Οι Ott Tanak- Martin Jarveoja (Hyundai i20 Rally1) «επέστρεψαν» για τα καλά στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ με τη δεύτερη συνεχόμενη νίκη τους και την τρίτη στους πέντε τελευταίους αγώνες.

Για πρωτάθλημα ούτε λόγος αφού η διαφορά που έχουν χτίσει οι Kalle Rovanpera- Jonne Halttunen (Toyota Yaris Rally1) είναι τέτοια που τους επιτρέπει να κάνουν όνειρα για τον πρώτο τους τίτλο στο WRC αρκετούς αγώνες πριν τη λήξη. Το θετικό για τον ανταγωνισμό είναι πως οι νεαροί Φινλανδοί βρήκαν αντίπαλο, έστω και αργά, με τους τελευταίους αγώνες του θεσμού να αποκτούν επιπρόσθετο ενδιαφέρον, με επόμενη μονομαχία στο ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις.

Και δεν είναι απλά οι συνεχόμενες νίκες των Εσθονών που δείχνουν την αλλαγή, αλλά οι συγκεκριμένοι αγώνες και ο τρόπος που αυτές ήρθαν, φανερώνοντας την αλλαγή της ψυχολογίας του οδηγού που δεν σχετίζεται μόνο με αγωνιστικούς παράγοντες. Αν η νίκη στη Σαρδηνία ήρθε φυσιολογικά, βάσει και της σειράς εκκίνησης του πληρώματος της Hyundai, αυτές σε Φινλανδία και Βέλγιο ήρθαν με σκληρές μάχες απέναντι στα φαβορί, δείγμα ότι ο Tanak ξαναβρήκε τον χαμένο του εαυτό και το κίνητρο για επιτυχίες.

Ο Ott Tanak σε περιβάλλον που τον εμπιστεύονται και τον εκτιμούν μπορεί να δημιουργήσει. Οι ισορροπίες των οδηγών μέσα στην κορεατική ομάδα είναι ένα μείζον θέμα που πρέπει να αντιμετωπίσουν οι άνθρωποι της Hyundai στο άμεσο μέλλον. Στο Ράλλυ Υπρ φάνηκε ξεκάθαρα η βεντέτα που έχει ανοίξει μεταξύ Neuville και Tanak με αφορμή τη δημόσια αμφισβήτηση του Neuville στους ισχυρισμούς του Tanak για πρόβλημα στο αυτοκίνητου του και πραγματική αιτία την κοκορομαχία των δύο για τον ρόλο του Νο1 της ομάδας. Η έμμεση στήριξη του επικεφαλής της ομάδας στο Βέλγο οδηγό και η μετέπειτα νίκη του Εσθονού εξαιτίας της εξόδου του Neuville, διατάρραξαν τις ισορροπίες στην ομάδα που παλεύει να βρει το δρόμο της. Ισχυρές προσωπικότητες και οι δύο δεν είναι διατεθειμένοι να βάλουν νερό στο κρασί τους και η ιστορία σε τέτοιες περιπτώσεις έχει δείξει πως δύο τέτοιοι χαρακτήρες δε χωράνε κάτω από την ίδια στέγη.

Εκτός από την νίκη τους, ένας λόγος που οι άνθρωποι της Hyundai αισθάνονται χαρούμενοι από τον αγώνα του Βελγίου είναι και η επίδοση του Oliver Solberg. O νεαρός σημείωσε το καλύτερο αποτέλεσμα της καριέρας του στο WRC κατακτώντας την τέταρτη θέση. Μπορεί οι χρόνοι του να μην ήταν ανταγωνιστικοί για μια θέση στο βάθρο, όμως η σταθερότητα και η αποτελεσματικότητα του υπό συνθήκες πίεσης, δεδομένων των πολλών λαθών του κατά τη διάρκεια της χρονιάς, πάνε να αντιστρέψουν το κλίμα για την απόδοση της επένδυσης στο πρόσωπο του Solberg Jr.

