Σαν σήμερα, 20 Ιουνίου του 1971, διεξήχθη το Ολλανδικό Grand Prix. Μια από τις πιο βροχερές κούρσες στα χρονικά της Formula 1, σε μια από τις πιο φανταστικές αρένες ταχύτητας στον πλανήτη, την γνήσια πίστα της Zandvoort (όχι τη σημερινή ήμερη εκδοχή της) η οποία αποτελούσε ένα «ηλεκτροφόρο χέλι» που έκανε ελιγμούς ανάμεσα στους αμμόλοφους.

Πολλοί στις μέρες μας μιλούν με θαυμασμό για τον Verstappen, τον Hamilton, τον Schumacher και τον Senna, αναφερόμενοι συχνά σε αυτούς ως οι «άρχοντες της βροχής». Η αλήθεια όμως είναι πως στην εποχή του ασπρόμαυρου, που δεν υπήρχε ούτε τηλεόραση για να προβάλει τους ήρωες της F1, ούτε Drive to Survive στο Netflix για να φορέσει την κορδέλα «Hollywood star» γύρω από το λαιμό των πιλότων, υπήρχαν δύο υπερήρωες του αγωνίσματός μας που μπορούσαν κυριολεκτικά  να… περπατήσουν πάνω στο νερό.

Την εφιαλτική κούρσα στη βροχή της Zandvoort του 1971 (σε μια εποχή που δεν υπήρχε Αυτοκίνητο Ασφαλείας ή λογική να διακόψεις έναν αγώνα) κέρδισε ο μεγάλος Jacky Ickx με τη Ferrari του, ο οποίος τερμάτισε μπροστά από τον μεγάλο Pedro Rodriguez της BRM, με τους δύο αυτούς «Άρχοντες της Βροχής» (με κεφαλαία γράμματα) να δαμάζουν τα αχαλιναγώγητα μονοθέσια που είχαν στα χέρια τους, ντριφτάροντας σαν καμικάζι πάνω στην θανάσιμα επικίνδυνη πίστα και αφήνοντας στο τέλος, όλους τους άλλους υπερπιλότους της F1, έναν ολόκληρο γύρο πίσω.

Ο Ickx μπορούσε να οδηγήσει στην τρομακτική, γιγάντια πίστα του Nurburgring, των 22 χιλιομέτρων, σχεδόν με κλειστά μάτια (καμιά λογική δεν μπορεί να εξηγήσει με ποιο τρόπο ο Βέλγος άσος κατάφερε να προκριθεί στο pole position στα βροχερά προκριματικά της κούρσας του 1968 με χρόνο 9:04:0 και να αφήσει τον δεύτερο -τον χαρισματικό Chris Amon που οδηγούσε μια δίδυμη Ferrari- 10.9 δευτερόλεπτα πίσω!), ενώ με τη σειρά του, ο Μεξικανός Pedro Rodriguez (που είχε το χάρισμα εκατόν Perez μαζί) περιφρονούσε με τέτοιο τρόπο τον χάροντα όποτε άνοιγαν οι ουρανοί που κάποιος έπρεπε επειγόντος να τον υπενθυμίσει ότι «ΒΡΕΧΕΙ».

Υπόκλιση, λοιπόν, και στους δύο αυτούς αθάνατους super ήρωες του αγωνίσματός μας._Δημήτρης Γιόκκας