Το Ράλλυ Ν. Ζηλανδίας μπορεί να επέστρεψε μετά από 10 χρόνια, όμως αποτέλεσε ακόμα μια μικρογραφία της τρέχουσας σεζόν του WRC.

O Kalle Rovanpera νίκησε στο Ράλλυ Ν. Ζηλανδίας, παρά τις πιθανότητες οι οποίες ήταν εναντίον του και έτσι στέφθηκε πρωταθλητής με δύο αγώνες να απομένουν. Ο νεαρός Φινλανδός έκανε ακόμα έναν πολύ καλό αγώνα. Την Παρασκευή ξεκινούσε πρώτος, καθαρίζοντας τον δρόμο για τους υπόλοιπους, όμως μετά την έβδομη ειδική ήταν τέταρτος, μόλις 7.2 δευτερόλεπτα πίσω από τον πρωτοπόρο Tanak. Το Σάββατο πέρασε από νωρίς στην πρωτοπορία, μην κοιτάζοντας ξανά πίσω, όντας ισορροπημένος στο βρεγμένο, εκεί που οι άλλοι αντιμετώπισαν τεχνικά προβλήματα ή έκαναν λάθη. Έτσι, ο πρωταθλητής του 2022 ξεκίνησε την Κυριακή μισό λεπτό μπροστά από τον ομόσταυλό του, Sebastien Ogier και αναδείχθηκε νικητής και πρωταθλητής, παίρνοντας επίσης και την Power Stage.

Στον αντίποδα, εκτός του Ogier, ο οποίος μετά από ένα σημείο αντιλήφθηκε τον ρόλο του ως buffer μεταξύ Rovanpera και Tanak και είχε έναν γενικά μετρημένο rally πλην την ζημιάς στην πίσω αεροτομή του, όλοι οι υπόλοιποι οδηγοί δεν απέφυγαν τις αναποδιές. Αυτό είναι το κυριότερο στοιχείο το οποίο χαρακτήρισε τόσο το Ράλλυ Ν. Ζηλανδίας, όσο και την φετινή σεζόν συνολικά.

Η Hyundai είχε και πάλι θέματα αξιοπιστίας, αλλά το πιο περίεργο παράπτωμα της Νοτιοκορεάτικης ομάδας ήταν η λανθασμένη ρύθμιση του υβριδικού συστήματος. Και οι τρεις οδηγοί της ομάδας έλαβαν ποινή για αυτό, με τους Tanak και Neuville να δέχονται συνολικά 15 δευτερόλεπτα και τον Oliver Solberg 10. Αυτό μπορεί να μην έκανε την διαφορά σχετικά με το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα, όμως σε συνδυασμό με το πρόβλημα στο κιβώτιο του Neuville, σημείωσε ακόμα ένα ράλλυ στο οποίο η Hyundai είχε να αντιμετωπίσει προβλήματα που θα μπορούσε να είχε αποφύγει.

Εκτός από τα θέματα αξιοπιστίας, τα οποία αντικειμενικά ήταν μικρότερα σε σχέση με άλλους γύρους και σίγουρα σε σχέση με το 2021, τα i20N δεν είχαν τον ρυθμό για να πιέσουν τον Rovanpera, κάτι που φάνηκε με το ξεκίνημα του Σαββάτου, αλλά και τις δύο εξόδους του Neuville. Σε αντίθεση με πρόσφατες σεζόν, όπου η Hyundai κατέκτησε το πρωτάθλημα κατασκευαστών, αλλά δεν μπόρεσε να κατακτήσει και το οδηγών λόγω διαφόρων τεχνικών προβλημάτων, φέτος περιόρισε κάπως τα προβλήματα αυτά, αλλά δεν έχει το αυτοκίνητο για να διεκδικήσει κάτι καλύτερο.

Ο Elfyn Evans θα μπορούσε να πάρει ακόμα ένα βάθρο, όμως μια σύγκρουση τον έβγαλε εκτός διεκδίκησης, όπως έχουμε ξαναδεί να συμβαίνει. Ο Takamoto Katsuta δεν μπορούσε να συγκριθεί με τους υπόλοιπους οδηγούς όσον αφορά τον ρυθμό, ενώ μια έξοδος είδε και εκείνον να μην ολοκληρώνει το rally. Η M-Sport είχε ακόμα έναν τραγικό αγώνα, με κανένα βαθμολογικό κέρδος, αφού και τα δύο αυτοκίνητα είχαν εξόδους. Ο Craig Breen έδειξε καλό ρυθμό νωρίς στο ράλλυ, όπως και ο Gus Greensmith. Αμφότεροι ήταν εξάλλου στις δύο πρώτες θέσεις της κατάταξης στο τέλος της δεύτερης ειδικής. Λάθη όμως και από τους δύο οδήγησαν στο να χάσει πάρα πολύ χρόνο ο Ιρλανδός και στο να εγκαταλείψει ο Βρετανός.

Εν κατακλείδει, όλοι σκόνταψαν σε συγκεκριμένα σημεία, τόσο στην Nέα Ζηλανδία, όσο και φέτος γενικότερα. Αυτή η κατάσταση λέει περισσότερα για την σεζόν του Rovanpera, παρά για τους υπόλοιπους. Στο Ακρόπολις έχασε αρκετό χρόνο λόγω της σύγκρουσης με το δέντρο, όμως τα Hyundai δεν έκαναν λάθη, δεν είχαν θέματα αξιοπιστίας και οι συνθήκες δεν ήταν δύσκολες. Με άλλα λόγια, ο Rovanpera χρειαζόταν να αντιμετωπίσει πολλούς περιοριστικούς παράγοντες ώστε να μην υπερνικήσει την αντίσταση των υπολοίπων, κυρίως του Tanak αν θέλουμε να μιλάμε ρεαλιστικά. Όποτε όμως είχε έστω και έναν παράγοντα με το μέρος του, έδειξε τι είναι ικανός να κάνει και το αποτέλεσμα του φετινού πρωταθλήματος το αντικατοπτρίζει, ανεξαρτήτως της τελικής βαθμολογικής διαφοράς μεταξύ πρώτης και δεύτερης θέσης.

Πιο εντυπωσιακό ενδεχομένως είναι ότι η Νέα Ζηλανδία επέστρεψε στο καλεντάρι μετά από 10 σεζόν και έτσι κανένα πλήρωμα δεν είχε χειροπιαστή εμπειρία από τον αγώνα. Παρ’ όλα αυτά, οι Rovanpera και Tanak ξεχώρισαν από τους υπόλοιπους, με τον πρώτο ειδικά να κάνει ακόμα έναν αγώνα για τα βιβλία της ιστορίας. Πιο πίσω, μόνο o Sebastien Ogier έδειξε να μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του και να παραμείνει συγκεντρωμένος. Οι υπόλοιποι, με μεγαλύτερη απογοήτευση ίσως τον Thierry Neuville, δεν είχαν ρυθμό για να διεκδικήσουν ένα καλύτερο αποτέλεσμα και από εκεί και έπειτα μέτρησε πολύ ποιοι μπόρεσαν να μην κάνουν λάθη.

Δείτε εδώ το νέο Speedzone podcast: Συζήτηση με τον Κύπριο engineer της Red Bull Racing Χρίστο Χαραλάμπους