Η δωρεάν στάθμευση στην Ευρώπη περιορίζεται ολοένα και περισσότερο από τα δημοτικά και κοινοτικά συμβούλια, προκειμένου να γίνουν τα κέντρα των πόλεων και των κωμοπόλεων πιο ελκυστικά.

Στην Ευρώπη, σε δήμους με περισσότερους από 20.000 κατοίκους, υπάρχουν συνολικά 33,8 εκατομμύρια θέσεις στάθμευσης (21,8 εκατομμύρια εκτός δημόσιων δρόμων και 12 εκατομμύρια εντός). Ταυτόχρονα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζουν στις δημοφιλείς μεγαλουπόλεις. Πολλές δηµοτικές αρχές επιδιώκουν να καταστήσουν τα κέντρα των πόλεων ακόµη πιο ελκυστικά. Ο δηµόσιος οδικός χώρος παραχωρείται όλο και περισσότερο σε άλλες χρήσεις εκτός από τη στάθµευση, στο όνοµα της «ανάκτησης του αστικού ζωτικού χώρου».

Πολλές πόλεις δηµιουργούν ζώνες χωρίς αυτοκίνητα, µε αποτέλεσµα να εξαφανίζεται πλήρως η στάθµευση στους δρόµους και να κερδίζουν έδαφος οι χώροι στάθμευσης στις παρυφές των ζωνών αυτών. Ένα παράδειγμα είναι η πρωτεύουσα της Νορβηγίας, το Όσλο. Εκεί ο δήμος ξεφορτώθηκε περίπου χίλιες θέσεις parking στο κέντρο της πόλης, στο πλαίσιο μιας νέας πολιτικής γύρω από τη στάθμευση. Μια άλλη τάση που είναι ήδη εμφανής σε πολλά μέρη είναι η μετατροπή των ελεύθερων θέσεων parking σε χώρους στάθμευσης ποδηλάτων.

Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, το Παρίσι θα καταργήσει τις μισές από τις 140.000 επιφανειακές θέσεις στάθμευσης τα επόμενα χρόνια, καθώς η πόλη διαθέτει πάνω από 620.000 θέσεις από το 2020, μετατρέποντας τους δρόμους για πεζούς και ποδηλάτες. Πλέον, στα αστικά κέντρα η διαχείριση όλων των διαθέσιμων χώρων στάθμευσης γίνεται όλο και πιο ολιστικά. Ωστόσο, υπάρχουν ακόμη πολλές ανεκμετάλλευτες δυνατότητες για μεμονωμένες πόλεις. Για παράδειγμα, στo Βερολίνο, περίπου το 50 % των νοικοκυριών εξακολουθούν να σταθμεύουν τα αυτοκίνητά τους στο δρόμο.