Τόλμησαν και τα κατασκεύασαν. Παρουσιάζουμε 16 από τα πιο σπάνια οχήματα που έφτιαξαν ποτέ οι γνωστές αυτοκινητοβιομηχανίες.

Ακόμη και εταιρείες μαζικής παραγωγής όπως η Honda, η Toyota και η Volkswagen έχουν κυκλοφορήσει αυτοκίνητα που παρέμειναν μοντέλα χαμηλού «όγκου».  Μερικοί περιφρονήθηκαν σε μεγάλο βαθμό από το κοινό, ενώ άλλα αποσύρθηκαν γρήγορα από την παραγωγή λόγω κόστους.  Ας ρίξουμε μια ματιά σε μερικά από τα πιο σπάνια αυτοκίνητα που κατασκευάστηκαν ποτέ από τις γνωστές αυτοκινητοβιομηχανίες.

Alfa Romeo: 33 Stradale (18 μονάδες, 1967-1969)

Το 33 Stradale, που παρουσιάστηκε το 1967, ανέβασε τις προσδοκίες σε ένα εντελώς νέο επίπεδο, ακόμη και για μια εταιρεία όπως η Alfa Romeo που έχει τις ρίζες της στους αγώνες.  Στενά συνδεδεμένο με το Tipo 33, που κέρδισε αγώνες, ήταν ένα από τα πρώτα supercars που έφερε κάτω από το καπό του έναν V8 κινητήρα των 230 ίππων και που μπορούσε να πετύχει το 0-100 χλμ./ώρα σε λιγότερο από 6 δευτερόλεπτα.  Οι στιλίστες του, τοποθέτησαν ακόμη και πόρτες πεταλούδας, όπως αυτές που χρησιμοποιεί η McLaren σήμερα.

Το πρόβλημα ήταν πως το κόστος της 33 Stradale ήταν πιο ακριβό από εκείνο της Lamborghini Miura. Δεκαοκτώ μόλις μονάδες κατασκευάστηκαν στο χέρι πριν σταματήσει η παραγωγή.

Audi: Quattro (11.452 μονάδες, 1980-1991)

Το καινοτόμο Audi Quattro είναι περισσότερο γνωστό από την κυριαρχία του στα ράλλυ κατά τη δεκαετία του 1980, αλλά ήταν επίσης ένα μοντέλο παραγωγής που πέρασε πάνω από μια δεκαετία στη γκάμα της εταιρείας.  Η υψηλή τιμή του (ειδικά σε σύγκριση με το Coupe) ήταν και πάλι το «πρόβλημα» του.  Η Audi πούλησε 11.452 μονάδες από το 1980 έως το 1991. Το φθηνότερο προσθιοκίνητο Coupe, που ήταν διαθέσιμο μεταξύ 1980 και 1988, κατέληξε σε 174.687 αγοραστές. 

BMW: 507 (252 μονάδες, 1956-1959)

Ο ισχυρός εισαγωγέας Max Hoffman (1904-1981) έπεισε τη διοίκηση της BMW να σχεδιάσει το 507 για την αμερικανική αγορά.  Περίμενε με βεβαιότητα ότι θα ενίσχυε την εικόνα της μάρκας ως προμηθευτή σπορ αυτοκινήτων σε αυτήν την αγορά, που ήταν τότε η μεγαλύτερη και πιο προσοδοφόρα στον κόσμο.  Αν και το σχέδιό του είχε αξία, απέτυχε, επειδή το 507 ήταν πολύ πιο ακριβό από ό,τι περίμενε.  Ωστόσο, κατέληξε στα χέρια διασημοτήτων όπως ο Elvis Presley, ο οποίος είχε μάλιστα δύο.

Η BMW απέσυρε το 507 από την παραγωγή αφού πρώτα έφτιαξε 252 μονάδες μεταξύ 1956 και 1959. Στη συνέχεια έστρεψε την προσοχή της στον σχεδιασμό αυτοκινήτων μεγάλου όγκου όπως το 700 και μετά βίας απέφυγε να ξεμείνει από χρήματα.  Έμεινε σε μεγάλο βαθμό μακριά από τα τριψήφια νούμερα παραγωγής έως ότου κυκλοφόρησε την M1, την οποία θα έπρεπε να είχε παράγει από κοινού με τη Lamborghini, το 1978. Κατασκευάστηκαν 453 μονάδες, συμπεριλαμβανομένων 399 αυτοκινήτων νόμιμης κυκλοφορίας.

