Το Ράλλυ Ακρόπολις κατέχει σημαντική θέση στην ιστορία του WRC, αφού αποτελεί ιδρυτικό αγώνα του θεσμού που έκανε επίσημη πρεμιέρα το 1973 ως Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.

Οι απαιτητικές χωμάτινες ειδικές διαδρομές, το πάθος των θεατών και οι ομορφιές της ελληνικής φύσης στην αρχή κάθε καλοκαιριού δημιούργησαν ένα «πακέτο» που κατέστησε το Ράλλυ Ακρόπολις αναπόσπαστο μέρος του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ από τη γέννησή του, το 1973 – αρχικά μόνο ως Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.

Φέτος ο σημαντικότερος θεσμός ράλλυ συμπληρώνει πενήντα χρόνια ιστορίας, με τον ελληνικό αγώνα να έχει επιστρέψει εκεί όπου, κατά γενική ομολογία, ανήκει.

Ράλλυ Ακρόπολις: Σημαντικό κομμάτι του παζλ

Κατά τη δεκαετία του ’70, όταν το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ διαμόρφωνε τη φυσιογνωμία του, η παρουσία αγώνων με ξεχωριστή ταυτότητα ήταν επιβεβλημένη. Το Ράλλυ Ακρόπολις χαρακτηρίστηκε ως ένας από τους πλέον δύσκολους, όπου η νίκη ή ακόμη και ο τερματισμός απέκτησαν ιδιαίτερη σημασία.

To 21o Ράλλυ Ακρόπολις, που ήταν το πρώτο στο πλαίσιο του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ, συνδέθηκε με την Alpine- Renault, που είδε τους Ζαν Λικ Τεριέ-Κριστιάν Ντελφεριέ να ανεβαίνουν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου με την A110 1800, λίγους μήνες προτού η γαλλική μάρκα αναδειχθεί Παγκόσμια Πρωταθλήτρια Κατασκευαστών.

Το 1974 ο αγώνας έπεσε θύμα της πετρελαϊκής κρίσης, ωστόσο επέστρεψε δριμύτερος το 1975, όταν έλαμψε το άστρο του ανερχόμενου τότε Γερμανού Βάλτερ Ρερλ, που έφερε μια Opel Ascona 1.9 SR στην κορυφή, με συνοδηγό τον Γιόχεν Μπέργκερ. Την επόμενη χρονιά (1976), σταθερότητα και αξιοπιστία παρέμειναν σε πρώτο πλάνο, με τους Σουηδούς Χάρι Σέλστρομ- Κλάες Γκόραν Άντερσον να επικρατούν με ένα Datsun Violet 160J, ως συμμετοχή της Ν.Ι. Θεοχαράκης!

Τόσο το 1975 όσο και το 1976, το βάθρο κόσμησαν με την παρουσία τους οι «Σιρόκο»-Μίλτος Ανδριόπουλος, που τερμάτισαν και τις δύο φορές στη 2η θέση, με την Alpine-Renault A110 1800 του Έλληνα πολυπρωταθλητή. Ενδεικτικό της ιδιαιτερότητας του Ακρόπολις είναι το γεγονός ότι η Lancia Stratos, αυτοκίνητο που μεσουράνησε στην εποχή του Group 4 χαρίζοντας στους Ιταλούς τρία συνεχόμενα Πρωταθλήματα Κατασκευαστών (1974, 1975, 1976), δεν κατέκτησε τη νίκη στη χώρα μας.

Οι Μπγιορν Βάλντεγκαρντ- Χανς Τορζέλιους εγκατέλειψαν δύο συνεχόμενες φορές (1975, 1976) από μηχανικά προβλήματα, όμως ό,τι δεν κατάφεραν με τη Stratos, το πέτυχαν εν έτει 1977 με Ford Escort RS 1800.

Μάλιστα, ηγήθηκαν του «1-2» για το Blue Oval, το οποίο χάρη στη 2η θέση των νικητών του Ακρόπολις 1968, Ρότζερ Κλαρκ-Τζιμ Πόρτερ, έγινε ο πρώτος Κατασκευαστής που πέτυχε κάτι ανάλογο στη χώρα μας επί εποχής Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ.

Όμως, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, οι νικητές του Ράλλυ Ακρόπολις δεν κατακτούσαν το Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, αφού ο τίτλος κατέληξε στη Fiat, η οποία στο μεταξύ είχε παρουσιάσει το 131 Abarth.

