Όποιος δεν έχει επισκεφθεί ποτέ την Τήνο, στο άκουσμά της σκέφτεται την Παναγία τη Μεγαλόχαρη, το Δεκαπενταύγουστο, τους προσκυνητές... Αν έχει τύχει να διαβάσει κάτι, απλώς γνωρίζει ότι πρόκειται για ένα νησί που γέννησε μεγάλους καλλιτέχνες, όπως τον Γιαννούλη Χαλεπά, τον Φιλιππότη, τον Σώχο, τον Βιτάλη κ.ά. Όντως, την τεράστια εκκλησία τη βλέπεις από τον παραλιακό δρόμο, λίγα λεπτά αφότου βγεις από το πλοίο. Εμάς, ωστόσο, στόχος μας είναι να δούμε όσο περισσότερα προλαβαίνουμε από την ενδοχώρα, μέσα στις κάτι παραπάνω από 24 ώρες που θα μείνουμε στο νησί των σχεδόν 200 τ.χλμ. Αυτό που όσοι γνωρίζουν το νησί περιγράφουν ως εντυπωσιακό είναι τα πολυάριθμα χωριά του. Ξεφυλλίζοντας «οδηγούς», πουθενά δε βρίσκεις να αναγράφεται ο ακριβής αριθμός τους, που κυμαίνεται στα εξήντα, αλλά αυτό τελικά λίγη σημασία έχει. Εμείς ήδη από το ξεκίνημα του οδοιπορικού μας εντυπωσιαζόμαστε με τον τρόπο που η Τήνος εκτείνεται προς τα πάνω, σε ένα δίκτυο που μοιάζει σαν μόνο να ανηφορίζει.

 

Κανένα πρόβλημα, φυσικά, για το Discovery, που κάτω από το καπό του φοράει το νέο μέλος της οικογένειας Ingenium της Jaguar-Land Rover. Πρόκειται για έναν αλουμινένιο 4κύλινδρο ντίζελ, που από 2,0 λίτρα, χάρη σε δύο σειριακά τοποθετημένα τούρμπο, αποδίδει 240 ίππους και 500 Nm ροπής, τα οποία περνούν στους τέσσερις τροχούς του από το γνωστό και από αρκετά BMW αυτόματο 8άρι κιβώτιο της ZF. Το... τέρας των 2,1 τόνων βάρους και των 4,97 μέτρων μήκους δεν καταλαβαίνει ούτε από ανηφόρα ούτε από «σταμάτα-ξεκίνα». Αντίθετα, εντυπωσιάζει με την εκπληκτική ηχομόνωση, που δεν περνά στην καμπίνα ίχνος της ντίζελ χροιάς του κινητήρα, και με την άνεσή του να κινείται σε δρόμους που συγκριτικά με άλλα Κυκλαδονήσια είναι αρκετά στενοί.

 

Αν και εμφανισιακά, πέρα από το σκαλοπάτι στο πίσω τμήμα της οροφής, δεν έχει τίποτα που να το συνδέει με τον προκάτοχό του, το νέο Discovery δείχνει από την πρώτη επαφή ότι δεν είναι άλλο ένα πολυτελές SUV. Ναι, SUV, αφού το πλαίσιο τύπου σκάλας έχει δώσει τη θέση του σε ένα αλουμινένιο δάπεδο. Αυτό έχει παίξει το ρόλο του στο να «δεθεί» το τεράστιο αμάξωμα, να περιοριστούν οι κλίσεις, να... αποκτήσει τιμόνι με σαφή κατευθυντικότητα -αν και με κάπως τεχνητή και βαριά αίσθηση- και τελικά να γεφυρώσει την απόσταση που το χώριζε από τον ανταγωνισμό. Όχι όμως να την κλείσει. Για εκεί το εργοστάσιο έχει τα Range. Πίσω στο «Disco», απολαμβάνεις την ψηλά τοποθετημένη θέση οδήγησης, και ελίσσεσαι με άνεση οπουδήποτε, αρκεί να χωρούν τα 2 μ. του πλάτους του αμαξώματος.

