Ξέσπασε πάλι «τρίτος παγκόσμιος πανικός» στη Formula 1, με τους οπαδούς του κάθε πιλότου να λογομαχούν από το πρωί μέχρι το βράδυ για το ποιος φταίει, ποιος έκανε και ποιος δεν έπρεπε να κάνει, σκοτώνοντας κατά την άποψή μου όλο εκείνο το θέαμα που απολαύσαμε προτού έρθει ο γύρος 52 στο πρόσφατο Grand Prix των ΗΠΑ.

Όλοι γνωρίζουμε πως ο Verstappen, όπως ο Schumacher ή ο Senna πιο πριν, δεν οδηγεί με φωτοστέφανο πάνω από το κεφάλι και ούτε πρόκειται να χαρίσει χιλιοστό σε κανέναν. Πόσο μάλλον στη μάχη του με τον άνθρωπο ο οποίος προσπαθεί τώρα να του κλέψει το στέμμα.

Αυτά όμως έχουμε στις πίστες των οποίων τα σύνορα δεν καθορίζονται από χαλικοπαγίδες ή από τοίχους (οι οποίοι φοβερίζουν τους πιλότους όπως τα γεμάτα με σφαίρες όπλα) αλλά από λευκές γραμμές που αποτελούν -εν συγκρίσει- νεροπίστολα τα οποία δεν τρομάζουν κανέναν.

Παρόλο που ο Lando «NoRisk» (ας μου επιτραπεί να τον βαφτίσω έτσι) δεν παίρνει τις πιο πολλές φορές ρίσκα, δοκίμασε να πάρει κάποια στη στροφή 12 αλλά ο Verstappen, οι αγωνοδίκες και οι… οδηγίες οδηγικών προτύπων, έκαναν τη ζωή του δύσκολη.

Πολλοί κατηγόρησαν τους αγωνοδίκες για «δύο μέτρα και δύο σταθμά», αφού στην περίπτωση του περιστατικού Russell-Bottas τιμωρήσαν τον πρώτο (που όπως ο Verstappen αμυνόταν από την εσωτερική πλευρά της στροφής), ενώ στην περίπτωση Verstappen-Norris, τη νύφη πλήρωσε ο τελευταίος, ο οποίος προσπάθησε να προσπεράσει από την εξωτερική πλευρά.  

Η δουλειά των αγωνοδικών, ωστόσο, δεν είναι (δυστυχώς) τόσο απλή…

Σύμφωνα με τις οδηγίες οδηγικών προτύπων (τις ποιες;;;) πάνω στις οποίες βασίζονται οι αγωνοδίκες, οι τελευταίοι έκριναν πως ο Norris δεν ήταν στην ίδια ευθεία με τον Verstappen πάνω στο apex της στροφής, άρα δεν είχε «δικαίωμα» στη στροφή.

Εφόσον βγαίνοντας από την πίστα επέστρεψε σε αυτήν μπροστά από τον Verstappen, έχοντας στο μεταξύ κερδίσει αθέμιτο πλεονέκτημα, οι αγωνοδίκες αποφάσισαν ότι ο Norris έπρεπε να τιμωρηθεί.

Παρά το γεγονός ότι ο Verstappen βγήκε επίσης εκτός πίστας προκειμένου να εμποδίσει (ως αμυνόμενος) τον Norris να τον προσπεράσει, οι αγωνοδίκες έκριναν πως αυτό δεν κατέστησε την κίνηση του πιλότου της McLaren αποδεκτή. Οι αγωνοδίκες συνέχισαν λέγοντας πως εφόσον όμως ο Norris είχε δικαιολογία που βγήκε εκτός πίστας μιας και ο Verstappen «πήρε επίσης ανοικτά» (με ακολουθείτε ή χαθήκατε;) οι ίδιοι έκριναν ότι δεν έπρεπε να βάλουν μεγαλύτερη ποινή στον Norris (θα ήταν η τέταρτη φορά που έβγαινε εκτός πίστας) και αυτός ήταν ο λόγος που του επέβαλαν τελικά ποινή 5 αντί 10 δευτερολέπτων (;!;!).

Στα παλιά χρόνια δεν είχαμε τόσους κανονισμούς, τόσες αμφισβητήσεις, τόσες διαφωνίες και τόσες επικρίσεις στη Formula 1 ή γενικότερα στους αγώνες αυτοκινήτων, με τους πιλότους, τις ομάδες και τους οπαδούς να μην αντιπαρατίθενται τόσο έντονα και να μην διαφωνούν (από ασυρμάτου, κερκίδας και καναπέ) για τα πάντα.

Τον παλιό καιρό ότι συνέβαινε στην πίστα έμενε στην πίστα και κανείς δεν διέγραφε ότι είχε γραφτεί πάνω σε αυτήν. Οι αγωνοδίκες δεν τόλμησαν να τιμωρήσουν τον Alessandro Zanardi μετά από εκείνη την επική του προσπέραση στη στροφή Corkscrew πάνω στον Bryan Herta, στην πίστα της Laguna Seca στο πρωτάθλημα Indycar (CART) το 1996, ίσως γιατί έκριναν πως το προσωπικό ρίσκο που πήρε ήταν μεγαλύτερο από το πλεονέκτημα που κέρδισε. Αν το έκαναν (να τον τιμωρήσουν) ΤΟΤΕ είναι που θα ξεσπούσε πανικός.

Προσωπικά μιλώντας, νοσταλγώ τις μέρες που δεν υπήρχαν πρωταθλητές των «λευκών γραμμών» στο αγώνισμά μας και που οι πίστες (όχι οι αγωνοδίκες) τιμωρούσαν επιτόπου τους «παραβάτες», με τις χαλικοπαγίδες, τους τοίχους, τα χαντάκια και τους γκρεμούς, τους οποίους σέβονταν όλοι οι πιλότοι, να αποκαθιστούν την τάξη._Δημήτρης Γιόκκας  

Παρακολουθήστε εδώ: Και η Ferrari τώρα στο κυνήγι για τον τίτλο | Speedzone Podcast EP62

Διαβάστε ακόμη: O αληθινός Superman