Στο Ράλλυ Υπρ διαπιστώσαμε ότι τελικά και ο Kalle Rovanpera είναι άνθρωπος. Είναι αδιανόητο για κάποιον οδηγό του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος να μην υποπέσει σε κάποιο λάθος διεκδικώντας τη νίκη επί εννιά σερί αγώνες, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για ένα 21χρονο παιδί. Η ταχύτητα βέβαια του Rovanpera δεν αμφισβητείται και αποδείχθηκε και στο Βέλγιο με τον νεαρό να κερδίζει ειδικές, μεταξύ των οποίων και την power stage του αγώνα. Ακολουθούν αγώνες που δεν θα είναι ακλόνητο φαβορί, λόγω καθαρίσματος στο οδόστρωμα (Ακρόπολις, Νέα Ζηλανδία) και λόγω ασφάλτου (Καταλωνία, Ιαπωνία) και μένει να δούμε αν ο Φινλανδός θα “κάνει άμυνα” για να εξασφαλίσει τον τίτλο ή θα συνεχίσει να επιτίθεται διεκδικώντας παντού τη νίκη.

Διπλό βάθρο για την ιαπωνική ομάδα και στην άσφαλτο του Υπρ, με τους Evans και Lappi να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Ο Βρετανός έμεινε για άλλη μια φορά με το παράπονο, γνωρίζοντας ότι θα μπορούσε να κερδίσει τον αγώνα, ενώ ο Lappi βρίσκει σιγά σιγά την αυτοπεποίθηση του που θα του επιτρέψει να διεκδικήσει κάποια νίκη φέτος και να καπαρώσει τη θέση στην Toyota για πλήρη σεζόν το 2023.

Όσο για τον Takamoto Katsuta, ακόμα ένας τερματισμός στην πρώτη πεντάδα τον κάνει υποψήφιο για την “πρώτη” ομάδα της Toyota για την επόμενη σεζόν, με τα αφεντικά της εταιρείας να πιέζουν προς αυτή την κατεύθυνση.

Στο στρατόπεδο της M-Sport επικράτησε για ακόμα έναν αγώνα κατήφεια και προβληματισμός. Κανένας από τους τρεις οδηγούς της ομάδας δεν τερμάτισε στην πρώτη δεκάδα, όλοι είχαν έξοδο από το δρόμο που τους στέρησε τους βαθμούς.

Ο οδηγός που εμπιστεύτηκαν οι άνθρωποι της ομάδας για να σηκώσει το βάρος του πρώτου οδηγού, ο Craig Breen τα “έκανε θάλασσα” για τρίτο σερί αγώνα. Και μάλιστα σε αγώνες που γνωρίζει καλά, έχει φέρει κορυφαία αποτελέσματα στο παρελθόν, σε αγώνες που ο Rich Millener ήθελε από αυτόν μια θέση στο βάθρο.

Αντίστοιχα, άλλη μια ευκαιρία που πήρε ο Adrien Fourmaux οδηγώντας το Ford Puma Rally1 την πέταξε στον κάλαθο των αχρήστων. Παρά τους ανταγωνιστικούς χρόνους που σημείωσε στα δύο πρώτα σκέλη, “έχυσε την καρδάρα” με το γάλα την τελευταία ημέρα, υπό καθεστώς πίεσης για τη διεκδίκηση της τέταρτης θέσης. Σε μια επιφάνεια μάλιστα που ο Γάλλος είναι ανταγωνιστικός, όμως επί έξι σερί ασφάλτινους αγώνες δεν μπορεί να διαχειριστεί την ταχύτητα του.

Μια από τα ίδια και από τον Gus Greesmith, που μετά τους δύο πρώτους αγώνες της χρονιάς έθεσε ψηλά τον πήχη με επακόλουθο τα πολλά λάθη και τα πενιχρά αποτελέσματα.

