Κάποια αγαπήθηκαν και άλλα όχι τόσο, αλλά όλα άφησαν ένα σημάδι στα βιβλία της ιστορίας…

Καθώς μπήκαμε στη δεκαετία του ’90, οι ευθείες γραμμές και οι αιχμηρές ακμές των δεκαετιών του '70 και του '80, άρχισαν να παραχωρούν τη θέση τους σε πιο κομψά και αεροδυναμικά σχέδια. Η δεκαετία έφερε επίσης μαζί της την ευρεία χρήση της τεχνολογίας του ψεκασμού καυσίμου, η οποία ενίσχυσε σημαντικά την αξιοπιστία των κινητήρων. Στην πιο κάτω λίστα περιλαμβάνονται μερικά μοντέλα τα οποία έχουν ξεχαστεί από τους πιο πολλούς…

Alfa Romeo 164

Αν και κατασκευάστηκε το 1987, το 164 μπήκε στη λίστα λόγω της δημοτικότητάς του στη δεκαετία του '90 και της εισαγωγής των γρήγορων μοντέλων Quadrifoglio Verde και Q4.  Η Alfa έδωσε στους αγοραστές που κοιτούσαν ένα executive γερμανικό saloon, περαιτέρω τροφή για σκέψη με το 164. Στη βασική του μορφή υπήρχαν τρεις κινητήρες: ένας Twin Spark 2.0 λίτρων, ένας V6 3.0 λίτρων και ένας 2.5 diesel.  Το 1990, έφτασε και έναςTurbo 2.0 λίτρων και στη συνέχεια ο Quadrifoglio Verde των 229 ίππων.  Το 1998 η Alfa αντικατέστησε το 164 με το πιο καμπυλωτό 166.

Audi S4

Παρουσιάστηκε το 1991 και απευθυνόταν σε όσους είχαν… βαρύ δεξί πόδι, έτοιμο να πάρει τη σκυτάλη από το 200 Quattro Turbo που χρειαζόταν αντικατάσταση.  Δύο κινητήρες ήταν διαθέσιμοι: ένας υπερτροφοδοτούμενος 2.2 λίτρων, ο οποίος απέδιδε 227 ίππους, χρησιμοποιώντας το σύστημα quattro, και ένας V8 4.2 λίτρων των 276 ίππων, που ήταν διαθέσιμος μόνο στην έκδοση «Plus». Το S4 «έζησε» μια σύντομη ζωή και χάθηκε το 1994.

Honda Accord Type-R

Δεν υπήρχε πραγματικός άμεσος ανταγωνισμός για το Accord Type-R όταν παρουσιάστηκε το 1998. Η Honda χρησιμοποίησε έναν VTEC 2.2 λίτρων απόδοσης 217 ίππων με 222 Nm ροπή στις 6700 σ.α.λ.. Το πλαίσιο και η ανάρτηση ήταν και τα δύο πιο άκαμπτα σε σύγκριση με το τυπικό αυτοκίνητο. Έλαβε επίσης διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης, διπλή εξάτμιση, καλύτερα φρένα, προβολείς Xenon και καθίσματα Recaro. Η Honda έφτιαξε μόνο 3789 Accord Type-R πριν σταματήσει την παραγωγή το 2002. Δεν υπήρχε δραματικός λόγος για αυτό, αλλά ήταν ένα αυτοκίνητο που ανήκε στην κατηγορία των σπορ σαλούν τα οποία άρχισαν να βγαίνουν από τη μόδα…

Mazda MX-3

Σε αντίθεση με το MX-5, το MX-3 ήταν τετραθέσιο και είχε κίνηση στους μπροστινούς τροχούς.  Μοιράστηκε την πλατφόρμα του με το 323 και κατασκευάστηκε από το 1991 έως το 1998.  Υπήρχε μια καλή επιλογή κινητήρων: ένας V6 1.5 λίτρων, ένας 1.6 λίτρων, ένας 1.8 λίτρων και ένας V6 1.8 λίτρων. Στο πίσω μέρος, η Mazda χρησιμοποίησε την τεχνολογία Twin-Trapezoidal Link, η οποία παρείχε όλα τα πλεονεκτήματα της τετραδιεύθυνσης χωρίς το επιπλέον βάρος.

Mercedes-Benz 500E

Το 500E κατασκευάστηκε από το 1991 έως το 1994. Η Mercedes προσέλαβε την… Porsche η οποία πήρε ένα W124 και επανασχεδίασε το πλαίσιο για να ταιριάζει στον V8 5.0 λίτρων των 322 ίππων από το SL. Άλλαξε επίσης διάφορα κομμάτια στην ανάρτηση και το σύστημα μετάδοσης κίνησης — ενώ το όχημα έλαβε και ένα πιο μυώδες αμάξωμα.  Μόνο 10.479 αυτοκίνητα κατασκευάστηκαν κατά τη διάρκεια της παραγωγής του, γεγονός που τα καθιστά σπάνια. Ένα απ’ αυτά πουλήθηκε σε δημοπρασία το 2021 για περίπου 37.500 ευρώ, αλλά το μοντέλο έχει πια επισκιαστεί εδώ και πολύ καιρό από την BMW M5.

