Το τελευταίο μέρος του αφιερώματος στους Πρωταθλητές Κατασκευαστών από το 1973 μέχρι σήμερα, περιλαμβάνει τις δύο πιο πρόσφατες χρονιές και στατιστικά από ολόκληρη την ιστορία του θεσμού.

H δεκαετία του 2010 ολοκληρώθηκε με τα αυτοκίνητα προδιαγραφών WRC 2017 να έχουν χαρακτηριστεί ευρέως, ως τα ταχύτερα αγωνιστικά ράλλυ όλων των εποχών.

Σε επίπεδο ομάδων, η αποχώρηση της Citroen αποτέλεσε πλήγμα για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ, που απέμεινε με 2,5 ομάδες, τις αμιγώς εργοστασιακές Hyundai, Toyota και την ημι-εργοστασιακή M-Sport Ford.

Η μετακίνηση των Ott Tanak και Martin Jarveoja, ως εν ενεργεία Παγκόσμιων Πρωταθλητών, από την Toyota στη Hyundai, αύξησε το ενδιαφέρον, αφού ο Εσθονός συνάντησε εκεί τον “μόνιμο” και ταχύτατο, Thierry Neuville.

Από την άλλη, η θέση των Εσθονών στην Toyota καλύφθηκε άμεσα. Πώς αλλιώς θα μπορούσε να συμβεί, όταν μετά από την αποχώρησή τους και εν συνεχεία συνολικά της Citroen, οι Sebastien Ogier και Julien Ingrassia βρέθηκαν χωρίς ομάδα;

Έτσι, ο Tommi Makinen κατάφερε αυτό που δεν είχε πετύχει στα τέλη του 2016, αποκτώντας τους Γάλλους πολυπρωταθλητές, ενώ νωρίτερα είχε προβεί στις μεταγραφές-αναβαθμίσεις των Elfyn Evans-Scott Martin και Kalle Rovanpera-Jonne Halttunen από τις M-Sport Ford και Skoda, αντίστοιχα.

Από την πλευρά της, η M-Sport είχε βρεθεί σε ρόλο τρίτου βιολιού, με τους “ex Citroen” Esapekka Lappi-Janne Ferm να είναι η μοναδική μεταγραφή, δίπλα στους Teemu Suninen-Jarmo Lehtinen.

2020 – 2021: Η πανδημία στο επίκεντρο

Οι συζητήσεις για τον συναγωνισμό του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ το 2020 σταμάτησαν απότομα, κατά τη διάρκεια του τρίτου αγώνα της σεζόν.

Μετά από τα Ράλλυ Μόντε Κάρλο και Σουηδίας, όπου επικράτησαν οι Thierry Neuville-Nicolas Gilsoul (Hyundai i20 Coupe WRC) και Elfyn Evans-Scott Martin (Toyota Yaris WRC) αντίστοιχα, ακολούθησε όπως συνηθιζόταν μέχρι τότε, το Ράλλυ Μεξικού.

Η εξάπλωση του COVID-19 είχε ξεκινήσει, όμως ελάχιστοι είχαν συνειδητοποιήσει το μέγεθος της καταστροφής, αφού μάλιστα ως τότε δεν είχε χαρακτηριστεί καν, ως πανδημία.

Το Ράλλυ Μεξικού ολοκληρώθηκε εσπευσμένα, αφού κατά τη διάρκεια εκείνης της εβδομάδας οι ευρωπαϊκές χώρες έκλειναν τα σύνορά τους, έχοντας ως νικητές τους Sebastien Ogier και Julien Ingrassia.

Από τότε πέρασαν 6 μήνες, πολλοί αγώνες ακυρώθηκαν για να φτάσουμε στην επανεκκίνηση με νέα ράλλυ (Εσθονία, Monza) να πλαισιώνουν ορισμένα υπάρχοντα (Τουρκία, Σαρδηνία), ώστε να προκύψει το μικρότερο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ από το 1973, με μόλις 7 αγώνες.

