Πώς από αξιοπρεπείς πολίτες καταντήσαμε «κουμπαράδες» του κράτους.

Σε μια μικρή αλλά γεμάτη παράδοξα χώρα όπως η Κύπρος, η καθημερινότητα μας προσφέρει αρκετούς λόγους για προβληματισμό. Ένα από αυτά τα θέματα, που συχνά προκαλεί εκνευρισμό και αίσθηση αδικίας (κοροϊδίας!) στον πολίτη, είναι η λειτουργία των βαν με κάμερες ταχύτητας, τα οποία φαίνεται να κρύβονται επιμελώς σε ανυποψίαστες γωνιές των δρόμων. Τι πραγματικά εξυπηρετούν; Την οδική ασφάλεια ή τον εισπρακτικό μηχανισμό του κράτους;

Γιατί κρύβονται;

Η λογική λέει ότι ο στόχος της παρακολούθησης της ταχύτητας είναι η πρόληψη των τροχαίων ατυχημάτων. Όμως, όταν τα βαν τοποθετούνται σε σημεία όπου είναι σχεδόν αόρατα – πίσω από θάμνους, σε κατηφορικές στροφές ή σε ανύποπτα τμήματα των δρόμων – δημιουργείται εύλογα η υποψία ότι το κύριο μέλημα δεν είναι η αποτροπή, αλλά η παγίδευση των οδηγών.

Αν το ζητούμενο ήταν η αποτροπή, τότε γιατί κρύβονται και μάλιστα σε σημεία που δεν έχουν καν «ιστορικό» από ατυχήματα; Γιατί να μην επιλέγονται οι πιο επικίνδυνες διασταυρώσεις ή περιοχές με αυξημένα ατυχήματα, αντί για σημεία όπου η υπέρβαση του ορίου μπορεί να είναι παροδική και όχι επικίνδυνη;

Πόσο άδικο είναι αυτό;

Για τον Κύπριο οδηγό το αίσθημα αδικίας είναι έντονο. Πολλές φορές, τα όρια ταχύτητας είναι υπερβολικά χαμηλά για τη μορφολογία του δρόμου, ενώ η ξαφνική εμφάνιση ενός προστίμου προκαλεί αγανάκτηση. Επιπλέον, η κρυφή τοποθέτηση των βαν (όχι οι προειδοποιητικές πινακίδες δεν αρκούν) δημιουργεί μια αίσθηση «κυνηγιού» των οδηγών, αντί για μια συνεργατική προσπάθεια για ασφαλέστερους δρόμους.

Ασφάλεια ή χρήματα;

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς γιατί οι περισσότεροι πολίτες της δημοκρατίας πιστεύουν ότι η πραγματική στόχευση είναι τα κρατικά έσοδα με τρόπο… αντιδημοκρατικό. Τα πρόστιμα που επιβάλλονται δεν είναι αμελητέα για έναν οικογενειάρχη που πασχίζει σήμερα να βγάλει «τα προς το ζην» του, και τα ποσά που συγκεντρώνονται αποτελούν μια εύκολη πηγή εσόδων για το κράτος. Αντί να βλέπουμε μια ολοκληρωμένη στρατηγική για τη μείωση των ατυχημάτων – όπως καλύτερη σηματοδότηση, ενημέρωση/εκπαίδευση οδηγών και βελτίωση των υποδομών – παρατηρούμε μια εμμονή στη συλλογή χρημάτων.

Η λύση είναι μπροστά μας

Αν οι αρχές επιθυμούν πραγματικά να βελτιώσουν την οδική ασφάλεια, η λύση είναι απλή: περισσότερη διαφάνεια, καλύτερη τοποθέτηση των καμερών (σε κρίσιμα σημεία με ιστορικό ατυχημάτων) και ενίσχυση της εκπαίδευσης των οδηγών. Οι οδηγοί δεν είναι εχθροί, και μια συνεργατική προσέγγιση θα αποφέρει πολύ καλύτερα αποτελέσματα απ’ ό,τι οι κρυφές παγίδες και τα πρόστιμα.

Γιατί, στο τέλος της ημέρας, αυτό που ζητάμε όλοι είναι ασφαλείς δρόμοι – και όχι να μας αντιμετωπίζουν σαν «κουμπαράδες» για τα ταμεία του κράτους.

Διαβάστε ακόμη: Ένα θανατηφόρο τροχαίο ανά 8 ημέρες στην Κύπρο

Όταν το GPS χάνει το σήμα της λογικής

Δείτε εδώ - F1: Το ημερολόγιο του 2025, ομάδες & πιλότοι

Συγκλονιστικό βίντεο: Οργισμένος οδηγός εισβάλλει με το αυτοκίνητό του σε αντιπροσωπεία αυτοκινήτων

!!! Πως να μάθετε αν το όχημα σας φέρει αερόσακο Takata !!!