Aφιερωμένο στο μεγάλο μου ίνδαλμα, με αφορμή τη σημερινή 75η επέτειο από τη γέννησή του.

Το πλήθος γυρίζει στα δεξιά το κεφάλι καθώς ακούει τη μελωδία του δωδεκακύλινδρου της Ferrari να πλησιάζει από μακριά και στη συνέχεια τεντώνει γεμάτο ανυπομονησία το λαιμό, στην προσπάθειά του να διακρίνει τον παράτολμο ακροβάτη που την πιλοτάρει.

Οι καρδιές στην εξέδρα ανεβάζουν στροφές, μιμούμενες τον πολύστροφο κινητήρα ο οποίος συνεχίζει να φορτσάρει με αμείωτο τόνο, τρυπώνοντας στα αυτιά σαν μανιασμένος κεραυνός.

Όχι! Τα αυτιά του πλήθους δεν το ξεγελούν. Στα επόμενα δευτερόλεπτα εμφανίζεται μπροστά τους η βολίδα με τον αριθμό 12, αυτή που πιλοτάρει ο παράτολμος ακροβάτης ο οποίος, καθώς περνά από μπροστά τους ντριφτάρει στα άκρα, όπως ακριβώς τον έχουν συνηθίσει, μόνο που αυτή τη φορά τον βλέπουν να εκτελεί το ταχυδακτυλουργικό του με τρεις μόλις τροχούς.

Το πλήθος σηκώνεται σύσσωμο στις μύτες των ποδιών του καθώς βλέπει στη συνέχεια τον λιονταρόψυχο μονομάχο να αρπάζει τη φευγάτη ουρά της βολίδας μέσα απ’ το στόμα του χάροντα, αψηφώντας τα σουβλερά δόντια του (μαζί και τους νόμους της φυσικής) προτού χαθεί από μπροστά τους, καλπάζοντας προς το πάνθεον των αθανάτων.

Όσοι έχουν δει τον Gilles Villeneuve να πιλοτάρει και αντιλαμβάνονται την έννοια της λέξης «θέαμα» στις πίστες, γνωρίζουν πως η Formula 1 έχει μείνει προ πολλού ορφανή._Δημήτρης Γιόκκας