Δόξα και τιμή στα δυο παλικάρια που βρήκαν τον πιο φριχτό θάνατο στη Formula 1
Δημήτρης Γιόκκας06 Οκτ 2024
Οι πιλότοι της εποχής μας οφείλουν σε μεγάλο βαθμό τη ζωή τους σε δύο ήρωες του αγωνίσματός μας οι οποίοι θυσιάστηκαν σαν σήμερα.
Οφείλω να ομολογήσω πως καθώς παρακολουθούσα το Grand Prix του Μπαχρέιν τον Νοέμβριο του 2020, κατά το οποίο ο Γάλλος άσος της Haas, Romain Grosjean, είχε την τρομακτική του σύγκρουση με την μπαριέρα -προτού βγει τελικά ζωντανός από το φλεγόμενο μονοθέσιο του- σκέφτηκα ότι ο ίδιος οφείλει τη ζωή του όχι απλώς στην κατασκευή «halo», αλλά και σε μερικούς παλιούς συνάδελφους του, των οποίων το αίμα που πότισε την πίστα, βοήθησε να γίνει ασφαλέστερη η Formula 1.
Το γεγονός πως κατά την προβολή του ατυχήματος του Grosjean στην περιβόητη σειρά «Drive to Survive» στο Netflix, δεν αναφέρθηκαν καθόλου οι παλιοί αυτοί ήρωες (όπως πληροφορήθηκα όταν ρώτησα κάποιον φίλο) αποτελεί πιστεύω μεγάλη ντροπή, καθώς και έναν από τους πολλούς λόγους που αρνούμαι να την παρακολουθήσω.
6 Οκτωβρίου 1973, σαν σήμερα πριν από 51 χρόνια, Grand Prix των ΗΠΑ στην πίστα του Watkins Glen, ημέρα των προκριματικών: κανείς απ’ όσους είδαν την άμορφη μάζα από σίδερα και ανθρώπινα μέλη, τα οποία αποτελούσαν το μονοθέσιο και το κορμί του Γάλλου άσου της Tyrrell, Francois Cevert, δεν ξέχασε εκείνο το φριχτό θέαμα, το οποίο δεν έπαψε να τους στοιχειώνει για το υπόλοιπο της ζωής τους.
6 Οκτωβρίου 1974, έναν ακριβώς χρόνο αργότερα στην ίδια πίστα, σαν σήμερα πριν από 50 χρόνια, Grand Prix των ΗΠΑ, ημέρα του αγώνα: κανείς απ’ όσους είδαν τα συντρίμμια από το ατύχημα του ανερχόμενου άσου της Surtees, του Αυστριακού Helmuth Koinigg, δεν σταμάτησε να βλέπει εφιάλτες για το υπόλοιπο της ζωής του.
Το σώμα του πρώτου, ο οποίος θα γινόταν αναμφίβολα ο πρώτος Γάλλος παγκόσμιος πρωταθλητής της F1, κόπηκε -μετά και τη βίαιη σύγκρουση με τη μπαριέρα- στο σημείο μεταξύ του λαιμού και της μέσης. Στην περίπτωση του δεύτερου, η υποχώρηση του κάτω μέρους της μπαριέρας, την οποία χτύπησε με τρομερή σφοδρότητα, την ώρα που το πάνω της μέρος παρέμεινε στη θέση του, ήταν αρκετή για να τον… αποκεφαλίσει.
Κάθε χρόνο στις 6 Οκτωβρίου, λοιπόν, αισθάνομαι την ίδια ανατριχίλα και καθώς γυρίζω το κεφάλι στον ουρανό, κάνω μια προσευχή για τους δύο ήρωες του αγωνίσματός μας, των οποίων η θυσία έγινε η αιτία να έχουμε ασφαλέστερες πίστες και μονοθέσια, αφού μέσα από την αιματοβαμμένη άσφαλτο ξεφύτρωσε ευωδιαστό το λουλούδι της ελπίδας στη Formula 1._Δημήτρης Γιόκκας
Περισσότερες λεπτομέρειες για τη συγκλονιστική ιστορία των δύο αδικοχαμένων πιλότων μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο μου, «Ύμνος στην Ταχύτητα».
