Αυτός που έκανε τον «αετό χωρίς φτερά» να πετάξει

Ο Δημήτρης Γιόκκας αναπολεί τις μέρες που η Williams ήταν βασίλισσα της F1, αποτίνοντας συγχρόνως φόρο τιμής στον ήρωα που τη βοήθησε να πετύχει ένα ρεκόρ που παραμένει μέχρι σήμερα άπιαστο

Εάν μου έλεγε κανείς στις 12 Οκτωβρίου του 1997 (σαν σήμερα πριν από 27 χρόνια) πως η ομάδα της Williams δεν θα κατακτούσε μετά από εκείνη τη μέρα άλλο παγκόσμιο τίτλο, τότε θα του έλεγα να πάει να δει επειγόντως έναν καλό γιατρό.
 
Με τη φόρα που είχε πάρει αυτή η «super τεράστια ομάδα», πολλοί από εμάς πιστεύαμε πως δεν θα σταματούσε ΠΟΤΕ να κερδίζει αγώνες και τίτλους της Formula 1 και πως μια μέρα θα έφτανε στα αστέρια.
 
Με αρχιτέκτονες της επιτυχίας τον ανεπανάληπτο Frank Williams, τον τετραπέρατο μηχανολόγο Patrick Head και αργότερα τη διάνοια με το όνομα Adrian Newey, η Williams Grand Prix Engineering (όπως ονομαζόταν κάποτε) υπήρξε η ομάδα-πρότυπο στη Formula 1 κατά τις δεκαετίες του ’80 και του ’90.

Παρόλο που σήμερα αποτελεί μόνο τη σκιά του παλιού καλού της εαυτού (ένας αετός χωρίς φτερά) εξακολουθεί να είναι η δεύτερη πιο επιτυχημένη ομάδα Formula 1 όλων των εποχών όσον αφορά τίτλους των Κατασκευαστών (9), νικημένη σε αυτόν τον τομέα μόνο από την αιωνόβια Ferrari.
 
Και δεν είναι μόνο αυτό. Μετά από κάποιες έρευνες που έχω κάνει πριν από μερικά χρόνια, διαπίστωσα πως ορισμένα από τα ρεκόρ που έχει θέσει η αγαπημένη αυτή ομάδα, ίσως να μην ξεπεραστούν ποτέ.
 
Κανένα από τα ιερά τέρατα της F1 (μήτε η Ferrari, μήτε η Red Bull, μήτε η Mercedes, μήτε η McLaren) δεν κατάφεραν να πετύχουν 24 συνεχόμενα pole positions (η Mercedes προσπάθησε αλλά σκόνταψε στα 23) όπως ακριβώς έκανε η Williams μεταξύ 1992 και 1993, όταν κατασκεύασε εκείνο που μέχρι σήμερα αποκαλώ «το πιο τεχνολογικά προηγμένο σε σχέση με τον ανταγωνισμό μονοθέσιο όλων των εποχών».
 
Οπλισμένη με τα σπουδαιότερα αεροδυναμικά στον κόσμο, σε συνδυασμό με μια μηχανολογικά άρτια ενεργητική ανάρτηση, αυτορυθμιζόμενο ύψος από το έδαφος, αυτόματο έλεγχο της πρόσφυσης, πρώτης τάξης ηλεκτρομαγνητικό κιβώτιο ταχυτήτων κ.λπ. κ.λπ., η Williams FW14 και η παραλλαγή της FW15, δεν θα αφήναν ποτέ κανέναν να τις νικήσει στη μάχη με το χρονόμετρο.
 
 
Το 1993 η Williams προηγήθηκε για 2146 συνεχόμενα χιλιόμετρα (καμιά άλλη ομάδα δεν έχει πλησιάσει τέτοιους αριθμούς στα χρονικά της F1) ενώ μεταξύ του Grand Prix της Αφρικής το 1992 και του «καταραμένου Grand Prix του San Marino» το 1994 (όταν Williams και ανθρωπότητα θρήνησαν μαζί τον Ayrton Senna) η βρετανική ομάδα πέτυχε 35 διαδοχικές προκρίσεις στην πρώτη γραμμή της εκκίνησης και αυτό αποτελεί άλλο ένα ρεκόρ που παραμένει άθικτο.
 
Το γεγονός ότι εκείνος που την ώθησε στο τέλος να «πιάσει» αυτό το ασύλληπτο ρεκόρ ήταν ο αδιαφιλονίκητος Senna (δεν έχασε κανένα από τα pole positions του 1994 μέχρι και που έχασε τη ζωή του στην Imola) βάζει για μένα το κερασάκι στην τούρτα των επιτυχιών της Williams, αναδεικνύοντας τον θρυλικό Βραζιλιάνο ως τον σπουδαιότερο πέρα για πέρα άσο των «ιπτάμενων γύρων» όλων των εποχών.
 
Κανείς δεν πρέπει να ξεχνά πως η Williams FW16 ήταν ένα διαβολικό μονοθέσιο με το οποίο ο Senna κέρδισε με σκορ 3-0 την παράνομα οπλισμένη με αυτόματο έλεγχο της πρόσφυσης Benetton του Schumacher (ο Ayrton έκανε τον αετό χωρίς φτερά πραγματικά να πετάξει) μέχρι που η ίδια γύρισε τελικά και τον σκότωσε…_Δημήτρης Γιόκκας