Φόρος τιμής από τον Δημήτρη Γιόκκα σε άλλον έναν αλησμόνητο ήρωα της πίστας.

Ορφανός από τα επτά του, ξεκίνησε να βγάζει το μεροκάματό του τεμαχίζοντας γουρούνια, μοσχάρια και γίδια. Ο Θεός όμως αξίωσε τον Γάλλο αυτό ήρωα της ζωής, ο οποίος γεννήθηκε σαν σήμερα το 1930, να γίνει πιλότος της Formula 1, προτού στήσει στη συνέχεια τη δική του ομάδα η οποία συμμετείχε στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα για μία εικοσαετία, γράφοντας τη δική της ιστορία στις πίστες του πλανήτη από το 1976 μέχρι το 1996, πετυχαίνοντας 9 νίκες και διεκδικώντας μάλιστα τον τίτλο από την τέταρτη της μόλις χρονιά.

Ο Θεός αξίωσε και εμάς να προλάβουμε και να καμαρώσουμε ιδρυτές (θρύλους-ηγέτες) όπως ο ίδιος, σε αντίθεση με ορισμένα από τα… ανδρείκελα που συναντάμε σήμερα στις πίστες.

Εκτός από τα αρχικά JS που έφερε η κάθε μία από τις βολίδες του (αλτρουιστική χειρονομία του ιδιοκτήτη απέναντι στον αδικοχαμένο συμπατριώτη του Jo Schlesser που κάηκε ζωντανός μέσα στη Honda του στο Γαλλικό GP του 1968) τα δικά του μονοθέσια κουβαλούσαν σχεδόν πάντα στο γαλάζιο κάλυμμά τους την μαύρη «τσιγγάνα» (Gitanes) που υπήρξε ένας από τους καπνοβιομήχανους-χορηγούς της ομάδας ο οποίος (ομολογώ) είχε σκλαβώσει τη δική μου παιδική φαντασία.

Ποτέ δεν πρόκειται να ξεχάσω εκείνο το πυραυλόμορφο «πακέτο τσιγάρων» (το οποίο πιλόταρε ο αξέχαστος Didier Pironi) να ξύνει τις μπαριέρες του Monte Carlo στην κούρσα του πριγκιπάτου το 1980, καθοδόν προς τη νίκη, μέχρι που το όνειρο γκρεμίστηκε και εγώ έχυσα μαύρο δάκρυ.

Όταν ο αείμνηστος αυτός ιδρυτής της ομάδας, που πέταξε ένα σωσίβιο σε τόσους και τόσους Γάλλους πιλότους προκειμένου να τους βοηθήσει να ανέβουν στο καράβι της F1, αναγκάστικε το 1996, με βαριά καρδιά, να την πουλήσει (αγαπούσε την ίδια σαν παιδί του) η στοργή του για αυτήν δεν έσβησε.

«Βλέπεις εκεί κάτω εκείνον εκεί τον άνθρωπο στην αυλή του εργοστασίου;», είχε πει ένα από τα στελέχη της νέας πια ομάδας σε έναν επισκέπτη, καθώς οι δύο κοιτούσαν από το παράθυρο του δεύτερου ορόφου. «Αυτός είναι ο κύριος Guy Ligier. Δεν περνά σχεδόν μέρα που να μην έρχεται εδώ, κρυφά από μας, για να ποτίσει τον παλιό του κήπο». Να ποτίσει τα λουλούδια που ο ίδιος φύτεψε.

Τις ρίζες του εργοστασίου το οποίο πότισε κάποτε με τον ίδιο του τον ιδρώτα, προτού το κάνει να ανθίσει και να γίνει ένα φυτώριο θαυμάτων. Ναι, τόσο πολύ αγάπησαν κάποιοι τη Formula 1._Δημήτρης Γιόκκας

Περισσότερα στο βιβλίο μου «Ύμνος στην Ταχύτητα»

O Hamilton ξορκίζει τους δαίμονες του με νίκη γροθιά | Speedzone Podcast EP56