Ο Walter Rorhl, που έγινε εσχάτως 75 ετών, θεωρείται από τους κορυφαίους και οδηγούς ράλλυ όλων των εποχών, έχοντας κατακτήσει νίκες με διαφορετικά αυτοκίνητα σε αγώνες όπως τα Ράλλυ Ακρόπολις και Μόντε Κάρλο.

Η συζήτηση για τον καλύτερο οδηγό ράλλυ όλων των εποχών είναι, όπως συμβαίνει σε κάθε σπορ, ατέρμονη, αφού στην πράξη είναι σχεδόν αδύνατο να συγκριθούν με ίδιους όρους, δεδομένα διαφορετικών εποχών.

Ακόμη και έτσι, είναι δεδομένο πως ο Γερμανός Walter Rorhl, δύο φορές Παγκόσμιος Πρωταθλητής Ράλλυ (1980, 1982), βρίσκεται πολύ ψηλά στη λίστα, αφού διαθέτει χαρίσματα που τον κάνουν να ξεχωρίζει.

Πέραν του ατόφιου ταλέντου, ο χαρισματικός Walter (διαβάστε το σχετικό αφιέρωμα) είχε τη δυνατότητα να εξάγει το μέγιστο από τα αυτοκίνητα που οδηγούσε, είτε αυτά είχαν κίνηση σε δύο είτε, στην περίπτωση του Audi Quattro, στους 4 τροχούς.

Η ηρεμία πίσω από το τιμόνι και η ικανότητα να διαγράφει εξεζητημένες αγωνιστικές τροχιές, τον έφεραν μεταξύ των κορυφαίων. Δεν είναι τυχαίο ότι, έχοντας αποχωρήσει από την ενεργό δράση, ο Rohrl ανέλαβε ρόλο δοκιμαστή των νέων Porsche παραγωγής, στην πίστα του Nurburgring και αλλού.

Walter Rorhl: Πρωταγωνιστής σε Μόντε και Ακρόπολις

Ιδιόμορφος χαρακτήρας, ο Walter Rohrl εξέφραζε προτιμήσεις ως προς τους αγώνες που θα συμμετάσχει και για αυτό, δεν ήθελε να ταξιδέψει στη Φινλανδία για το Ράλλυ 1000 Λιμνών.

Από την άλλη, η ικανότητά του να κερδίζει κατ’ επανάληψη, ορισμένους από τους πιο απαιτητικούς αγώνες του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ, όπως τα Ράλλυ Μόντε Κάρλο και Ακρόπολις, είναι ενδεικτική της οδηγικής του κλάσης.

Πριν ασχοληθεί με τα ράλλυ ήταν οδηγός του οικονομικού διευθυντή της ενορίας του στη Ανατολική Γερμανία, ενώ συμμετείχε για πρώτη φορά σε ράλλυ το 1968.

Η άνοδός του ήταν γρήγορη, αφού το 1971 έγινε οδηγός της Ford Γερμανίας και το 1973, μεταπήδησε στην Opel, με την οποία το 1974 αναδείχθηκε, έχοντας ως συνοδηγό τον Jochen Berger, Πρωταθλητής Ευρώπης.

Το 1975 ήρθε η πρώτη νίκη στο WRC, όταν οι Rohrl-Berger επικράτησαν στο Ράλλυ Ακρόπολις με Opel Ascona 1.9 SR.

Ενόψει 1978, ο Rohrl που στο μεταξύ είχε ως συνοδηγό τον Christian Geistdorfer, βρέθηκε στη Fiat, οδηγώντας το 131 Abarth. Η πρώτη νίκη με την ιταλική φίρμα και δεύτερη της καριέρας του ήρθε ξανά επί ελληνικού εδάφους, στο Ράλλυ Ακρόπολις.

Το 1980 και ενώ ο Γερμανός συνέχιζε τη συνεργασία του με την Fiat, κατέκτησε την πρώτη του νίκη στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, με την οποία άνοιξε ο δρόμος για τον πρώτο Παγκόσμιο τίτλο.

Ενόψει 1981 ήρθε η στιγμή της αλλαγής, με τον Rohrl να υπογράφει στη Mercedes η οποία όμως αποχώρησε, αφήνοντας τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή 1980 χωρίς ομάδα.