Το 1978 οι Ιταλοί κατέκτησαν εκ νέου τον τίτλο, έχοντας πανηγυρίσει το «1-2» επί ελληνικού εδάφους, με τον Ρερλ να φτάνει στη δεύτερη νίκη του στο Ακρόπολις -παραπλεύρως ο Κρίστιαν Γκαϊστντόρφερ- και τους Μάρκου Άλεν-Ίλκα Κιβιμάκι να ακολουθούν.

Στο μεταξύ, το 1977 είχε προκηρυχθεί το Κύπελλο Οδηγών FIA, που δύο χρόνια αργότερα μετατράπηκε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Οδηγών Ράλλυ, όπως το γνωρίζουμε μέχρι σήμερα. Δυστυχώς για τους ίδιους, οι Σάντρο Μουνάρι (1977) και Μάρκου Άλεν (1978), που επικράτησαν εκείνες τις χρονιές, δεν απέκτησαν το στάτους του Παγκόσμιου Πρωταθλητή.

Πρώτος οδηγός που το πέτυχε ήταν ο Βάλντεγκαρντ, ο οποίος το 1979 «τα πήρε όλα», αφού με συνοδηγό τον Τορζέλιους κέρδισε για δεύτερη φορά το Ράλλυ Ακρόπολις με Ford Escort RS 1800 -έπειτα από μάχη που έληξε με εγκατάλειψη της Lancia Stratos των Μπερνάρ Νταρνίς και Αλέν Μαχέ,- βοηθώντας την ομάδα του να κατακτήσει το παρθενικό της Πρωτάθλημα Κατασκευαστών.

Έτσι φτάσαμε στο φινάλε της δεκαετίας του ’70, με το Ράλλυ Ακρόπολις να θεμελιώνεται ως κορυφαίος αγώνας, αφού είχε την αποδοχή ομάδων και οδηγών, ενώ οι θεατές συνέρρεαν κατά χιλιάδες στις ειδικές διαδρομές, για να θαυμάσουν από κοντά τα ινδάλματά τους._ Ν. Δ.

Ράλλυ Ακρόπολις – Τα στατιστικά της δεκαετίας (WRC)

Αγώνες: 6 (1973, 1975-1979)

Περισσότερες νίκες: Ford – 2 (1977, 1979)

Νικητές:

1973: Ζ.Λ. Τεριέ-Κ. Ντελφεριέ (Alpine-Renault A110 1800)

1975: Β. Ρερλ-Γ. Μπέργκερ (Opel Ascona 1.9 SR)

1976: Χ. Σέλστρομ-Κ. Γ. Άντερσον (Datsun Violet 160J)

1977: Μπ. Βάλντεγκαρντ-Χ. Τορζέλιους (Ford Escort RS 1800)

1978: Β. Ρερλ-Κ. Γκαιστντόρφερ (Fiat 131 Abarth)

1979: Μπ. Βάλντεγκαρντ-Χ. Τορζέλιους (Ford Escort RS 1800)

«Η δεκαετία του ’70 έχει συνδεθεί με τα εντυπωσιακά πισωκίνητα αυτοκίνητα του Group 4».

Τα πισωκίνητα Ford Escort του Group 4, που έγραψαν ιστορία στα ελληνικά χώματα, αγαπήθηκαν όσο ελάχιστα αγωνιστικά στην ιστορία των ράλλυ.

H Lancia δεν κατάφερε να κερδίσει στη χώρα μας με τη Stratos.

Οι «Σιρόκο»- Ανδριόπουλος τερμάτισαν δύο φορές στη δεύτερη θέση του Ράλλυ Ακρόπολις.

Οι Ρερλ-Μπέργκερ στο δρόμο για τη νίκη του Ράλλυ Ακρόπολις 1975.

Tα Fiat 131 Abarth πρωταγωνίστησαν στα τέλη της δεκαετίας, κατακτώντας τίτλους Κατασκευαστών και πετυχαίνοντας το «1-2» στο Ακρόπολις του 1978.

Φωτογραφίες: Alpine, Αρχείο 4Τ

ΝΕΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ SPEEDZONE PODCAST: Ενα ανθρώπινο σώμα στη μέση της πίστας και ιστορίες από τον Καναδά!