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο συναγωνισμός δεν έλειψε καθώς αμφότεροι οι τίτλοι κρίθηκαν στον επίλογο, που γράφτηκε με το Ράλλυ Monza.

Για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά, Πρωταθλήτρια Κατασκευαστών αναδείχθηκε η Hyundai, έχοντας 3 νίκες με τους Neuville-Gilsoul, Tanak-Jarveoja και Sordo-Del Barrio σε Μόντε Κάρλο, Εσθονία και Σαρδηνία.

Το παράδοξο ήταν πως στις δύο πρώτες θέσεις του Πρωταθλήματος Οδηγών/Συνοδηγών βρέθηκαν οι Sebastien Ogier-Julien Ingrassia και Elfyn Evans-Scott Martin, αμφότεροι με Toyota Yaris WRC.

Ωστόσο, η τακτική rotation του Andrea Adamo στα Hyundai i20 Coupe WRC, κατέστησε τους Κορεάτες στην πρώτη ομάδα που κατακτά Πρωτάθλημα Κατασκευαστών, ενώ το 1-2 των Οδηγών γίνεται από τους αντιπάλους.

Με την σεζόν του 2020 να είναι “κουτσή”, ο Sebastien Ogier αποφάσισε να παρατείνει την παρουσία του με πλήρες πρόγραμμα στο WRC για ακόμη μια σεζόν.

Το 2021 και έχοντας ήδη την εμπειρία από την προηγούμενη σεζόν, FIA και WRC Promoter δημιούργησαν ένα πιο στερεό πρωτάθλημα 12 αγώνων, στο οποίο μετά από την ακύρωση του Ράλλυ Χιλής, επέστρεψε το ΕΚΟ Ράλλυ Ακρόπολις.

Η νέα ημερομηνία τον Σεπτέμβριο, δεν εμπόδισε εκατοντάδες χιλιάδες θεατές να βρεθούν στις ειδικές διαδρομές.

Νικητές αναδείχθηκαν οι Kalle Rovanpera-Jonne Halttunen, ενώ άπαντες έμειναν εντυπωσιασμένοι από τη διοργάνωση, με τον ελληνικό αγώνα να εξασφαλίζει τη θέση του στο θεσμό έως τουλάχιστον το 2023.

Νωρίτερα είχαμε ακόμη μια σημαντική αλλαγή, καθώς τη θέση του Tommi Makinen ως επικεφαλής της Toyota Gazoo Racing, ανέλαβε ως προσωπική επιλογή του Προέδρου του ιαπωνικού κολοσσού, Akio Toyoda, ο Jari-Matti Latvala.

Η χρονιά εξελίχθηκε ονειρικά για την ιαπωνική εταιρεία, η οποία έκανε το νταμπλ με 9 νίκες σε 12 αγώνες. Με αυτόν τον τρόπο, η Toyota αναδείχθηκε για 5η φορά Πρωταθλήτρια Κατασκευαστών και ο Latvala, ο μοναδικός που έχει κατακτήσει τον συγκεκριμένο τίτλο ως οδηγός και επικεφαλής της ίδιας ομάδας.

Στους οδηγούς, ο Sebastien Ogier αποχώρησε με στυλ, αφού χάρη στις 5 νίκες (Μόντε Κάρλο, Κροατία, Σαρδηνία, Σαφάρι, Monza) του αναδείχθηκε για 8η φορά Παγκόσμιος Πρωταθλητής.

Αφιέρωμα στον Sebastien Ogier

Αντίστοιχο επίτευγμα σημείωσε στους Συνοδηγούς ο Julien Ingrassia, που στο τέλος της σεζόν αποχώρησε από την ενεργό δράση.