Την επόμενη χρονιά ήρθε η επιστροφή στην Opel, με τους Rohrl-Geistdorfer να μοιράζονται την εντυπωσιακή αλλά δυσκολοδήγητη Ascona 400. Η δεύτερη νίκη στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο, με διαφορετικό αυτοκίνητο, υπήρξε ο προάγγελος του δεύτερου Παγκόσμιου τίτλου.

Αυτός ο τίτλος έμεινε στην ιστορία καθώς ήδη εκείνη τη χρονιά, είχε κάνει ντεμπούτο το τετρακίνητο Audi Quattro που άλλαξε την ιστορία των ράλλυ.

Έτσι, ο Rohrl παραμένει ο τελευταίος από τους τρεις συνολικά οδηγούς (μαζί με τους Bjorn Waldegard και Ari Vatanen) που αναδείχθηκαν Παγκόσμιοι Πρωταθλητές με πισωκίνητο αυτοκίνητο.

Επιπλέον, με την κατάκτηση του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος το 1982, ο Γερμανός έγινε ο πρώτος -τότε- χρονικά οδηγός που κατακτά το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ περισσότερες από μία φορές (ο επόμενος ήταν ο Juha Kankkunen).

Η στιγμή της μεταγραφής στην Audi δεν είχε έρθει ακόμη, οπότε ενόψει 1983 o Rohrl βρέθηκε στη Lancia, ώστε να οδηγήσει την 037 Rally.

Παρά την αλλαγή, οι τότε εν ενεργεία Παγκόσμιοι Πρωταθλητές Ράλλυ ανέβηκαν στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου τόσο στο Ράλλυ Μόντε Κάρλο όσο και στο Ακρόπολις, φτάνοντας στην 3η τους νίκη στον εκάστοτε αγώνα, σε κάθε περίπτωση με ξεχωριστά αυτοκίνητα.

Αν και ο τίτλος δεν ήρθε, καθώς η πλάστιγγα εκείνη τη σεζόν έγειρε υπέρ του Hannu Mikkola και του τετρακίνητου Audi Quattro, ο Walter Rohrl ήταν δεδομένα εκ των κορυφαίων οδηγών του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Ράλλυ.

Ο Walter Rohrl σε δράση

Το 1984, ήρθε η στιγμή της επιστροφής σε “γερμανική στέγη”, με τον Rohrl να παίρνει μεταγραφή για την Audi, η οποία είχε δημιουργήσει “dream team”, αφού δίπλα στον Γερμανό βρίσκονταν οι Hannu Mikkola και Stig Blomqvist.

Νέα αλλαγή αυτοκινήτου, νέα νίκη στο Μόντε για τον Walter Rohrl, ο οποίος έγινε προσωρινά πολυνίκης του θρυλικού αγώνα, διατηρώντας το εκπληκτικό στατιστικό των 4 νικών (1980, 1982, 1983, 1984) με ισάριθμα αυτοκίνητα (Fiat 131 Abarth, Opel Ascona 400, Lancia 037, Audi Quattro A2), καθώς ηγήθηκε του 1-2-3  της γερμανικής μάρκας.

Επίδοση που έχει πετύχει και στο Ράλλυ Ακρόπολις, όπου σημείωσε 3 νίκες (1975, 1978, 1983) με Opel Ascona 1.9 SR, Fiat 131 Abarth και Lancia 037, ενώ ήταν δεύτερος το 1982 με την Ascona 400.

Σε κάθε περίπτωση, πλην της νίκης στο Ράλλυ Ακρόπολις 1975 όπου συνοδηγός ήταν ο Jochen Berger, στο δεξί κάθισμα του αγωνιστικού που οδηγούσε ο Rohrl, βρισκόταν ο Christian Geistdorfer, που τον καθοδήγησε δύο φορές (1980, 1982) ως την κορυφή του κόσμου.

Ενδεικτικό της σημασίας που είχαν τα Ράλλυ Μόντε Κάρλο και Ακρόπολις για τον μεγάλο Walter, είναι πως σε αυτά πέτυχε 7 από τις συνολικά 14 νίκες της καριέρας του στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ράλλυ.

Photos: Αρχείο 4Τ, Audi, Opel, Walter Rohrl

Video-αφιέρωμα στον Walter Rohrl