Ήταν 13 Μαρτίου του 1981 όταν η Κύπρος έγραψε μια από τις πιο μαύρες σελίδες στην ιστορία των τροχαίων ατυχημάτων.

Εκείνο το πρωινό, το χαμόγελο και η χαρά των μαθητών του 9ου Γυμνασίου Λεμεσού, που είχαν μόλις επιστρέψει από μια αξέχαστη εκδρομή στο χιονισμένο Τρόοδος, έσβησαν για πάντα.

Οι μαθητές ήταν έτοιμοι να επιστρέψουν στη Λεμεσό, όταν το λεωφορείο τους, γεμάτο ενθουσιασμό και αναμνήσεις από την εκδρομή, βρέθηκε να αντιμετωπίζει έναν εφιάλτη στο δρόμο.

Καθώς το λεωφορείο κατηφόριζε την επικίνδυνη στροφή του Μονιάτη, ο οδηγός, σε μια από τις τελευταίες του λέξεις, ανέφερε ότι τα φρένα του λεωφορείου είχαν χαλάσει.

Ούτε ο ίδιος ούτε οι επιβάτες είχαν χρόνο να αντιδράσουν. Το όχημα συγκρούστηκε με ένα αυτοκίνητο και στη συνέχεια, χωρίς κανέναν έλεγχο, βρέθηκε να πέφτει σε γκρεμό βάθους 30 μέτρων, καταλήγοντας μέσα σε μια δεξαμενή.

Οι μαθητές, εγκλωβισμένοι και γεμάτοι πανικό, χτυπούσαν τα χέρια τους στα τζάμια με απόγνωση, προσπαθώντας να βρουν μια έξοδο από τη φυλακή του παγωμένου μεταλλικού σιδήρου που τους περιέκλειε.

Τρεις μαθήτριες, η Βασιλική Χαραλάμπους από το Ακρωτήρι, η Αναστασία Παναγή από τη Λεμεσό και η Αικατερίνη Στρατή από το Τραχώνι, βρήκαν το θάνατο μέσα στο λεωφορείο, εγκλωβισμένες και πνιγμένες από το νερό που πλημμύρισε το όχημα.

Οι υπόλοιποι 49 επιβάτες τραυματίστηκαν σοβαρά, κάποιοι με σπασμένα κόκαλα και εσωτερικά τραύματα, και χρειάστηκε να διακομιστούν εσπευσμένα στο νοσοκομείο.

Ο οδηγός του λεωφορείου, Κλεάνθης Γεωργίου, υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς και έχασε το ένα του χέρι. Στο σημείο όπου συνέβη το ατύχημα, η στροφή του Μονιάτη, που ήδη είχε το κακό ιστορικό θανατηφόρων ατυχημάτων, χαρακτηρίστηκε πλέον "στροφή του θανάτου". Η κυβέρνηση αντέδρασε άμεσα, τοποθετώντας προστατευτικό τείχος στην περιοχή για να αποτρέψει μελλοντικά ατυχήματα.

Η τραγωδία αυτή σημάδεψε τη ζωή πολλών οικογενειών, και για χρόνια αναδείχθηκε ως ένα από τα πιο σοβαρά και δραματικά τροχαία στην Κύπρο. Ωστόσο, η αστυνομική έρευνα δεν κατέληξε σε καμία αποδεδειγμένη εξωτερική αιτία για την αποτυχία του συστήματος φρένων, πέρα από τα τεχνικά προβλήματα του οχήματος, αφήνοντας τη διαλεύκανση του περιστατικού να εξαρτάται από την προσεκτική ανάκριση των μαρτύρων και την αναφορά του οδηγού.

Η εικόνα της καταστροφής έγινε μία από τις πιο οδυνηρές στιγμές στην ιστορία της κυπριακής κοινωνίας.

Η μοιραία ημέρα του 1981 έφερε τα πάνω κάτω στην κυπριακή κοινωνία, θρηνώντας τις ζωές που χάθηκαν άδικα, ενώ τα χαμόγελα των μαθητών έγιναν δάκρυα και σιωπή που παραμένουν ακούσματα του παρελθόντος. Η μνήμη τους ζει για πάντα, καθώς η ιστορία αυτή παραμένει το τραγικό πρόσωπο της οδικής ασφάλειας, που μας υπενθυμίζει πόσο ευάλωτοι είμαστε όλοι μας.

Διαβάστε ακόμη: Ένα θανατηφόρο τροχαίο ανά 8 ημέρες στην Κύπρο

Κρυμμένα βαν: Πρόστιμα παντού, ασφάλεια πουθενά

!!! Πως να μάθετε αν το όχημα σας φέρει αερόσακο Takata !!!