Πέραν των Γάλλων, δύο νίκες σημείωσαν οι Elfyn Evans-Scott Martin (Πορτογαλία, Φινλανδία), που διεκδίκησαν ξανά τον τίτλο έως τον τελευταίο αγώνα, μένοντας πάντως με την παρηγοριά της δεύτερης θέσης, καθώς και οι Rovanpera-Halttunen (Εσθονία, Ακρόπολις).

Δείτε το αφιέρωμα στον Julien Ingrassia

Το 2022 έφερε μεγάλες αλλαγές, αφού με τη συμπλήρωση 50 ετών ιστορίας, το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ απέκτησε για πρώτη φορά, υβριδικά κινητήρια σύνολα στην κορυφαία κατηγορία, που μετονομάστηκε σε Rally1.

Ταυτόχρονα, ο Sebastien Ogier παρέμεινε στην Toyota έχοντας επιλεκτικό πρόγραμμα και νέο συνοδηγό τον Benjamin Veillas, η Ford προσέλκυσε τον Sebastien Loeb, επίσης για επιλεκτικό πρόγραμμα, ενώ η Hyundai ανακοίνωσε τη λύση της συνεργασίας με τον Andrea Adamo, η θέση του οποίου δεν έχει καλυφθεί ακόμη.

Η πρεμιέρα στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, εξελίχθηκε σε τιτανομαχία μεταξύ των δύο τεράστιων Γάλλων, με τον Loeb να κατακτά τη νίκη, έχοντας ως συνοδηγό στο Ford Puma Rally1 την Isabelle Galmiche.

Από την πλευρά του, ο Ogier προηγούνταν μέχρι δύο ειδικές διαδρομές πριν από το τέλος, όμως ένα κλατάρισμα στο Toyota GR Yaris Rally1 τον έφερε στη δεύτερη θέση.

Θυμηθείτε όσα συνέβησαν στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο

Πιο πρόσφατος αγώνας του θεσμού, ήταν το Ράλλυ Σουηδίας, όπου νικητές αναδείχθηκαν οι Kalle Rovanpera-Jonne Halttunen (Toyota GR Yaris Rally1), εμπρός από τους Thierry Neuville-Martijn Wydaeghe (Hyundai i20 N Rally1) και Esapekka Lappi-Janne Ferm (Toyota GR Yaris Rally1).

H ιστορία συνεχίζεται, αρχής γενομένης από το ασφάλτινο Ράλλυ Κροατίας στις 21-24 Απριλίου. Να τα εκαστοστήσεις, WRC!

Διαβάστε το αφιέρωμα στη δεκαετία του ’70

Διαβάστε το αφιέρωμα στη δεκαετία του ’80

Διαβάστε το αφιέρωμα στη δεκαετία του ’90

Διαβάστε το αφιέρωμα στη δεκαετία του 2000

Διαβάστε το αφιέρωμα στη δεκαετία του 2010

Παρακάτω, μπορείτε να βρείτε στατιστικά του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ, καθώς και του Ράλλυ Ακρόπολις, όσον αφορά στους Κατασκευαστές από το 1973 μέχρι σήμερα.

WRC – Πρωταθλητές Κατασκευαστών 

Στατιστικά (1973 – 2021)

Σύνολο αγώνων: 617

Επιφάνειες

Χώμα: 362

Άσφαλτος: 97

Άσφαλτος/χώμα: 65

Χιόνι: 48

Άσφαλτος/χιόνι: 45

Τίτλοι (Κατασκευαστές)

10: Lancia (1974, 1975, 1976, 1983, 1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992)

8: Citroen (2003, 2004, 2005, 2008, 2009, 2010, 2011, 2012)

5: Peugeot (1985, 1986, 2000, 2001, 2002) – Toyota (1993, 1994, 1999, 2018, 2021)

4: Ford (1979, 2006, 2007, 2017 ως M-Sport Ford) – Volkswagen (2013, 2014, 2015, 2016)

3: Fiat (1977, 1978, 1980) – Subaru (1995, 1996, 1997)

