Αφήνουμε για λίγο στην άκρη τα θέματα της Αυτοκίνησης, προκειμένου να περιγράψουμε κάτι μοναδικό στη μέχρι τώρα ιστορία του ανθρώπου, που δεν είναι άλλο από το ασύλληπτο ρεκόρ της απόστασης από τη Γη της διαστημοσυσκευής «Voyager 1».

Η διαστημοσυσκευή «Voyager 1» εκτοξεύτηκε από τη NASA το 1977, με σκοπό να εξερευνήσει και να στείλει φωτογραφίες από τους απώτερους πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος και στη συνέχεια να κατευθυνθεί στα πέρατα του διαστήματος, μέχρι όπου πάει. Στην επιφάνειά του υπάρχουν και δύο χρυσές πλάκες, οι οποίες φέρουν μεταξύ πολλών άλλων και μια ανατομική απεικόνιση του ανθρώπου, σχεδιασμένη πριν από μερικούς αιώνες από τον Λεονάρντο ντα Βίτσι. Στόχος των εμπνευστών της είναι να έχουν μια πρώτη εικόνα του ανθρώπου και του επιπέδου τεχνολογίας του οι εξωγήινοι πολιτισμοί (αν υπάρχουν) που ενδεχομένως θα συναντήσουν το διαστημόπλοιο.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 η ανθρωπότητα έμεινε άφωνη από τις πρώτες φωτογραφίες του Ουρανού, του Ποσειδώνα και του Πλούτωνα. Θάλασσες από μεθάνιο σε ένα υποβλητικό γαλάζιο χρώμα, γιγαντιαίες καταιγίδες με έκταση μεγαλύτερη από τη Γη που εξελίσσονταν επί αιώνες και που θα συνεχιστούν για χιλιάδες ακόμα χρόνια, συναρπαστικοί δορυφόροι, άλλοι μικροί και άλλοι μεγαλύτεροι από τον πλανήτη μας, ένας κόσμος θαυμαστός όσο και βίαιος. Για πρώτη φορά στην ιστορία ανθρώπου μάτι είχε τη δυνατότητα να αντικρύσει τέτοιες εικόνες. Η αποστολή του Voyager 1 (και του Voyager 2 που εκτοξεύτηκε δύο εβδομάδες νωρίτερα) θα ήταν απόλυτα επιτυχημένη, ακόμη κι αν σταματούσε εκείνη τη στιγμή. Ωστόσο, το ταξίδι συνεχίζεται. Και θα συνεχίζεται για ασύλληπτο για την ανθρώπινη συνείδηση ακόμη χρόνο.

Πολλά χρόνια μετά την εξερεύνηση των απώτερων πλανητών του ηλιακού μας συστήματος (δεν θυμόμαστε πόσα) τα Voyager 1 και 2 πέρασαν τα όριά του και συνέχισαν το ταξίδι του στον διαστρικό χώρο. Τότε έστειλαν στη Γη και την πρώτη στα χρονικά φωτογραφία ολόκληρου του ηλιακού μας συστήματος, καθώς ήταν τα πρώτα ανθρώπινα κατασκευάσματα που είχαν τη δυνατότητα να το κάνουν.

Το Voyager 1 μέχρι και σήμερα παίρνει και εκτελεί εντολές από τη Γη, ενώ ταυτόχρονα συλλέγει και στέλνει επιστημονικά δεδομένα. Και όλα αυτά με ηλεκτρονική τεχνολογία του… 1977 (αντιλαμβάνεστε τη διαφορά σε σχέση με το σήμερα). Κανονικά, θα έπρεπε να έχει σιωπήσει από χρόνια, ωστόσο η ομάδα που το διαχειρίζεται από τη Γη κάνει θαυμάσια δουλειά με τακτικές αναβαθμίσεις εκ του μακρόθεν, ενώ και το ίδιο το σκάφος επιδεικνύει ακραία ανθεκτικότητα στο περιβάλλον υψηλότατης ακτινοβολίας στο οποίο ταξιδεύει.

To διαστημικό σκάφος έχει την κεραία του στραμμένη προς τη Γη και αυτό του επιτρέπει του να μας στέλνει ακόμα δεδομένα. Το σήμα του χρειάζεται τώρα 21 ώρες και 37 λεπτά να φτάσει στον πλανήτη μας (ναι, είναι περισσότερα από ένα δισεκατομμύριο χιλιόμετρα την ώρα!). Φυσικά, ο ίδιος χρόνος απαιτείται για να λάβει μια εντολή από τη NASA. Η διαστημοσυσκευή, 44 χρόνια και 9 μήνες μετά την εκτόξευσή της, βρίσκεται πια σε απόσταση 23,3 δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων από τη Γη και αποτελεί το πιο απομακρυσμένο αντικείμενο που έχει κατασκευαστεί στην ανθρώπινη ιστορία (οι φωτογραφίες που βλέπετε στο άρθρο είναι φυσικά καλλιτεχνική αναπαράσταση).

Στην παρακάτω ηλεκτρονική διεύθυνση μπορείτε να δείτε ανά πάσα στιγμή τη θέση των Voyager 1 και 2 στο διάστημα

https://voyager.jpl.nasa.gov/mission/status/

Speedzone podcast: Ώρα Silverstone! Οδήγηση χωρίς κράνη και 380 χλμ./ώρα στο AVUS το 1937

SPEEDZONE PODCAST (ep 6): Ενα ανθρώπινο σώμα στη μέση της πίστας και ιστορίες από τον Καναδά!