Fiat: 8V (114 μονάδες, 1952-1954)

Τίποτα σχετικά με αυτό το «καμπυλωτό» GT δεν υποδηλώνει ότι γεννήθηκε κάτω από την ίδια στέγη (και δημιουργήθηκε από τον ίδιο άνθρωπο: τον Dante Giacosa) με το Fiat 600. Ωστόσο, η ιταλική εταιρεία τοποθέτησε το 8V στην κορυφή της γκάμας της μεταξύ 1952 και 1954.  Αναπτύχθηκε ως μοντέλο που θα βοηθούσε τη Fiat να αναδομήσει την εικόνα της μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ανανεώνοντας τους δεσμούς της με την κληρονομιά του μηχανοκίνητου αθλητισμού.  Ο δίλιτρος V8 κινητήρας του έγινε θύμα των ιταλικών κανονισμών που φορολογούσαν τους κινητήρες μεγάλου κυβισμού.

Οι λίγοι αυτοκινητιστές που ήταν σε θέση να αγοράσουν ένα αυτοκίνητο όπως το 8V στις αρχές της δεκαετίας του 1950 προτιμούσαν να επενδύσουν σε κάτι πιο αριστοκρατικό από ένα Fiat. Η παραγωγή ολοκληρώθηκε μετά την κατασκευή 114 μονάδων.  Πολλά κατέληξαν στα χέρια κατασκευαστών όπως ο Pininfarina, επομένως οι μοναδικές και λίγες παραλλαγές είναι κοινές.

Honda: P800 (1079 μονάδες, 1966-1967)

Η Honda παρουσίασε ένα φιλικό προς την πόλη pickup με το όνομα P800 το 1966, σχεδόν τέσσερις δεκαετίες πριν κυκλοφορήσει το Ridgeline στις Ηνωμένες Πολιτείες.  Ήταν μια εξέλιξη του φορτηγού L800, το οποίο αντικατέστησε το L700, και απευθυνόταν σε μεγάλο βαθμό σε εμπορικούς χρήστες στην ιαπωνική αγορά.  Η παραγωγή διήρκεσε λίγο περισσότερο από ένα χρόνο. Κατασκευάστηκαν 7275 μονάδες του L800, αλλά μόνο 1079 αγοραστές απέκτησαν τελικά ένα P800.  Αυτός ο αριθμός το κάνει πιο σπάνιο από το S500 (το δεύτερο αυτοκίνητο παραγωγής της Honda) και το Vamos, που σημείωσαν 1363 και 2500 πωλήσεις, αντίστοιχα.  Κανείς δεν ξέρει πόσα P800 παραμένουν σήμερα, αλλά ο αριθμός είναι πολύ μικρός.

Hummer: H3T (2738 μονάδες, 2008-2010)

Το Hummer, που ανήκει στην General Motors, μετέτρεψε το H3, το μικρότερο μοντέλο της, σε τετράθυρο pickup με το όνομα H3T το 2008. Δεν σχεδιάστηκε για εργοτάξια, αλλά για να εξερευνεί  την ύπαιθρο με ένα ζευγάρι καγιάκ δεμένα στην οροφή του.  Το H3T ήταν το πιο προσιτό Hummer και πιθανότατα θα γινόταν το πιο δημοφιλές μοντέλο της εταιρείας, αν του δινόταν η ευκαιρία να αποδείξει την ικανότητά του.

Κατασκευάστηκαν  2738 μονάδες μεταξύ 2008 και 2010, σε σύγκριση με περίπου 11.000 μονάδες του μαμούθ H1 και 150.000 μονάδες του μεσαίου επιπέδου H2.  Η παραγωγή του σταμάτησε αφού η General Motors ανακοίνωσε τα σχέδιά της να κλείσει τη μάρκα το 2010.

Jeep: CJ-6 (50.172 μονάδες, 1955-1975)

Το πρωτότυπο Jeepster, σχεδιασμένο από τον Brooks Stevens, που κυκλοφόρησε το 1948, θεωρείται συχνά μέρος της σειράς Jeep, αλλά πωλήθηκε ως Willys-Overland (η μητρική εταιρεία της Jeep).  Παρόλο που κατασκευάστηκαν 19.132 μονάδες μεταξύ 1948 και 1950, το να το αποκαλέσουμε ως το σπανιότερο μοντέλο της Jeep δεν θα ήταν ιστορικά ακριβές.

Αντίθετα, το CJ-6 παίρνει το στέμμα αυτής της κατηγορίας αυτοκινήτων.  Ήταν μια «τεντωμένη» έκδοση του CJ-5 που αναπτύχθηκε για αυτοκινητιστές που χρειάζονταν 20 επιπλέον ίντσες λαμαρίνας μεταξύ των αξόνων.  Όπως αποδείχτηκε, λίγοι τόλμησαν.  Η Jeep πούλησε 50.172 μονάδες του CJ-6 κατά τη διάρκεια μιας περιόδου παραγωγής που διήρκεσε δύο δεκαετίες.

