Οι μηχανικοί του αισθάνονται ένα δέος να πλημυρίζει τη ψυχή τους καθώς κοιτάζουν τα γουρλωμένα μάτια του, τα οποία μοιάζουν με εκείνα μιας αγριεμένης τίγρης η οποία έχει μόλις νικήσει δέκα λιοντάρια. Τα μάτια ενός λευκού καρχαρία, ο οποίος κατάφερε να σπάσει το σιδερένιο κλουβί στο οποίο ήταν φυλακισμένος.

 

Ο ίδιος δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει ακόμη με ποιο τρόπο κατάφερε να ξεγλιστρήσει από του χάρου τα δόντια και να γράψει εκείνον τον απίθανο χρόνο που αναγράφεται τώρα στα monitors που κρέμονται από την οροφή του γκαράζ, τα οποία δείχνουν -προς έκπληξη κάθε μέλους της ομάδας του- το όνομά του να φιγουράρει πίσω μόνο από τις δύο άτρωτες Red Bull σε αυτήν, την χρονομετρημένη μονομαχία των προκριματικών, στην αρένα ταχύτητας της Suzuka, η οποία δεν συγχωρεί τα λάθη και είναι πάντοτε έτοιμη να κατασπαράξει το θήραμά της.

 

Καθώς οι μηχανικοί του μαζεύονται γύρω από την αλαφιασμένη Renault του (που δεν έχει φτιαχτεί για τέτοιες ακροβασίες) ο ίδιος τους γνέφει πως δεν θέλει να μιλήσει σε κανέναν και αμέσως εξαφανίζεται στο καραβάνι του, όπου και προσπαθεί να επιστρέψει νοητικά πίσω στη Γη, όπως συνήθιζε να κάνει -έπειτα από μια τέτοια εξωκοσμική εμπειρία- ο αδιαφιλονίκητος Ayrton Senna.

 

Ο Robert Kubica, o καλύτερος ίσως πιλότος της γενιάς του, ο άνθρωπος που έκανε έναν Alonso, έναν Hamilton και έναν Vettel να ιδρώνουν και να αναρωτιούνται μετά από συμβάντα όπως το πιο πάνω «τι κι αν πάρει αυτός μια μέρα ένα καλύτερο εργαλείο ταχύτητας στα χέρια του;», δεν ήταν ένας συνηθισμένος θνητός.

 

Μετά και την πιο πάνω ηλεκτρισμένη επίδειξή του στη Suzuka, τον Οκτώβριο του 2010, ο Πολωνός άσος με έκανε προσωπικά να πιστέψω στα θαύματα, μέχρι που όλα γκρεμίστηκαν, τέσσερεις μήνες αργότερα, σε εκείνον τον αναθεματισμένο αγώνα ράλλυ, όπου ο ίδιος μπήκε για άλλη μια φορά -ολόκληρος- στο στόμα του χάροντα, καταφέρνοντας να τον νικήσει και πάλι, όχι όμως προτού ο τελευταίος κλείσει ερμητικά τα σαγόνια και του κόψει το καλό χέρι.

 

Λίγοι γνωρίζουν πως ο Kubica είχε ήδη υπογράψει συμβόλαιο με τη Scuderia Ferrari για το 2012 και ότι οι εφιάλτες των Alonso, Hamilton, Vettel και σία σύντομα θα ζωντάνευαν. Η ζηλότυπη μοίρα όμως, που συνωμότησε με τον χάροντα, θα είχε τον τελευταίο λόγο._Δημήτρης Γιόκκας