Πριν τις πέντε συνεχόμενες νίκες της, κάθε φορά κάτι γινόταν και η Toyota έχανε την πολυπόθητη πρωτιά στις 24 ώρες του Le Mans. Αυτό όμως καθόλου δε σημαίνει πως η μεγάλη ιαπωνική εταιρεία δεν έκανε και τότε πράγματα και θαύματα εκεί μέσα...

Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 η Τoyota συμμετείχε στο τότε παγκόσμιο πρωτάθλημα αγώνων αντοχής μέσω της Dome, στην οποία διέθετε έναν 4κύλινδρο κινητήρα σχεδιασμένο από την ίδια. Με αυτό το μηχανικό σύνολο, ένα δίλιτρο Τoyota πήρε μέρος στο Le Mans το 1985 τερματίζοντας 12ο. Η πρώτη πλήρως οργανωμένη προσπάθεια για διάκριση στην απαιτητική αυτή κατηγορία, με δικό της σασί και μοτέρ, έλαβε χώρα το 1988. Ο κινητήρας της, με την κωδική ονομασία 88CV, ήταν 8κύλινδρος σε διάταξη V και είχε χωρητικότητα 3.2 λίτρων. Στον φημισμένο 24ωρο αγώνα του Le Mans, την ίδια χρονιά, κατόρθωσε να εντυπωσιάσει τους θεατές, το πρωτότυπό της όμως δεν κατάφερε να τερματίσει σε θέση καλύτερη της 12ης. Δύο χρόνια αργότερα τα πράγματα ήταν πολύ βελτιωμένα για την ιαπωνική εταιρεία: Το μοτέρ (90CV, των 3.6 λίτρων) με το οποίο εμφανίστηκε στο Le Mans, βοήθησε το εντυπωσιακό αγωνιστικό της να ολοκληρώσει τον αγώνα του στην διακεκριμένη 6η θέση.

Τέσσερις φορές δεύτερη!

Το 1991 η FIA άλλαξε τους κανονισμούς για τα αυτοκίνητα του Group C, που τότε πρωταγωνιστούσαν στις κούρσες αντοχής δίνοντας παράταση ζωής στον εξασθενημένο θεσμό, καθορίζοντας την ανώτατη χωρητικότητα των ατμοσφαιρικών κινητήρων στα 3.5 λίτρα. Ακολουθώντας τις αλλαγές η Τoyota σχεδίασε ένα νέο πρωτότυπο, το ΤS 010, που για πρώτη φορά έλαβε μέρος στον τελευταίο αγώνα της χρονιάς, στην ιαπωνική πίστα Αutopolis. Η επόμενη περίοδος ξεκίνησε καλά για το αυτοκίνητο αυτό, με νίκη στην Μonza, οδηγημένο θαυμάσια από τον Hitoshi Ogawa και τον Geoff Lees. Όμως άλλος τερματισμός στην πρώτη θέση για το ΤS 010 V10 δεν υπήρξε, καθώς το Peugeot 905 ήταν πια στη σκηνή και πρωταγωνιστούσε χωρίς να αφήνει χώρο για τον υπόλοιπο ανταγωνισμό. Έτσι, η δεύτερη θέση στις «24 ώρες» του Le Mans, ήταν ό,τι περισσότερο μπόρεσε να επιτύχει η εταιρεία το 1992. Το 1993 και το 1994 η Τοyota συμμετείχε μόνο στον πολυθρύλητο αγώνα της La Sarthe, τερματίζοντας ισάριθμες φορές στη δεύτερη θέση του βάθρου των νικητών. Ύστερα, ακολούθησαν μερικά χρόνια σιωπής. Η επανεμφάνιση του Ιάπωνα κατασκευαστή, έχοντας αποκλειστικό στόχο μόνο την νίκη στο Le Mans, ήταν πολύ φιλόδοξη: Η TS 020, γνωστότερη στους Ευρωπαίους περισσότερο με την ονομασία GT-One, σχεδιάστηκε από τον Αndre de Cortanze που είχε στο ενεργητικό του και το απολύτως επιτυχημένο Peugeot 905. Οι θεατές στο Le Mans το 1998 είχαν πλέον πειστεί πως η Τoyota με το GT-One θα κέρδιζε τις πρώτες της «24 ώρες», ιδιαίτερα μετά την εγκατάλειψη των Μercedes, όμως την 23η ώρα του μεγάλου αγώνα το κιβώτιο των ταχυτήτων πρόδωσε το πρωτότυπο και το ανάγκασε να αποσυρθεί από την αναμέτρηση, όντας πρώτο έως τότε. Οι ελπίδες για νίκη μετατέθηκαν την επόμενη χρονιά, όμως και πάλι διαψεύστηκαν, αφού είχε σειρά να χαμογελάσει η γερμανική BMW σε συνδυασμό με τις ατυχίες που συνάντησαν τα Τoyota: H δεύτερη θέση του τερματισμού ήταν λίγη για τους Ιάπωνες, που δεν κατάφεραν τελικά να μιμηθούν την Μazda και να κερδίσουν κι αυτοί τον αγώνα, καθώς τα σχέδια για την Formula 1 διέκοψαν την όποια επιτυχημένη συνέχεια.