Kia: Elan (1056 μονάδες, 1996-1999)

Η Kia αγόρασε τα δικαιώματα για το Elan της γενιάς M100 από τη Lotus και κυκλοφόρησε το αυτοκίνητο το 1996 αφού έκανε αρκετές τροποποιήσεις σε αυτό.  Επανασχεδίασε τα πίσω φώτα (η Lotus χρησιμοποίησε συστάδες που προέρχονταν από την Alpine) και αντικατέστησε τον κινητήρα 1.6 λίτρων της Isuzu με έναν 1.8 λίτρων που είχε στον κάδο εξαρτημάτων της.  Κατασκευάστηκαν 1056 μονάδες του Kia Elan και τα περισσότερα πουλήθηκαν στη Νότια Κορέα, αν και μερικά έφτασαν στην Αγγλία και την Ιαπωνία.

Lamborghini: Silhouette (54 μονάδες, 1976-1979)

Ο ιταλικός οίκος σχεδιασμού Bertone βοήθησε τη Lamborghini να μεταμορφώσει το Urraco στη Silhouette με οροφή targa, η οποία παρουσιάστηκε το 1976. Τα δύο μοντέλα μοιράζονταν πολλά στοιχεία κάτω από τη λαμαρίνα τους, αλλά η Silhouette κυκλοφόρησε ως αυτόνομο μοντέλο. Ήταν μια στρατηγική που επέτρεψε στην εταιρεία να επιδείξει ένα «νέο μοντέλο» χωρίς να σχεδιάσει ένα από την αρχή.  Κατασκευάστηκαν 54 μονάδες, αριθμός που την κάνει πολύ σπάνια, αλλά το σημαντικότερο είναι πως η Silhouette αποτελεί την πρώτη ανοιχτή Lamborghini που πωλήθηκε ποτέ στο κοινό. Αυτός είναι και ο λόγος που η Silhouette είναι πιο σπάνια ακόμη και από ορισμένα μοντέλα περιορισμένης έκδοσης της Lamborghini. 

Mercedes-Benz: W188 (760 μονάδες, 1951-1958)

Εντός της εταιρείας είναι γνωστή ως W188 (ευρέως γνωστή ως 300 S) και είναι το αυτοκίνητο που κατέλαβε την πρώτη θέση στη σειρά Mercedes-Benz όταν έκανε το ντεμπούτο του το 1951. Μοιράστηκε ορισμένα μέρη με το τετράθυρο W186, αλλά ήταν πολύ πιο πολυτελές και πολύ πιο ακριβό.  Ένα ειδικό μοντέλο που ονομάζεται 300 Sc έφτασε το 1955 με περισσότερο χρώμιο και ψεκασμό καυσίμου, μεταξύ άλλων αναβαθμίσεων.  Η τιμή του ανέβηκε ανάλογα.  Ήταν ένα κινούμενο σύμβολο μόδας. 

Η W188 ήταν η πιο ακριβή Mercedes που μπορούσε να αγοράσει κανείς τη δεκαετία του 1950.  Μόλις 760 μονάδες κατασκευάστηκαν μεταξύ 1951 και 1958, συμπεριλαμβανομένων 314 κουπέ και 446 κάμπριο.  Είναι πιο σπάνιο από το περίφημο 300 SL (W198), το οποίο κατέληξε στα χέρια 3258 αγοραστών μεταξύ 1954-1957.

Porsche: 912E (2092 μονάδες, 1976)

Εξαιρέσαμε από τη λίστα των σπάνιων αυτοκινήτων την 959 (την οποία η Porsche κατασκεύασε σε 337 μονάδες λόγω θεμάτων με το homologation του μοντέλου) και επιλέξαμε την 912E που πουλήθηκε το 1976.  Όπως η αρχική 912, η 912E χρησιμοποιούσε έναν αερόψυκτο κινητήρα των 87 ίππων, που προερχόταν από τη Volkswagen. Κατά τα άλλα ήταν πολύ παρόμοια με την 911, επομένως τα δύο κουπέ παρείχαν σχεδόν την ίδια «ευκίνητη» συμπεριφορά.  Η Porsche πούλησε 2092 δείγματα της 912E στις Ηνωμένες Πολιτείες κατά τη διάρκεια του 1976, προτού αντικαταστήσει το μοντέλο με την 924 το 1977.