 

 

Η πορεία μας στην Τήνο δεν είναι προδιαγεγραμμένη. Αρχικά ακολουθούμε τις πινακίδες προς Μοναστήρι, ώστε να βγούμε σε ένα πεντόστρατο έξω από το χωριό Μέση, όπου μας φιλοξενεί η οικογένεια Μπαμπίλη, στον ξενώνα Tutti Blu, που είναι το αποτέλεσμα της εκπληκτικής ανακαίνισης ενός παραδοσιακού σπιτιού του 18ου αιώνα. Αφού συναντήσουμε τους οικοδεσπότες μας, επιστρέφουμε στο πεντόστρατο, που κατά μία έννοια σηματοδοτεί την αφετηρία για οπουδήποτε θελήσεις να πας στην Τήνο. Πολύ κοντά στη Μέση και πάντα με αφετηρία το πεντόστρατο, βρίσκεται ο Φαλατάδος, το δεύτερο µεγαλύτερο χωριό του νησιού. Ήδη από την πρώτη μας επίσκεψη σε μεγάλο χωριό, βλέπουμε τη διαφορετικότητα της Τήνου σε σχέση με άλλα Κυκλαδονήσια: τα μαγαζιά είναι ανοιχτά, σε αντίθεση με την εικόνα που θα δει κανείς ακόμα και σε νησιά σαν τη Μύκονο ή την Πάρο αρχές Μαΐου. Τα καφενεία «ζουν» όλο το χρόνο από τους ντόπιους, το ίδιο και οι ταβέρνες, ενώ το νησί παράγει δώδεκα μήνες το χρόνο, αφού προϊόν του δεν είναι ο τουρισμός, αλλά η κτηνοτροφία, το λάδι, το κρασί, η μπίρα κ.ά. Δίπλα στον Φαλατάδο είναι το Ξώµπουργο, με ένα ερειπωμένο κάστρο στην κορυφή του, που αποζημιώνει τον επισκέπτη με τη θέα που παρέχει.

 

Αναστροφή όμως εμείς, και πίσω στη διαδρομή προς τη Χώρα. Από εκεί, στη διασταύρωση που δεξιά οδηγεί προς Καρυά και Μουντάδο, φεύγουμε αριστερά, για κάποια από τα πιο γνωστά χωριά του νησιού. Ήδη από το πρώτο χωριό που συναντάς από εκείνο το σημείο, τον Τριπόταμο, βλέπεις ένα από τα δύο χαρακτηριστικότερα στοιχεία της Τήνου. Αμέτρητους περιστερώνες. Σύμβολο ευγενούς καταγωγής τα παλιότερα χρόνια, οι περιστερώνες αποτελούν σήμα κατατεθέν του νησιού, αφού κατά τους ντόπιους μπορεί να είναι και περισσότεροι από εξακόσιους. Το άλλο χαρακτηριστικό της τηνιακής υπαίθρου είναι οι ατελείωτες ξερολιθιές, που ενέπνευσαν και τον φιλόσοφο Κορνήλιο Καστοριάδη να χαρακτηρίσει την Τήνο «το χειροποίητο νησί».

 

Στο δρόμο μας εμείς, με το Discovery να δυσανασχετεί μόνο αν χρειαστεί να το περάσεις μέσα από στενά σοκάκια, που άλλωστε είναι και το μοναδικό πέρασμα αν θελήσεις να βγεις από τον κεντρικό δρόμο για να επισκεφθείς ένα χωριό. Εν προκειμένω, αφήνουμε τα χωριά Κτικάδος και Χατζιράδος και συνεχίζουμε για τα καταπράσινα Λουτρά, µε τις µονές των Ουρσουλίνων και Ιησουιτών µοναχών, πριν ανηφορίσουμε προς Σκαλάδο και Βώλακα, για να πέσουμε σε ένα µοναδικό τοπίο, που εντυπωσιάζει µε τους τεράστιους στρογγυλούς βράχους που βρίσκονται διάσπαρτοι παντού. Η προέλευση των βράχων από γρανίτη απασχόλησε παλιότερα την επιστήμη, ωστόσο εμείς απασχολούμαστε με το να ανακαλύψουμε μέχρι πού πάνε οι χωματόδρομοι της περιοχής.

