Τα πάνω κάτω στη Φινλανδία και ο Kalle Rovanpera δεν κατάφερε να κερδίσει στα πάτρια εδάφη… Σχολιάζει ο Σ.Χ. που έσβησε το κείμενο του και ξανά έγραψε μια ειδική πριν την Power Stage.

Τίποτα ίδιο άλλωστε σήμερα όπου όλα ευθεία, όλα τέζα, που περισσότερο σκοπεύεις παρά στρίβεις με αυτοκίνητα λίγα χιλιοστά από το έδαφος.

Ειδικά στη Φινλανδία που ο Kalle Rovanpera -φαινόμενο όπως σημείωσα στο αρχικό μου κείμενο πριν την έξοδο και delete το κείμενο- ήλεγχε με μαεστρία, χτίζοντας τη διαφορά του με υπομονή και μάλιστα απέναντι στον άρχοντα των δακτυλιδιών, που διδάσκει σε σεμινάρια τακτικής. Ο Ogier είναι ο πρώτος που αιφνιδιάστηκε μόλις άκουσε «Kalle Out». Ο δεύτερος ήταν ο πατέρας του Harri που έσπευσε να τον αγκαλιάσει λίγα λεπτά μετά την καταστροφή. Αποτέλεσμα του χτυπήματος με πέτρα-βράχος, που οδήγησε το GR Yaris στα χαντάκια.

Δεν αναλύεται η φάση. Ούτε από τον καναπέ βλέποντας και ξανά τα in-car ούτε αξιοποιώντας την όποια εμπειρία σου. Εκεί άλλωστε πάντα τάπα πήγαιναν και πάντα οδηγούσαν με ασφάλτινο στήσιμο και χαρακτηριστικά. Όποιος άφηνε λίγο ή ψαχνότανε μια στάλα, έτρωγε πολλά.

Με τη φόρα λοιπόν και απλά τότε έστριβαν και διόρθωναν σε πτήση με το σασί σε γωνία.

Σήμερα, αυτοί το κάνουν αλλιώς και ειδικά ο Rovanpera διαφορετικά με τον Ogier που συνδέει δύο γενιές Πρωταθλητών να προσαρμόζεται και να παραμένει ανταγωνιστικός. Στη Φινλανδία δεν υπάρχουν περιθώρια ώστε να διορθώσεις τη λάθος γραμμή ή για να αποφύγεις το απρόοπτο που, για παράδειγμα, σε εμάς στο ΡΑ είναι προβλέψιμο ακόμα και αν ανοίγεις έναν καθαρό δρόμο.

Αντίστοιχα σήμερα, με εξαίρεση τον Ogier που ξέρει που και πόσο χάνει, τόσο ο δις παγκόσμιος όσο και οι σωματοφύλακες του θεσμού όπως και ο Katsuta, πηγαίνουν τέρμα τόσο, αγνοώντας το όσο, που μέχρι πρόσφατα χαρακτήριζε τον rally man.

Ο βράχος στην ιδανική γραμμή και «Rovanpera Out» με την εξαίρεση μάλιστα να επιβεβαιώνει τον κανόνα, ότι δεν είσαι Παγκόσμιος αν δεν έχεις κερδίσει στα άλματα. Το υποστήριζαν οι Alen και Salonen, το επιβεβαίωσε ο Sainz πριν τους Γάλλους, με τον Rohrl να απαντάει ότι δεν είσαι τίποτα το αξιόλογο αν δεν έχεις κερδίσει μικτό Mόντε Κάρλο. Μη νομίζετε ότι απέχουν πολύ από τις δικές μας θεωρίες περί χρόνων σε συγκεκριμένες ε.δ. σημεία αναφοράς, η και για ελληνικούς αγώνες με ιστορία καταγεγραμμένη στη Βίβλο του ΠΠΡ.

Οι αγώνες με αυτοκίνητα που κρίνονται στη ράμπα ή στο πέσιμο της σημαίας, όπως οι αγώνες του ποδοσφαίρου στο «90φεύγα» με το σφύριγμα της λήξης που άλλοτε θέλεις να το ακούσεις και άλλοτε να καθυστερεί ανάλογα με το αποτέλεσμα όπου δεν αντικατοπτρίζεται πάντα η προσπάθεια σου.

Απορίες…

Η Toyota κέρδισε αλλά η Hyundai που άγγιξε το Βατερλό αύξησε τη διάφορα της στο πρωτάθλημα κατασκευαστών παρά την απουσία του Tanak, αξιοποιώντας τους χρόνους του Lappi. Όταν δεν πάθαινε λάστιχο, αλλά αποδείχθηκαν χρυσάφι τα εύστοχα σουτ του Esapekka made in Korean, σε συνδυασμό με την εγκατάλειψη του Rovanpera.

Σε επίπεδο βαθμολογίας, ο αγώνας συνεχίζεται και ο Neuville αν συνεχίσει έτσι θα κερδίσει τον τίτλο παρά την παρουσία του Ogier, που τυχεροί, θα δώσει περισσότερο φως και στο δικό μας SP.

Σε πρώτο πρόσωπο…

Εννοείται πως θα τον ρωτήσω τον Latvala για ό,τι ως βετεράνο με σχετική εμπειρία με ξεπερνάει.

Να οδηγεί, αντί να συντονίζει την ομάδα, που υποτίθεται πως διευθύνει με άλλοθι την εξέλιξη του Rally2.

Έλα φίλε μου στην Ελλάδα να σου ετοιμάσει ο ΕΛΕΜ το τέλειο πακέτο εξέλιξης και δοκιμών και ασχολήσου σοβαρά με τη δουλειά-ιεροτελεστία γιατί δεν απέχει πολύ ο Κορεάτης από το νταμπλ, κάτι που δεν θα αρέσει στους Ιάπωνες.

Το χειρότερο; Να κερδίσουν οι «σιελ» με το Ν, να πανηγυρίζει και ο Θανάσης στην κάτω Κηφισιά και αμέσως μετά να χαιρετίσουν με κατεύθυνση το Le Mans.

Οπότε, θα έχουμε Τοyota vs Ford;

Καμία σχέση και δεν χωράνε τόσες ανόητες προβλέψεις στο ίδιο κείμενο. _Σ.Χ.