Έφυγε ο άνθρωπος που δίδαξε στην Ελλάδα το αυτοκίνητο, την τεχνολογία και τον πολιτισμό. Μια προσωπικότητα-ορόσημο που άφησε ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ελληνική κοινωνία.

Σήμερα ο Ελληνισμός αποχαιρετά όχι απλώς έναν δημοσιογράφο, αλλά έναν δάσκαλο, έναν πρωτοπόρο, έναν άνθρωπο που διαμόρφωσε συνειδήσεις και μετέδωσε αξίες. Ο Κώστας Καββαθάς δεν ήταν μόνο ένας γνώστης του αυτοκινήτου – ήταν ο άνθρωπος που δίδαξε στην Ελλάδα τι σημαίνει να αγαπάς το μηχανοκίνητο μέσο, όχι ως πολυτέλεια ή σύμβολο, αλλά ως κουλτούρα, τεχνολογία, και μέσο παιδείας και προόδου.

Σε μια εποχή που το αυτοκίνητο αντιμετωπιζόταν απλώς ως μεταφορικό μέσο, εκείνος το ανύψωσε σε αντικείμενο μελέτης, σε πολιτιστικό φαινόμενο, σε εργαλείο κοινωνικής αλλαγής. Με το μοναδικό του ύφος και τη βαθιά τεχνική του κατάρτιση, έμαθε σε γενιές Ελλήνων τι σημαίνει σωστή οδήγηση, σεβασμός στον δρόμο, μηχανολογική παιδεία, και πάνω απ’ όλα, αγάπη για τη λεπτομέρεια.

Όμως ο Καββαθάς δεν περιορίστηκε μόνο στο αυτοκίνητο. Με οξυδέρκεια και διορατικότητα, είδε πολύ νωρίς τη δυναμική της τεχνολογίας. Ίδρυσε έναν από τους πρώτους ιδιωτικούς κόμβους Internet στην Ελλάδα (Techlink, 1994), και μίλησε για την ψηφιακή επανάσταση σε μια εποχή που οι περισσότεροι την αγνοούσαν. Δημιούργησε το πρώτο Κέντρο Οδικής Ασφάλειας (Safetrack), όχι απλώς ως υποδομή, αλλά ως παιδαγωγικό εργαλείο για μια νέα οδηγική κουλτούρα.

Ο Καββαθάς δίδαξε επίσης τι σημαίνει πολιτισμός. Όχι με μεγάλα λόγια ή θεωρίες, αλλά με πράξεις, με κείμενα που σεβόσουν, με πρωτοβουλίες που στόχο είχαν την πρόοδο και την ευθύνη απέναντι στο μέλλον. Μέσα από τις δράσεις του ένωσε την τεχνολογία με την περιβαλλοντική συνείδηση, την ταχύτητα με τη σοφία, την καινοτομία με την ανθρωπιά.

Ο Κώστας Καββαθάς δεν υπήρξε απλώς «ειδικός». Ήταν ένας παθιασμένος αφηγητής της εποχής του. Ήταν εκείνος που μετέφερε τη μαγεία της μηχανοκίνησης στις σελίδες των περιοδικών, που έγραψε με ειλικρίνεια, πυγμή και ποιότητα, και που υπηρέτησε με ήθος το δημοσιογραφικό λειτούργημα για περισσότερες από έξι δεκαετίες.

Η παρακαταθήκη του δεν είναι απλώς τα άρθρα του, τα περιοδικά του και οι καινοτομίες του. Είναι οι άνθρωποι που τον διάβασαν, που τον ακολούθησαν, που εμπνεύστηκαν από το πάθος και την αφοσίωσή του. Είναι οι νέοι που έμαθαν να αγαπούν την τεχνολογία με ευθύνη, που σέβονται τον δρόμο και το περιβάλλον, που βλέπουν το μέλλον ως ευκαιρία και όχι ως απειλή.

Προσωπική σημείωση: Ως αρχισυντάκτης της κυπριακής έκδοσης (2001–2016), ένιωσα κάτι πολύ περισσότερο από επαγγελματική ταύτιση. Ένιωσα πως γινόμουν μέρος ενός ονείρου που είχε ξεκινήσει δεκαετίες πριν, με μελάνι, γνώση και πάθος.

Και όταν τελικά τον συνάντησα… θυμάμαι ότι για λίγο σώπασα. Μπροστά μου δεν στεκόταν μόνο ένας σπουδαίος δημοσιογράφος — στεκόταν μια ζωντανή σελίδα της ελληνικής τεχνολογικής και πολιτιστικής ιστορίας. Τα λόγια του, αυστηρά και ουσιαστικά, είχαν το βάρος της εμπειρίας και την καθαρότητα της ειλικρίνειας. Κι εγώ, εκείνη τη στιγμή, δεν ένιωθα απλώς υπερηφάνεια. Ένιωθα πως με εμπιστεύτηκε. Πως μου παρέδιδε, έστω και για λίγο, το τιμόνι ενός κόσμου που ο ίδιος είχε δημιουργήσει.

Κώστα, σ’ ευχαριστώ. Για τις λέξεις. Για τις ιδέες. Για τον δρόμο.

Καλό σου ταξίδι._Δημήτρης Γιόκκας 

Πέταξε ο Max, αψηφώντας τους νόμους της φυσικής | Speedzone Podcast EP71