 

 

Το Discovery πραγματικά βρίσκεται στο στοιχείο του μόλις πατήσει χώμα, και προφανώς εδώ δεν έχει νόημα να αναλύσουμε τη συμπεριφορά του σε αυτήν την επιφάνεια. Σαν να κινείται σε σύννεφο, απλώς αδιαφορεί για οτιδήποτε στο διάβα του, είτε αυτό λέγεται νεροφάγωμα, είτε ακόμα και κάποιος από τους χιλιάδες βράχους του σεληνιακού τοπίου της περιοχής. Οι μικροί πρόβολοι παρέχουν γωνίες προσέγγισης/διαφυγής (34/30 μοίρες), κάτι που σημαίνει ότι, αν κάπου χρειαστεί να γίνει αναστροφή και ο δρόμος είναι στενός, απλώς προσεγγίζεις το εμπόδιο, κουμπώνεις κοντές σχέσεις και αφήνεις τη ροπή να ανεβάσει οπουδήποτε το Discovery, σχεδόν χωρίς καθόλου πίεση στο πεντάλ του γκαζιού. Τόσο απλά. Το να καταφύγει ο οδηγός στα προγράμματα του Terrain Response είναι μάλλον απίθανο (εκτός αν μιλάμε για χιόνι), μιας και οι δυνατότητες του «Disco» ακόμα και με νορμάλ set-up υπογράφουμε ότι ξεπερνούν κατά πάρα πολύ ό,τι θα τολμήσει να κάνει ένας... νορμάλ στα μυαλά οδηγός.

 

Με το ζόρι απομακρυνόμαστε από το Βώλακα, αφού έχουμε σεληνιαστεί και εμείς με την ομορφιά του τοπίου. Παρ’ όλα αυτά, έπειτα από ώρα σε καλή άσφαλτο, με το Discovery να αρνείται πάντως να ρίξει την κατανάλωσή του κάτω από τα 10,5 λίτρα/100 χλμ., φτάνουμε στο μεγαλύτερο και κατά πολλούς ομορφότερο χωριό της Τήνου, τον Πύργο. Εδώ ο επισκέπτης παρκάρει το αυτοκίνητό του και περιηγείται με τα πόδια στα καλντερίμια, όπου θα δει το σπίτι του Γιαννούλη Χαλεπά, το Μουσείο Μαρμαροτεχνίας, το Μουσείο Πανορμιτών Καλλιτεχνών, αλλά και τη Σχολή Καλών Τεχνών του νησιού. Απαραίτητη η στάση στην πλατεία με τα πλατάνια και τους καφενέδες, ενώ αξίζει κανείς να επισκεφθεί και το κοιμητήριο του χωριού, που περισσότερο θυμίζει μουσείο μαρμαρογλυπτικής, παρά νεκροταφείο.

 

Ώρα επιστροφής από το νότιο δρόμο του νησιού, αλλά, όσο ακόμη βρισκόμαστε στο ΒΔ τμήμα, δε χάνουμε την ευκαιρία να κατηφορίσουμε από χώμα προς το στενό Άνδρου-Τήνου, μέσα από ένα πραγματικά άγριο και εντυπωσιακό τοπίο σε μια απότομη πλαγιά. Ο δρόμος οδηγεί είτε στο φάρο του νησιού, ή στην παραλία Μαλλί-Κουμελάς, ή στο λατομείο με τα πράσινα μάρμαρα, που επίσης αποτελούν γνώρισμα του νησιού. Η απότομη κατηφόρα όπου με το ζόρι χωράει το Discovery «κουράζει» το ZF, που κατεβάζει δύο δύο τις ταχύτητες πριν από κάθε φουρκέτα, όχι όμως και τα φρένα, που δεν καταλαβαίνουν τίποτα, παρά το φορτίο. Επιστρέφοντας, δεν παραλείπουμε ένα πέρασμα από το επίνειο του Πύργου, τον Πάνορμο, με το λιμανάκι και την παραλία του, όπως και από τον όρμο των Υστερνίων με τη διάσημη ταβέρνα «Θαλασσάκι», αλλά και από την Καρδιανή, ένα χωριό που σαν λαξευμένο στα βράχια χαρίζει μια καταπληκτική θέα από κάθε σημείο του._ Ε. Ξ.