Τρεις νίκες από τέσσερεις αγώνες για τη Mercedes πριν από την καλοκαιρινή ανάπαυλα της Formula 1 και με αυτή τη στατιστική ξυπνούν μέσα μου τα φαντάσματα του παρελθόντος, τα οποία μου ζητούν να διηγηθώ τη δική τους ιστορία.

Ο παράτολμος πιλότος της Mercedes, ο οποίος έχει συμφιλιωθεί με το χάροντα, εισέρχεται για άλλη μια φορά μέσα σε εκείνο το μεθυστικό «ουράνιο τούνελ», περικυκλωμένος από τα πανύψηλα, πυκνά δέντρα που αγκαλιάζουν το δρόμο που απλώνεται ατέλειωτος μπροστά του, προσπαθώντας να ισορροπήσει τη νευρική βολίδα του ανάμεσα σε αυτήν, την ομορφότερη πρόκληση που υπάρχει στη δική του ζωή, και τον άλλο κόσμο.

Καθώς εξέρχεται από τη νότια κεκλιμένη στροφή της ένδοξης πίστας της Monza, όπως αυτή ήταν πριν από ακριβώς εκατό χρόνια, πετώντας τα χρυσαφένια φθινοπωρινά φύλλα στον αέρα, στο μυαλό του έρχεται ο πατέρας του, επίσης πιλότος αγωνιστικών αυτοκινήτων, ο οποίος του άφησε κληρονομιά -στα 16 μόλις χρόνια της ζωής του- πλούτο που ισοδυναμεί με 1.3 δισεκατομμύρια σημερινές στερλίνες. (Η αλήθεια είναι ότι ο Stroll του 1924 υπήρξε, κατά σύμπτωση, μεγάλος επίσης χορηγός και πιλότος της Aston Martin).

Τα χρήματα δεν σημαίνουν τίποτα για αυτόν, τον Πολωνό αριστοκράτη, και καθώς διανύει βιαστικός την κύρια ευθεία της πίστας, σκέφτεται πως το σπουδαιότερο αγαθό που έχει κληρονόμησε από τον πατέρα του είναι το πάθος που έχει για την οδήγηση.

Ο εκκεντρικός κόμης βγαίνει στη συνέχεια με ορμή από τη θρυλική curva Grande και επιταχύνει με αποφασιστικότητα προς το ανατολικό τμήμα της πίστας των δέκα τότε χιλιομέτρων, συμπληρώνοντας τον 45ο από τους 80 γύρους του Ιταλικού Grand Prix των 800 χιλιομέτρων (τότε ήταν γρήγορες κούρσες αντοχής -για άνθρωπο και μηχανή- και όχι προβλέψιμα sprints χωρίς καθόλου εγκαταλείψεις).   

Μπροστά του καραδοκούν τώρα οι ύπουλες «αδελφές» Lesmo, οι δίδυμες αυτές δεξιές καμπές οι οποίες σκεπάζονται από τη φυσική τέντα που δημιουργούν πάνω απ’ αυτές τα πανύψηλα και συνάμα υπερήφανα δέντρα του αυτοκρατορικού πάρκου της Monza.  

Καθώς ανάβει τσιγάρο στο πιλοτήριο (!) ο Louis Zborowski γνωρίζει πως η πίστα αυτή (που διανύει το δεύτερο μόλις έτος της ζωής της) έχει κιόλας καταβροχθίσει τρεις φιλόδοξους συναδέλφους του. Ο ίδιος, ωστόσο, δεν κάνει μαύρες σκέψεις μιας και σήμερα φορά στο λευκό πουκάμισό του τα ολόχρυσα, γουρλίδικα μανικετόκουμπα που του έχει χαρίσει ο πατέρας του.

Καθώς βάζει τη γωνία στο τιμόνι της οκτακύλινδρης Mercedes M72/94, η οποία έχει σχεδιαστεί (απίστευτο κι όμως αληθινό) από τον θρυλικό Dr. Porsche (ο Newey της εποχής του) ένα από τα μανικετόκουμπα πιάνεται στην κολόνα διεύθυνσης της βολίδας και ο Zborowski χάνει τον έλεγχο.

Αφού κάνει δύο τρομακτικές τούμπες στον αέρα, που ρίχνουν εκτός πιλοτηρίου τον συνοδηγό του γενναίου κόμη, το αυτοκίνητο με τον αριθμό 12 συγκρούεται στα πυκνά δέντρα που ενεδρεύουν στην εξωτερική πλευρά των ύπουλων στροφών Lesmo.   

Καθώς τραβούν τον πιλότο από τα συντρίμμια, το κεφάλι του άτυχου Zborowski είναι βαμμένο στο αίμα, μιας και το κρανίο του έχει θρυμματιστεί, παραμορφώνοντας το πρόσωπό του.

Ο Louis Zborowski υπήρξε κάτι παραπάνω από ένας τολμηρός πιλότος, σχεδιάζοντας και κατασκευάζοντας μερικά από τα πιο αριστουργηματικά τρελά τροχοφόρα, ενώ η αγάπη του για τη γρήγορη οδήγηση ήταν ασύγκριτη. Όσοι με τον Χάρο γίναν φίλοι, με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη…_Δημήτρης Γιόκκας