Saab: Sonett (έξι μονάδες, 1955-1957)

Ο μηχανολόγος της Saab, Rolf Mellde (1922-2009) κατασκεύασε το πρώτο Sonett σε έναν αχυρώνα.  Ήθελε να δημιουργήσει ένα ελαφρύ, απλό σπορ αυτοκίνητο το οποίο θα επέτρεπε στη σουηδική εταιρεία να αγωνιστεί τα τρανά μοντέλα της Ευρώπης. Έξι μόλις μονάδες κατασκευάστηκαν, προτού η Saab σταματήσει την παραγωγή του μοντέλου, αφού νέοι κανονισμοί κατέστησαν ένα άλλο τροποποιημένο αυτοκίνητο παραγωγής της εταιρείας ως κύριο ανταγωνιστή του Sonett.

Subaru: R1 (10.501 μονάδες, 2005-2010)

Η Subaru έφτιαξε μόνο 20 μονάδες του πρώτου της αυτοκινήτου, του λεγόμενου 1500 το 1954, αλλά το μοντέλο δεν προχώρησε ποτέ πέρα ​​από το στάδιο του πρωτότυπου, επομένως δεν ανήκει σε αυτή τη λίστα.  Οι πολυάριθμες ειδικές εκδόσεις της WRX STi που κυκλοφόρησαν μένουν επίσης εκτός λίστας, επομένως η επιλογή μας για τη Subaru είναι το R1, που κυκλοφόρησε ως διάδοχος του 360 μεταξύ 2005 και 2010. Είχε τη μορφή ενός μικροσκοπικού, δίθυρου αυτοκινήτου πόλης. 

Toyota: BXD20 Mega Cruiser (149 μονάδες, 1996-2001)

Οι ιστορικοί διαφωνούν με τις «μπερδεμένες» μονάδες παραγωγής του Toyota Mega Cruiser, το οποίο κατασκευαζόταν μεταξύ 1996 και 2001. Οι περισσότεροι αναφέρονται σε 149 μονάδες και το σίγουρο είναι ότι αυτό το off-roader τύπου Hummer H1, με «στρατιωτικές ρίζες», στοίχιζε όσο ένα Honda NSX στην ιαπωνική αγορά, γεγονός που εξηγεί, εν μέρει, γιατί η παραγωγή του ήταν τόσο χαμηλή.

 Volvo: P1900 (67 μονάδες, 1956-1957)

Το πρώτο σπορ αυτοκίνητο της Volvo, το P1900, ήταν τόσο ανεπιτυχές και δεν αποτελεί έκπληξη  που αυτό ήταν και το τελευταίο της εταιρείας.  Η εξέλιξή του ανατέθηκε από το αφεντικό της Volvo, Assar Gabrielsson (1891-1962), λίγο μετά που ο ίδιος επισκέφτηκε τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1953 και παρατήρησε την αυξανόμενη δημοτικότητα των αυτοκινήτων από fibreglass.  Φημολογείται ότι η Glasspar, με έδρα την Καλιφόρνια, βοήθησε τη Volvo να σχεδιάσει το αμάξωμα του P1900 και δίδαξε στην εταιρεία πώς να το κατασκευάζει. Η διαμόρφωση «ινών γυαλιού» ήταν εξαιρετικά ακριβή και οι Σουηδοί δεν έδειχναν πολύ ενδιαφέρον για ένα διθέσιο roadster. 

Volkswagen: Country Buggy (1956 μονάδες, 1967-1968)

Η Volkswagen είναι εξ ορισμού ένας κατασκευαστής προσανατολισμένος στον όγκο.  Τα περισσότερα από τα αυτοκίνητα που κατασκευάζει υπολογίζονται σε εκατομμύρια και όχι σε εκατοντάδες ή χιλιάδες μονάδες, ωστόσο, υπάρχουν μερικές σπάνιες εξαιρέσεις.

Το τμήμα της στην Αυστραλία ανέπτυξε ένα ανοιχτό μοντέλο με βάση το Beetle, με το όνομα Country Buggy, που έμοιαζε λίγο με το ντόπιο Kubelwagen.  Οι δημιουργοί του το οραματίστηκαν ως ένα «εξωφρενικό» αυτοκίνητο που θα ταίριαζε στις ανάγκες των αγροτών, των σέρφερ και των στρατιωτών.  Ήθελαν να το κάνουν επίσης αμφίβιο, αλλά στελέχη της VW στη Γερμανία άσκησαν βέτο στο αίτημά τους.  Η κατασκευή του Country Buggy παρέμεινε υπερβολικά ακριβή, έτσι μόνο 1956 μονάδων κατασκευάστηκαν, προτού το Wolfsburg τραβήξει την πρίζα.

Άλλα μοντέλα της Volkswagen χαμηλού «όγκου» περιλαμβάνουν το van Type 147 (περίπου 6100 μονάδες), το SP2 που πωλήθηκε στη Βραζιλία (περίπου 11.000 μονάδες) και το τρομερά λιτό EA489 (περίπου 2600 μονάδες).