Στην τελική, αυτή η πίεση για αποτέλεσμα που ασκήθηκε τόσο στον Breen στους τελευταίους αγώνες, όσο και στον Fourmaux στην άσφαλτο, ή τουλάχιστον ο τρόπος διαχείρισης της ψυχολογίας των οδηγών, βαραίνει και τους υπεύθυνους της ομάδας που θα πρέπει να αναθεωρήσουν την προσέγγιση τους, ή να αλλάξουν ρόστερ.

Η κατηγορία WRC2 στο Βέλγιο είχε έναν πρωταγωνιστή. Ο Stephane Lefebvre οδήγησε την Citroen C3 Rally2, παραδόξως, αλάνθαστα και πέτυχε ένα εξαιρετικό αποτέλεσμα μετά από πολλά χρόνια. Κατώτερες των περιστάσεων χαρακτηρίζονται οι προσπάθειες της ομάδας του Andreas Mikkelsen να κλέψουν τη νίκη στα χαρτιά, καταθέτοντας ένσταση για μπούκες του Γάλλου μεγαλύτερες του επιτρεπομένου. Τυπικά βάσιμοι οι ισχυρισμοί της TOKSPORT, με αποτέλεσμα την τιμωρία του Lefebvre με ποινή 15 δευτερολέπτων, δεν ήταν όμως οι μπούκες που χάρισαν τη νίκη στον Γάλλο αλλά η εξαιρετική απόδοση του επί τριημέρου.

Με τη δεύτερη θέση ο Mikkelsen στο Βέλγιο αύξησε τη διαφορά του από τους αντιπάλους του στη βαθμολογία του πρωταθλήματος, ξέρει όμως ότι η τελευταία του ευκαιρία για βαθμούς θα είναι στην Ελλάδα, με τον μεγαλύτερο του αντίπαλο τον Kajetan Kajetanowicz να έχει ακόμα 3 προσπάθειες.

Τις ελπίδες του για διεκδίκηση του τίτλου διατήρησε και ο Yohan Rossel (Citroen C3 Rally2) με την τρίτη θέση στο Υπρ και θα παίξει τα ρέστα του σε Ακρόπολις και Καταλωνία.

Η νίκη του Chris Ingram (Skoda Fabia Rally2 Evo) στο WRC2 Juniors τον έθεσε εκ νέου επικεφαλής της βαθμολογίας, με τη μάχη του Ακρόπολις μεταξύ των Skoda των Ingram, Lindholm και Gryazin να προβλέπεται καθοριστική για την έκβαση του πρωταθλήματος.

Στην κατηγορία WRC2 Masters ο Armin Kremer έκανε την έκπληξη κερδίζοντας τον Freddy Loix μέσα στην έδρα του Βέλγου και πλέον οι δυό τους έβαλαν πλώρη για τίτλο με αντίπαλο τον πρωτοπόρο της βαθμολογίας Mauro Miele.

Τέλος, στην κατηγορία WRC3, η εύκολη νίκη του Τσέχου Jan Cerny τον έβαλε για τα καλά στο παιχνίδι του τίτλου. Με δεδομένο ότι κανένας από τους διεκδικητές του πρωταθλήματος δεν θα ταξιδέψει εκτός Ευρώπης, οι Cerny και Joona θα διεκδικήσουν νίκη και τίτλο στην Καταλωνία. Αν κανένας από τους δύο δεν τα καταφέρει, το πρωτάθλημα θα πάει στον τρίτο της παρέας, τον Sami Pajari που έχει ολοκληρώσει τις προσπάθειες του.

Επόμενος αγώνας στο WRC το δικό μας 66ο ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις στις 8-11 Σεπτεμβρίου έχοντας μπει πλέον στην τελική ευθεία που θα κρίνει τους πρωταθλητές.

Φωτογραφίες: Νίκος Κατίκης | Rallypixels