Αφιέρωμα σε έναν από τους πιο άτυχους ήρωες της πίστας.

Αγωνίστηκε σε 208 Grand Prix για 10 διαφορετικούς κατασκευαστές χωρίς να κερδίσει ποτέ κανένα και εγκατέλειψε τα 147 από αυτά (ποσοστό αποτυχίας 70.7%) σε μια εποχή όπου οι μηχανικές απώλειες -και τα ατυχήματα- αποτελούσαν αναπόσπαστο μέρος των αγώνων Grand Prix. Από τον Οκτώβριο του 1986 μέχρι τον Ιούνιο του 1988 -για 22 δηλαδή συνεχόμενους αγώνες- δεν κατάφερε να δει την καρό σημαία και αυτή είναι μια από τις πιο «βάναυσες» στατιστικές έρευνες που έχω κάνει ποτέ.

Πολλά είναι τα αρνητικά ρεκόρ που στοιχειώνουν ακόμη το όνομα του αείμνηστου Ιταλού πιλότου της Formula 1, Andrea de Cesaris, ο οποίος έχασε τόσο άδικα τη ζωή του σε ηλικία 55 ετών -σαν σήμερα πριν από ακριβώς δέκα χρόνια- ύστερα από ατύχημα που είχε με τη μοτοσικλέτα του στους δρόμους της γενέτειράς του, Αιώνιας Πόλης, προτού αρχίσει το πρόωρο ταξίδι του προς την αιωνιότητα.

Θα μπορούσε να κέρδιζε με την ερυθρόλευκη Alfa Romeo του στο Spa το 1983, ενώ οκτώ χρόνια αργότερα στην ίδια πίστα, ήταν έτοιμος να προσπεράσει τη λαβωμένη McLaren του θρυλικού Senna και να γευτεί επιτέλους τη σαμπάνια της νίκης με εκείνη την θεσπέσια πράσινη Jordan, αλλά ο Ford V8 πίσω από την πλάτη του έκανε έκρηξη την ώρα που άρχισε να δακρύζει από τη χαρά του, αναγκάζοντάς τον να γεμίσει τελικά το πιλοτήριό του με δάκρια θλίψης.

Οι περισσότεροι δεν θυμούνται αυτή τη λεπτομέρεια μιας και η συγκεκριμένη ημέρα ήταν εκείνη κατά την οποία είδαμε τον μεγάλο Michael Schumacher να κάνει (ως ομόσταβλος του Ιταλού) το ντεμπούτο του στην F1, αλλά η αλήθεια είναι πως η μοίρα ήταν αχάριστη με τον Ρωμαίο άσο της ταχύτητας από την αρχή μέχρι το τέλος της μακράς του καριέρας.

Ο de Cesaris υπήρξε ένας από τους πιο δύσκολους πιλότους για να προσπεράσει κανείς, κάνοντας το βίο αβίωτο στους πάντες ακόμη και όταν ήταν έτοιμος να γλιστρήσει ένα γύρο πίσω (πάντοτε πίστευα πως είχε αχρωματοψία στο μπλε χρώμα) αλλά δεν μπορούσες να μην τον συμπαθήσεις αφού μιλούσε, έκανε μορφασμούς και πιλόταρε με τον πιο… παραστατικό τρόπο._Δημήτρης Γιόκκας