είναι από τις πιο αντιπροσωπευτικές αυτού του κλίματος.

Ο ερχομός του Αργεντινού Franco Colapinto στη Formula 1, μας δίνει την ευκαιρία να θυμηθούμε πολλές ιστορίες από τη διαχρονική σχέση της λατινοαμερικάνικης χώρας με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό. Και ίσως δεν υπάρχει πιο χαρακτηριστική ιστορία από εκείνη του Oreste Berta. Στη δεκαετία του ‘70, η Αργεντινή είχε ένα πρωτάθλημα μονοθέσιων αυτοκινήτων που ονομαζόταν Formula Mecanica. Ο Oreste Berta και η ομάδα του έχτισαν μια σοβαρή φήμη εκεί. Ήδη από το 1968 κατέκτησαν τον εθνικό τίτλο, με οδηγό τον Eduardo Copello. Θα πρέπει να επισημανθεί ότι αυτή η εθνική Formula είχε στοιχειοθετηθεί με κανονισμούς που «πατούσαν» κάπου μεταξύ F1 και F5000.

Ο Berta τα κατάφερε ξανά το 1969, αυτή τη φορά με οδηγό τον Jorge Ternengo και την επόμενη χρονιά με τον Betollini. Παρόλο που ο τίτλος ξέφυγε από την ομάδα για τα επόμενα δύο χρόνια, η δομή της Berta γινόταν όλο και πιο σημαντική και η ανίχνευση ταλέντων του Oreste του επέτρεψε να προσλάβει τους πιο ελπιδοφόρους ντόπιους. Ως αποτέλεσμα, ο εθνικός τίτλος κατακτήθηκε ξανά το 1973, το 1974 και το 1975, χάρις στο δίδυμο των Luis di Palma και Nestor Garcia-Veiga.

Αλλά ο Oreste Berta ήταν επίσης πρόθυμος να επεκταθεί διεθνώς. Το 1973 άρχισαν οι προετοιμασίες για ένα μονοθέσιο της κατηγορίας F5000, ικανό να αγωνιστεί στο αμερικανικό πρωτάθλημα. Όμως, λόγω έλλειψης προετοιμασίας και οικονομικών πόρων, το project εγκαταλείφθηκε όταν το αυτοκίνητο δεν κατάφερε να επιτύχει αποτελέσματα. Ο Berta γνώριζε ότι η χώρα του είχε μάτια μόνο για τη Formula 1. Ήξερε λοιπόν ότι με τη δημιουργία μιας εξ ολοκλήρου αργεντίνικης ομάδας F1, θα είχε την υποστήριξη των πιο ισχυρών βιομηχάνων της χώρας. Έτσι έφτιαξε το σχέδιό του. Γνωρίζοντας ότι οι δύο καλύτεροι οδηγοί του ήταν απασχολημένοι με το πρωτάθλημα Formula Mecanica, ο Oreste ανέθεσε την ανάπτυξη του μελλοντικού μονοθεσίου στον δοκιμαστή Maritò Garcia. Το αυτοκίνητο, εμπνευσμένο από την F5000, ήταν έτοιμο πολύ νωρίς στη σεζόν, με τους πρώτους γύρους να πραγματοποιούνται την τελευταία εβδομάδα του Φεβρουαρίου.

Κατά τη διάρκεια της χρονιάς έγιναν δώδεκα δοκιμές και αρκετοί οδηγοί κάθισαν διαδοχικά στο τιμόνι: ο Garcia, ο di Palma, ο Garcia-Veiga, αλλά και ο ίδιος ο Oreste Berta. Στα μέσα της σεζόν, ένας κινητήρας Cosworth V8 αγοράστηκε από την Brabham και τροποποιήθηκε, ως «Berta V8». Θεωρητικά, αυτός ο βελτιωμένος κινητήρας ήταν ο ισχυρότερος V8 που υπήρχε στην Formula 1. Yποβλήθηκε σε μια σειρά δοκιμών και σύντομα φάνηκε πως παρά το γεγονός ότι ήταν ισχυρός, ήταν πάνω από όλα εύθραυστος. Σχεδόν όλο το απόθεμα του κινητήρα έσπασε κατά τη διάρκεια αυτών των δοκιμών.

