Το Peugeot 408 είναι εδώ. Τι σημαίνει για τον Γάλλο κατασκευαστή, αλλά και ευρύτερα αυτή η νέα σχεδιαστική προσέγγιση;

Επιτέλους άλλαξαν τα πλάνα, και με το νέο Peugeot 408, που φαίνεται λίγο απ’ όλα, οι Γάλλοι επιβεβαιώνουν το μέγεθός της με στυλ. Θυμίζουν τότε που το «206» αμφισβητήθηκε, επειδή κρίθηκε ότι δεν είναι η εξέλιξη του «205», όπως θα ήθελαν οι ειδικοί(;). Ήταν όμως ακόμα πιο μπροστά, όπως αποδείχθηκε, προσεγγίζοντας με το δικό του στυλ την πλέον σημαντική κατηγορία της αγοράς. Αντίστοιχα με ό,τι συνέβη πρόσφατα στην περίπτωση του «3008», που δεν είναι ακόμα ένα SUV, ούτε ερμηνεύεται έτσι απλώς, ως ένα SUV coupe.

Περί του Peugeot 408

Η διαφορετική σχεδιαστική προσέγγιση, που υποστηρίζει την αισθητική χωρίς να αγγίζει την υπερβολή, αντικατοπτρίζεται στους χώρους, που προσφέρονται με στυλ. Ένα «5008» με αναβαθμισμένο χώρο αποσκευών, αλλά αν αρχίσουμε τις συγκρίσεις κατατάσσοντας με το υποδεκάμετρο θα βρεθούμε σε αδιέξοδο, ενώ, έτσι απλά, προσβάλλουμε έναν σημαντικό κατασκευαστή που ξεπερνάει τoν premium χαρακτηρισμό.

Θηρίο

Η πρώτη ματιά έχει να κάνει με έκπληξη, η δεύτερη με ενδιαφέρον, σε συνδυασμό και με το χρώμα του δικού μας, σε πετρόλ με στοιχεία τιρκουάζ, που έγραψαν στην κάμερα.

Ο αγοραστής, ειδικά της λιανικής, που άλλωστε είναι αυτός που «ψηφίζει», αν θέλει συνολικά μέγεθος θα χαμογελάσει, ενώ ο ειδικός θέλει να δοκιμάσει. Αφού έχει ήδη σχολιάσει τα περί σχεδίασης, συγκρίνοντας ειδικά με τις σύγχρονες Citroen στο μέγεθος 4-5 με κωδικούς «Air» και «Χ», και ποιος ξέρει τι άλλο, θυμίζοντας εποχές Χαρωνίδη. Με τις Boulevard και Manhattan, κ.ά. εφευρέσεις των marketing games, που σήμερα έχουν δώσει τη θέση τους στην ουσία.

Οδηγώντας

Από το πρώτο μέτρο, από το συνδυασμό «θέση οδήγησης, λειτουργία-ανταπόκριση τιμονιού», πέρα από το μέγεθος του βολάν στο χέρι σου, αντιλαμβάνεσαι πως πρόκειται για Peugeot. Δουλειά τους οι ρυθμίσεις και σε λεπτομέρειες, και αν δυσκολεύεσαι να προσαρμοστείς στη μαγεία του i–Cockpit στη σύγχρονη εκδοχή, είναι δικό σου το πρόβλημα. Το γράφει ένας λάτρης της DS διάταξης, και εδώ, σε σχέση με τη σχολή Peugeot, με αντικειμενικά κριτήρια είναι ψηλά ο πήχης.

Δοκιμάσαμε τη βασική έκδοση με τον 3κύλινδρο 1.2 με τους 130 ίππους και το αυτόματο 8άρι τους, σήμα κατατεθέν. Στη θεωρία, μουρμουράς κρίνοντας μικρό τον κινητήρα, ενώ όπως το βλέπεις σε προδιαθέτει να ταξιδέψεις, αλλά εδώ δεν προκύπτει ντίζελ, όταν αργεί το φουλ ρεύμα. Γνωστό είναι ότι δεν είσαι της «απαλλαγής», λόγω «plug–in».

Η προσαρμογή του μόλις 1.2, που υποστηρίζεται από το τέλειο κιβώτιο, ίσως θα πρέπει να διδάσκεται σε σεμινάριο στα γερμανικά, με τους Ανατολικούς να αναζητούν μεταφραστή.

Έχεις λοιπόν σύστημα διεύθυνσης που ξεκαθαρίζει το τοπίο σε σχέση με συγγενείς, έχεις το πακέτο «κινητήρας-μετάδοση» με την αξιοπρέπεια σε υψηλά στάνταρντ, έχεις τους χώρους και τη μοναδική αίσθηση του σωστού κοκτέιλ οδηγώντας οπουδήποτε. Σου λείπει το «κάθομαι χαμηλά», δεν έχεις συναντήσει ξανά συνδυασμό με αέρα, με αίσθηση από πιο ψηλά, και το ερώτημα αφορά την ανάρτηση. Στα χαρτιά, μάλιστα, μπορεί να θεωρηθεί ξεπερασμένη, αλλά είτε στην πόλη είτε εκτός στο βουνό, ακόμα μία φορά διδάσκουν. 

Πάτημα Stelvio; Είναι η αρχική αίσθηση, στη συνέχεια απλώς Peugeot, με μια διαφορετική φιλοσοφία που υποστηρίζεται πειστικά και έντιμα.

Μας άρεσε;

Υποκειμενικό το ερώτημα και, με ειλικρινή τη χρήση των πλήκτρων, δεν αφορά τις ανάγκες και το γούστο ενός βετεράνου λάτρη του GTi με αμαρτία, μέχρι το 2008 με diesel, παρακαλώ.

Απλώς επανατοποθετήθηκαν με τον δικό τους, σωστό τρόπο σε μια κατηγορία που θεσπίστηκε δειλά και διακριτικά, όταν αυτοί οι Γάλλοι, όπως συνηθίζουν, ήρθαν για να την καθιερώσουν, αλλάζοντας τα δεδομένα με τη συνέπειά τους.

Στη συνέχεια; Είπαμε, τα plug–in – και εδώ, είτε στο δικό μας είτε στα υψηλότερα κλιμάκια με 220 ίππους, δύσκολα βρίσκεις αντιπάλους, με την Peugeot να έχει κερδίσει και το στοίχημα της ποιότητας._ Σ. Χ.