Mitsubishi 3000GT

Τα μεγάλα σπορ αυτοκίνητα ήταν περιζήτητα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90.  Η Mazda είχε το RX-7, η Nissan το 300ZX, η Toyota το Supra και η Honda το NSX.  Η Mitsubishi έπρεπε να ανταγωνιστεί, κι έτσι γεννήθηκε το 3000GT: το κορυφαίο μοντέλο της μάρκας για την υπόλοιπη περίοδο. Λόγω διάφορων αμερικανικών κανονισμών, η Mitsubishi αναγκάστηκε να «στραγγαλίσει» τον κινητήρα V6 των 3.0 λίτρων με αποτέλεσμα αυτός να παράγει μόλις 164 ίππους, αλλά αργότερα εισήγαγε την έκδοση GT των 222 ίππων. Για την ευρωπαϊκή αγορά, ωστόσο, το GT απέδιδε 282 ίππους, αλλά λόγο της μηχανικής πολυπλοκότητας του μοντέλου και του μεγάλου κόστους της γραμμής παραγωγής, τελικά αποτραβήχτηκε από την αγορά.

Nissan 100NX

Φτάνοντας στο 1990, το 100NX ήταν ένα σπορ αυτοκίνητο με κίνηση στους μπροστινούς τροχούς που βασίστηκε ουσιαστικά στο Nissan Pulsar του 1987. Έφερε τον κινητήρα 1.6 λίτρων του Sentra, αν και οι αγοραστές μπορούσαν να επιλέξουν έναν ισχυρότερο των 2.0 λίτρων από το Sentra SE-R.  Οι περισσότεροι πελάτες αγόρασαν παραλλαγές T-Top, αλλά υπήρχε και η επιλογή ενός hardtop.  Σε μορφή 2.0 λίτρων, το NX, με το ελαφρύ άκαμπτο πλαίσιο και το διαφορικό περιορισμένης ολίσθησης, θεωρήθηκε ένα από τα καλύτερα προσθιοκίνητα αυτοκίνητα της εποχής του, δίπλα στο Lotus Elan.  Δυστυχώς, το 100NX δεν κατάφερε να φτάσει τα καθορισμένα νούμερα πωλήσεων και έτσι απορρίφθηκε.

Porsche 968

Τα διάσημα μοντέλα της Porsche περιλαμβάνουν τα 944, 911, Boxster και 928.  Το 968, ωστόσο, απλώς ξεχάστηκε. Ο κινητήρας του είχε την ίδια διάταξη με εκείνον της 944, αν και η Porsche είχε εισαγάγει το σύστημα VarioCam της για την 968. Με 237 ίππους, ήταν ένα αυτοκίνητο που είχε τελική ταχύτητα που ξεπερνούσε τα 250 χλμ./ώρα, παρόλο που η εστίαση της εταιρείας ήταν κυρίως στη βελτίωση της συμπεριφοράς του στο δρόμο. Ήταν η τελευταία Porsche με διάταξη transaxle αφού οι οπαδοί της μάρκας είχαν ήδη στραμμένο το βλέμμα τους σε αυτοκίνητα όπως η 911 με κινητήρα στο κέντρο. Κρίμα, καθώς η 968 είχε τη συνταγή για μια καλή Porsche: ταχύτητα, ευελιξία, πολυτέλεια και εμφάνιση.

Toyota Celica (5η γενιά)

Το όνομα Celica ήταν πάντοτε δημοφιλές, ειδικά για τα αυτοκίνητα της έβδομης γενιάς που κυκλοφόρησαν από το 1999 έως το 2006. Τα αυτοκίνητα της πέμπτης γενιάς της δεκαετίας του 1990, ωστόσο, κατασκευάστηκαν για πολύ μικρό χρονικό διάστημα, μέχρι το 1993, προτού η Toyota επιλέξει να επικεντρωθεί στην έκτη γενιά. Προσφέρθηκαν διάφορα επίπεδα εξοπλισμού, αλλά η Ευρώπη έλαβε μόνο το ST-I των 1.6 λίτρων, απόδοσης 103 ίππων, το GT-I των 2.0 λίτρων απόδοσης  158 ίππων και το ST185 GT-Four των 232 ίππων.

Volkswagen Corrado

Η εστίαση ήταν κυρίως στην «καυτή» έκδοση VR6 του Corrado.  Ωστόσο, το Corrado ήταν διαθέσιμο και σε άλλες μορφές, όπως εκείνη με τον κινητήρα των 1.8 λίτρων, απόδοσης 134 ίππων και η έκδοση με τον υπερτροφοδοτούμενο G60 των 1.8 λίτρων, απόδοσης 158 ίππων.  Το 1992 παρουσιάστηκε ένας κινητήρας 2.0 λίτρων (134 ίπποι) και στη συνέχεια ο VR6 των 187 ίππων, τον οποίο ακολούθησε ένας άλλος δίλιτρος, απόδοσης 113 ίππων. Στη βασική του μορφή, το Corrado φαινόταν ακόμα μεγαλοπρεπές και διέθετε ενεργητική αεροτομή.  Συνολικά κατασκευάστηκαν 97.521 μονάδες.