2: Audi (1982, 1984) – Hyundai (2019, 2020)

1: Renault-Alpine (1973) – Talbot (1981) – Mitsubishi (1998)

Τίτλοι (αυτοκίνητα)

6: Lancia Delta (1987, 1988, 1989, 1990, 1991, 1992)

4: Volkswagen Polo R WRC  (2013, 2014, 2015, 2016)

3: Lancia Stratos (1974, 1975, 1976), Fiat 131 Abarth (1977, 1978, 1980), Subaru Impreza (1995, 1996, 1997), Peugeot 206 WRC (2000, 2001, 2002), Citroen Xsara WRC (2003, 2004, 2005), Citroen C4 WRC (2008, 2009, 2010)

2: Audi Quattro (1982, 1984), Peugeot 205 T16 (1985, 1986), Toyota Celica GT-Four ST185 (1993, 1994), Ford Focus RS WRC (2006, 2007), Citroen DS3 WRC (2011, 2012), Toyota Yaris WRC (2018, 2021), Hyundai i20 Coupe WRC (2019, 2020)

1: Renault Alpine A110 (1973), Ford Escort RS 1800 (1979), Talbot Sunbeam (1981), Lancia 037 Rally (1983), Mitsubishi Lancer EVO (1998), Toyota Corolla WRC (1999), Ford Fiesta WRC (2017)

Τίτλοι (κατασκευαστές/διαφορετικά μοντέλα)

3: Lancia (Stratos, 037, Delta), Ford (Escort, Focus, Fiesta), Toyota (Celica, Corolla, Yaris), Citroen  (Xsara, C4, DS3)

2: Peugeot (205, 206)

1: Renault (Alpine), Fiat (131), Talbot (Sunbeam), Audi (Quattro), Subaru (Impreza), Mitsubishi (Lancer), Volkswagen (Polo), Hyundai (i20),

Νίκες (κατασκευαστές)

102: Citroen (1999-2019)

92: Ford (1973-2022)

73: Lancia (1974-1992)

70: Toyota  (1973-2022)

48: Peugeot (1975-2005)

47: Subaru (1993-2005)

44: Volkswagen (1987-2016)

34: Mitsubishi (1974-2001)

24: Audi (1981-1987)

21: Fiat (1973-1981)

20: Hyundai (2014-2021)

9: Datsun/Nissan (Datsun 7, Nissan 2, 1973-1988)

6: Opel (1975-1988), Renault-Alpine 6 (1973), Renault (1974-1989) Saab 4 (1973-1979)

3: Mazda (1987-1989)

2: BMW (1973-1987), Mercedes-Benz (1979-1980), Porsche (1978-1980), Talbot (1980-1981)

Νίκες (αυτοκίνητα)

50: Lancia Delta (S4 ; Gr.A)

46: Subaru Impreza

44: Ford Focus WRC

43: Volkswagen Polo R WRC

37: Toyota Celica (2000GT, Twincam Turbo, ST165, ST185, ST205)

36: Citroen C4 WRC

32: Citroen Xsara WRC

31: Ford Escort (RS1600, RS1800, Cosworth, WRC)

27: Toyota Yaris (WRC και GR Yaris Rally1)

26: Mitsubishi Lancer EVO – Citroen DS3 WRC

24: Peugeot 206 WRC

23: Audi Quattro

20: Hyundai i20 (WRC, NG WRC, Coupe WRC)

18: Fiat 131 Abarth

17: Lancia Stratos

16: Peugeot 205 T16

15: Ford Fiesta WRC

6: Renault Alpine A110, Toyota Corolla, Lancia 037 Rally, Mitsubishi Galant VR-4, Citroen C3 WRC

5: Opel Ascona, Peugeot 504

3: Fiat 124 Abarth Spider, Renault 5 Turbo, Mazda 323, Datsun 160J, Datsun Violet, Peugeot 307 WRC