Από την άλλη πλευρά, ο λαϊκός ενθουσιασμός που φαντάστηκε ο Berta δεν ήταν τόσο εντυπωσιακός όσο αναμενόταν. Ως αποτέλεσμα, τα κεφάλαια τελείωσαν και οι επισκευές στα κατεστραμμένα μπλοκ κατέστησαν αδύνατες. Παρά όλα αυτά, η ομάδα αισθάνθηκε έτοιμη και επιβεβαίωσε τη συμμετοχή της στους δύο πρώτους γύρους του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Formula 1 του 1975, στην Αργεντινή και τη Βραζιλία.

Berta LR – Goodwood Festival Of Speed

Δυστυχώς, κατά τη διάρκεια ιδιωτικών δοκιμών πριν από την έναρξη της σεζόν, ο τελευταίος διαθέσιμος κινητήρας της Berta έγινε κομμάτια. Ο Wilson Fittipaldi (ο οποίος ξεκινούσε τη δική του εξ ολοκλήρου βραζιλιάνικη κατασκευή), έχοντας ακούσει για την ιστορία της Berta και έχοντας συμπάθεια για ένα εθνικό εγχείρημα στη Νότια Αμερική, συμφώνησε να δανείσει έναν από τους Cosworth V8 του στην αργεντίνικη ομάδα, ώστε αυτή να λάβει μέρος στους δύο αγώνες που είχε προγραμματίσει. Ο μόνος όρος ήταν ότι η Berta έπρεπε να επιστρέψει τον κινητήρα σε λειτουργική κατάσταση.

Ωστόσο, λίγες ημέρες πριν από την έναρξη της σεζόν, οι μηχανικοί της ομάδας συνειδητοποίησαν ότι ο κύριος λόγος που οι κινητήρες ήταν τόσο εύθραυστοι ήταν ότι το αμάξωμα δεν ήταν αυτό που έπρεπε, γεγονός που οδηγούσε σε ισχυρούς κραδασμούς που ήταν μοιραίοι για τη λειτουργία του κινητήρα. Έτσι, πάρθηκε η οριστική απόφαση. Ο Berta και ο οδηγός του Garcia-Veiga δεν μπορούσαν να είναι σίγουροι ότι θα επέστρεφαν τον κινητήρα σε καλή κατάσταση και δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν για τυχόν σπασίματα, οπότε το εγχείρημα δεν προχώρησε. Το έργο ήταν πολύ δαπανηρό, χωρίς οικονομική υποστήριξη και έτσι εγκαταλείφθηκε οριστικά.

Η Berta επικεντρώθηκε στο τοπικό πρωτάθλημα Formula Mecanica, χωρίς να έχει τις ίδιες επιτυχίες με το παρελθόν. Παρά ταύτα, όταν ο θεσμός καταργήθηκε στα τέλη του 1979 λόγω της πετρελαϊκής κρίσης, η Berta είχε να επιδείξει 5 τίτλους και 45 νίκες, τα καλύτερα στατιστικά από αγωνιστική ομάδα στην ιστορία του πρωταθλήματος. Στη συνέχεια, η Berta συνέχισε να ασχολείται με τον τοπικό μηχανοκίνητο αθλητισμό, αποτελώντας τον επίσημο αντιπρόσωπο πολλών μεγάλων εμπορικών σημάτων, περιλαμβανομένης της Renault. Στις ημέρες μας, το εργοστάσιο λειτουργεί καλύτερα από ποτέ και η Oreste Berta SA εκπροσωπεί τα συμφέροντα της Porsche σε όλη τη Νότια Αμερική.