Ηρωας της εργατικής τάξης
Μη σας ξεγελά η ασπρόμαυρη φωτογραφία (η αλήθεια για τους ήρωες και τις βολίδες εκείνης της εποχής είναι πιο συγκλονιστική απ' όσο νομίζει κανείς)
«Απεβίωσε ο τελευταίος τρανός πιλότος των αγώνων Grand Prix της χρυσής δεκαετίας του ’30», έγραφε ο τίτλος του άρθρου στο περιοδικό Autosport που κρατούσα στα χέρια μου (σαν σήμερα το 1987) και από εκείνη την ημέρα ξεκίνησα να κάνω «ταξίδια πίσω στο χρόνο», έτσι ώστε να μάθω όσα περισσότερα μπορούσα για εκείνη, την πιο συγκλονιστική εποχή στα χρονικά του αγωνίσματός μας.
Ξεχάστε τους νεαρούς οδηγούς της σύγχρονης εποχής που έκαναν άλματα από τη Formula 3 στη Formula 1, ξαφνιάζοντας τους πάντες με το ταλέντο τους, και σκεφτείτε το εξής: Η ομάδα της Mercedes αποφάσισε το 1935 να βάλει πίσω από το τιμόνι μιας από τις υπερβολίδες της οι οποίες συμμετείχαν στους αγώνες Grand Prix έναν από τους… μηχανικούς της (!) δίνοντάς του την ευκαιρία να εκπροσωπήσει το «Αστέρι της Στουτγάρδης» στο πιο βαρυσήμαντο πρωτάθλημα στον κόσμο.
O Hermann Lang, που από τα δεκατέσσερά του εργαζόταν ως μηχανικός μοτοσικλετών για να ζήσει την οικογένειά του μετά από το χαμό του πατέρα του, κατάφερε μερικά χρόνια αργότερα να προαχθεί σε μηχανικό της αγωνιστικής ομάδας της Mercedes. Ξεκίνησε να δουλεύει πάνω στο μονοθέσιο του Luigi Fagioli, προτού αναλάβει καθήκοντα πιλότου (όχι δεν θα μπορούσα ποτέ να φανταστώ τον George Russell να αλλάζει τα δισκόφρενα στο μονοθέσιο του Hamilton προτού γίνει τελικά ομόσταβλός του) μέχρι που ο απίθανος Lang κατέκτησε τελικά το Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1939.
Την εποχή εκείνη δεν υπήρχε παγκόσμιο πρωτάθλημα αλλά το επίπεδο ανταγωνισμού στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ήταν όπως εκείνο της Formula 1 (εάν όχι υψηλότερο) και ο Γερμανός άσος της Mercedes κατάφερε να αποσβολώσει τους πάντες με τον τρόπο που κοντρόλαρε τα σούπερ εκείνα αγωνιστικά οχήματα που ξεπερνούσαν τους 600 ίππους και τα 300 χλμ./ώρα (όπως μαρτυρεί η φωτογραφία του άρθρου μου οι βολίδες αυτές γίνονταν πολλές φορές αεριωθούμενες).
Εάν αναλογιστεί κανείς πως ο πρώην μηχανικός κατάφερε στο τέλος να επισκιάσει αντίπαλους που μέχρι σήμερα θεωρούνται θρύλοι των αγώνων Grand Prix, όπως ο Nuvolari και ο Caracciola (o Senna και ο Schumacher της εποχής τους αν θέλετε) τότε μπορεί να αντιληφθεί από τι πάστα ήταν καμωμένος ο Lang._Δημήτρης Γιόκκας