2: Porsche 911, Saab 96, Saab 99, Talbot Sunbeam, Mercedes 450/500 SLC, Mitsubishi Colt, Citroen Xsara Kit Car

1: Nissan Violet, BMW 2002 ti, Renault 17 Gordini, Datsun 240Z, Opel Kadett, Renault 5 Maxi Turbo, Nissan 200SX, Audi 200 Quattro, BMW M3, Volkswagen Golf GTi, Renault 5 GT Turbo (Gr. N), Ford Sierra Cosworth, Subaru Legacy, Ford Puma Rally1

Νίκες (κατασκευαστές/διαφορετικά μοντέλα)

4: Lancia (Stratos, 037, S4, Delta Gr. A), Ford (Escort, Focus, Fiesta, Puma), Peugeot (504, 205, 206, 307), Citroen (Xsara, C4, DS3, C3), Datsun/Nissan (Violet, 160J, 240Z, 200SX),

3: Toyota (Celica, Corolla, Yaris), Mitsubishi (Colt, Galant, Lancer), Peugeot (205, 206, 307), Renault (Alpine A110, 5, 17 Gordini)

2: Audi (Quattro, 200), BMW (2002 ti, M3), Fiat (124 Abarth Spider, 131 Abarth), Opel (Ascona, Kadett), Saab (96, 99), Subaru (Legacy, Impreza), Volkswagen (Golf, Polo)

1: Mercedes-Benz (450/500 SLC), Mazda (323), Porsche (911), Talbot (Sunbeam), Hyundai (i20)

Νίκες στο Ράλλυ Ακρόπολις (κατασκευαστές)

13: Ford (1977, 1979, 1980, 1981, 1993, 1997, 2000, 2001, 2002, 2003, 2006, 2007, 2009)

6: Lancia (1983, 1987, 1988, 1989, 1991, 1992)

5: Subaru (1994, 1996, 1998, 1999, 2004)

4: Citroen (2005, 2008, 2011, 2012)

2: Audi (1982, 1984), Peugeot (1985, 1986), Toyota (1990, 2021)

1: Alpine-Renault (1973), Opel (1975), Datsun (1976), Fiat (1978), Volkswagen (2013)

Νίκες στο Ράλλυ Ακρόπολις (αυτοκίνητα)

7: Ford Focus RS WRC (2000, 2001, 2002, 2003, 2006, 2007, 2009)

6: Ford Escort RS 1800, Cosworth ; WRC (1977, 1979, 1980, 1981, 1993, 1997)

5: Lancia Delta (1987, 1988, 1989, 1991, 1992), Subaru Impreza 555 ; WRC (1994, 1996, 1998, 1999, 2004)

2: Audi Quattro (1982, 1984), Peugeot 205 T16 (1985, 1986), Citroen DS3 WRC (2011, 2012)

1: Renault Alpine A110 (1973), Opel Ascona (1975), Datsun Violet 160 J (1976), Fiat 131 Abarth (1978), Lancia 037 Rally (1983), Toyota Celica GT4 ST165 (1990), Citroen Xsara WRC (2005), Citroen C4 WRC (2008) Volkswagen Polo R WRC (2013), Toyota Yaris WRC (2021)

Νίκες στο Ράλλυ Ακρόπολις (κατασκευαστές/διαφορετικά μοντέλα)

3: Citroen (Xsara, C4, DS3)

2: Ford (Escort, Focus), Lancia (037, Delta), Toyota (Celica, Yaris)

1: Renault (Alpine) Opel (Ascona), Datsun (Violet 160J), Fiat (131), Audi (Quattro), Peugeot (205), Subaru (Impreza), Volkswagen (Polo)

Πηγή στατιστικών: juwra.com

Photos: Αρχείο 4Τ

Πλάνα από την τελευταία ημέρα του πρόσφατου Ράλλυ Σουηδίας