Το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις τα είχε όλα. Ένταση, ανατροπές, δράματα, παρασκήνιο... Το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις είχε συναίσθημα, είχε παλμό, είχε ενθουσιασμό και για αυτό ξεχώρισε.

Παρότι λάτρεις του βουνού και όχι των υπερειδικών τύπου “μίκυ-μάους”, δεν μπορούμε παρά να υποκλιθούμε στους οργανωτές για την φαντασμαγορική γιορτή στο ΟΑΚΑ που μας χάρισαν. Μόνο το βλέμμα των “θεών” του WRC να έβλεπες, την ώρα που έμπαιναν στο στάδιο για την παρουσίαση τους στους 65 χιλιάδες θεατές έφτανε για να καταλάβεις πόσο μεγάλο είναι όλο αυτό. Μόνο τις ιαχές του κόσμου να άκουγες στην προσπάθεια του “θρύλου” Sebastien Loeb, στην μονομαχία “σώμα με σώμα” των Rovanpera και Tanak, το χειροκρότημα σε όλες τις Ελληνικές συμμετοχές, από τον πρώτο μέχρι και τον τελευταίο, φτάνει για να αποδώσεις τα εύσημα σε όσους το τόλμησαν.

Το φετινό ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις είχε χαρακτήρα. Αυτόν που το καθιέρωσε στη συνείδηση όλων των φίλων των Ράλλυ ως το σκληρότερο Ράλλυ του πρωταθλήματος, με πολλές πέτρες, αυλάκια στους δρόμους μετά το πέρασμα των “θηρίων”, πολλή ζέστη και διαδρομές σε όλη τη Στερεά Ελλάδα.

Μέσα στα χωριά, όπως παλιά, όπου οι ντόπιοι, οι θεατές και οι καλύτεροι οδηγοί του κόσμου γίνονται ένα. Η αξιοπιστία κέρδισε την ταχύτητα σε έναν αγώνα με ανατροπές, με κλαταρίσματα, με μηχανικά προβλήματα, με θέαμα, με ενδιαφέρον.

Το Ράλλυ των Θεών το ζήσαμε από το βουνό αφού με τη σημερινή τεχνολογία η ελληνική φύση μπορεί να γίνει ένα υπέροχο γραφείο από όπου μπορείς να τα κάνεις όλα. Μπορεί σαν θεατές να παραπονιόμαστε για τα πολλά χιλιόμετρα που πρέπει να διανύσουμε για να ακολουθήσουμε τους δικούς μας θεούς, για τις λίγες ώρες ύπνου ώστε να προσεγγίσουμε τις διαδρομές, για το πολύ περπάτημα και την κούραση, αλλά στην τελική αυτό είναι το ράλλυ.

Είναι όλα αυτά που ξεχνάς με το πρώτο πέρασμα του Rovanpera χάραμα στο Λουτρακι, μετά το άλμα του Breen στη Λιβαδειά, μετά το στρίψιμο του Loeb στον Πύργο, μετά την flat-out βουτιά του Neuville στο Ρεγκίνι.

Το Ράλλυ Ακροπολις είναι μια περιπέτεια για όλους τους εμπλεκόμενους, είτε αυτοί λέγονται οδηγοί, είτε μηχανικοί, είτε θεατές, είτε στελέχη του αγώνα. Όλοι τους φέτος λειτούργησαν υποδειγματικά, εκπλήσσοντας τους πάντες, αφού, ως γνωστόν, ο χαρακτήρας του Έλληνα δεν μπαίνει σε καλούπια.

Κι όμως. Κριτές, ενδιάμεσοι, εθελοντές ήταν πιο εξυπηρετικοί από ποτέ, με κύριο προσόν τους την γνώση και την ευγένεια, η συντριπτική πλειοψηφία των θεατών ήταν πειθαρχημένοι ακολουθώντας τις οδηγίες των ανθρώπων του αγώνα. Ο κόσμος στο βουνό ήταν πολύς και απέδειξε πως μπορεί να διαφυλάξει την ομαλή διεξαγωγή του αγώνα χωρίς να χρειάζεται έναν χωροφύλακα (ή έναν Μπάρτος για τους παλιούς…) από πάνω του.

Όλοι το θέλουμε το Ράλλυ Ακρόπολις για πάντα στην Ελλάδα και με άψογη διοργάνωση όπως η φετινή δεν θα το χάσουμε ποτέ. Όπως σωστά τόνισε ο διευθυντής του αγώνα στην Cosmote TV η δυναμική του αγώνα είναι τέτοια που ξεπερνά πολιτικές, είναι υπεράνω κυβερνήσεων. Η παρούσα με μπροστάρη τον Υπουργό και άξιους συμπαραστάτες Περιφερειάρχη και Δημάρχους έχει αγκαλιάσει τον αγώνα, είναι αυτή που τον έχει φέρει πίσω στο WRC αναγνωρίζοντας τα οφέλη που έχει από αυτόν και το ίδιο οφείλει να κάνει κάθε επόμενη.

Ο σχεδιασμός του επόμενου ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις, που σηματοδοτεί τα 70 χρόνια ζωής του αγώνα μας, έχει ήδη αρχίσει και οι διοργανωτές μας υπόσχονται κάτι ακόμα πιο ξεχωριστό. Ας ονειρευτούμε λοιπόν.