Η επιστροφή και το δράμα…

Το 2012 η ιαπωνική εταιρεία επέστρεψε στις «24 ώρες» του Le Mans με δύο υβριδικά πρωτότυπα TS 030, τα οποία δεν κατόρθωσαν να ολοκληρώσουν τον αγώνα, αντιμετωπίζοντας και προβλήματα νεότητας. Ωστόσο, είδαν πως είχαν μέλλον κι ίσως κατάφερναν τελικά αυτό που δεν κατόρθωσαν οι παλαιότεροι προκάτοχοί τους: να κερδίσουν το θρυλικό αγώνα με τα χρώματα της Toyota, παίρνοντας θάρρος και από τη δεύτερη θέση του βάθρου των νικητών, στην 24ωρη δοκιμασία του 2013. Τη διετία που ακολούθησε, με προβλήματα αξιοπιστίας και χωρίς την απαραίτητη ταχύτητα για τη νίκη, το μόνο που κέρδισαν ήταν μια δεύτερη θέση το 2014. Ώσπου ήρθε το 2016, με το πρωτότυπο TS050 Hybrid να τους δίνει αυτό που τους έλειπε πιο πολύ για να πετύχουν το σκοπό τους, δηλαδή την ταχύτητα.

Όμως, ακριβώς στο τέλος, η ομάδα έζησε το μεγαλύτερό της δράμα στον 24ωρο αγώνα: Tρία λεπτά και 21 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη, η επικεφαλής Νο 5 Toyota TS 050 που πήγαινε για τη νίκη σταμάτησε μπροστά από την ευθεία εκκίνησης-τερματισμού, παραχωρώντας τις 24 Ώρες του Le Mans στο Νο 2 της Porsche 919 Hybrid. Ήταν ένα απίστευτο φινάλε για ένα αυτοκίνητο που ήταν τόσο αξιόπιστο για τις άλλες 23 ώρες και 50 λεπτά του αγώνα. Έτσι, η TS050 Hybrid Νο 6 με οδηγούς τους Mike Conway, Kamui Kobayashi και Stéphane Sarrazin ήταν εκείνη που κατατάχθηκε στη δεύτερη θέση. H νικήτρια Porsche ιπποτικά παραδέχθηκε πως η Toyota ήταν ο ηθικός νικητής, αλλά αυτό φυσικά δεν ήταν αρκετό, αφού το πολυπόθητο τρόπαιο είχε πετάξει και πάλι μακριά.

Την επόμενη χρονιά, η TS050 με τον Kamui Kobayashi στο cockpit έφτασε σε μια επική pole-position, με ένα εκπληκτικό χρόνο-ρεκόρ γύρου (3:14.791, μέση ωριαία ταχύτητα 251.882 χλμ./ώρα). Ο αγώνας ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις και σταδιακά τα ιαπωνικά πρωτότυπα βρέθηκαν ένα γύρο μπροστά από τις Porsche 919 Hybrid. Στο τέλος της ένατης ώρας, η Τoyota εξακολουθούσε να διατηρεί την πρώτη θέση και oι Γερμανοί να παραμένουν δεύτεροι. Όμως, όλα τα δεδομένα ανετράπησαν μέσα σε 15 λεπτά. Λίγο νωρίτερα, οι Ιάπωνες είχαν το TS050 Hybrid αρ. 8 (Sébastien Buemi, Anthony Davidson, Kazuki Nakajima) στα pits, για περισσότερη από μιάμιση ώρα, βλέποντάς το να πέφτει στην κατάταξη από την 2η στην 54η θέση. Ωστόσο, είχαν τα άλλα δύο πρωτότυπά τους (αρ.7 με οδηγούς τους Mike Conway, Kamui Kobayashi, Stéphane Sarrazin και αρ.9 με τους Nicolas Lapierre, Yuji Kunimoto, Jose Maria Lopez) στην πρώτη και στην τρίτη θέση, ενώ ανάμεσά τους παρεμβαλόταν η Porsche 919 Hybrid αρ.1 (Neel Jani, André Lotterer, Nicholas Tandy). Τα δύο αγωνιστικά τους εγκατέλειψαν άδοξα, κάτω από τα θερμά χειροκροτήματα των θεατών για την προσπάθειά τους. Στο παιχνίδι παρέμεινε μόνο η Toyota TS050 Ηybrid αρ.8, που τελικά επέστρεψε στην πίστα, όντας πάρα πολύ πίσω στην κατάταξη (στην 52η θέση). Το ιαπωνικό αυτοκίνητο τερμάτισε στην όγδοη θέση, που ήταν πολύ λίγη για τις φιλοδοξίες της ομάδας.

Νίκη με «όλους μέσα»…

Η Toyota δίνει νικηφόρο παρών στις 24 ώρες την τελευταία πενταετία, με τον ανταγωνισμό όμως μειωμένο και χωρίς τη συμμετοχή των μεγάλων εργοστασίων. Φέτος όμως είναι διαφορετικά και μια νίκη με «όλους μέσα» είναι εφικτή. Αυτός είναι και ο στόχος της Toyota Gazoo Racing. Θα τα καταφέρει; Την Κυριακή το μεσημέρι θα έχουμε απάντηση και σε αυτό…

ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ

Χρόνια συμμετοχής (1985-2022): 24

1η: 2018-2019-2020-2021-2022

2η: 1992-1993-1994-1999-2013-2016

3η: 2014

4η: 1993-1994

5η: 1992-1993

6η: 1990-1993-2015