Τρεις δεκαετίες έχουν περάσει από την πρεμιέρα του Opel Astra πρώτης γενιάς, το οποίο ξεπέρασε σε πωλήσεις τις 4,13 εκατ. μονάδες.

Όταν το Opel Astra F γιόρτασε την παγκόσμια πρεμιέρα του το 1991, ήταν μία εποχή μεγάλων αλλαγών. Λόγω γεγονότων, όπως η πετρελαιοκηλίδα του Exxon Valdez, ο κόσμος είχε αρχίσει να αποκτά όλο και μεγαλύτερη επίγνωση της επίδρασης της ανθρωπότητας στο περιβάλλον. Κάτι που έγινε γρήγορα αντιληπτό και από τους κατασκευαστές αυτοκινήτων που έπρεπε να εξισορροπήσουν την ανάγκη για χαμηλότερες εκπομπές ρύπων με την αυξανόμενη ζήτηση για οχήματα που προσέφεραν υψηλότερα επίπεδα άνεσης.

Η έβδομη γενιά του συμπαγούς μοντέλου της Opel ενσάρκωνε το πνεύμα της αλλαγής. Απέκτησε όχι μόνο ένα νέο όνομα – Astra, όπως το βρετανικό αντίστοιχο μοντέλο της Vauxhall – αλλά και πληθώρα νέων συστημάτων ασφαλείας.

Συγκριτικά με τον προκάτοχό του, το Astra F διέθετε πολύ περισσότερο χώρο στο εσωτερικό, έχοντας παρόμοιες εξωτερικές διαστάσεις. Επίσης, έδινε μεγάλη έμφαση στην περιβαλλοντική συμβατότητα διαθέτοντας πολλά μέρη από ανακυκλωμένα υλικά.

Η γκάμα του Opel Astra F ικανοποιούσε όλες τις επιθυμίες. Οι αγοραστές μπορούσαν να επιλέξουν ανάμεσα σε 5 βενζινοκινητήρες και έναν ντίζελ, με τις 4κύλινδρες μονάδες να διέθεταν όλες προηγμένο σύστημα μετεπεξεργασίας καυσαερίων. Ενώ οι βενζινοκινητήρες των 1,4, 1,6, 1,8 και 2,0 λίτρων ήταν εφοδιασμένοι με τριοδικό καταλυτικό μετατροπέα, ο 1.700άρης  διέθετε ένα νέο, οξειδωτικό καταλύτη.

Οι πρώτες εκδόσεις που παραδόθηκαν στα καταστήματα διανομέων τον Οκτώβριο του 1991 ήταν το πεντάθυρο hatchback, το πεντάθυρο station wagon και το σπορ Astra GSi (σ.σ.: τα οχήματα αυτά καταχωρήθηκαν φέτος ως ιστορικά αυτοκίνητα). Διαθέσιμο αποκλειστικά σε τρίθυρο hot-hatch, το κορυφαίο Astra GSi προσφερόταν με 2λιτρους κινητήρες 115 και 150  ίππων, ο δεύτερος με 16 βαλβίδες και δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους. Το τετράθυρο notchback παρουσιάστηκε την άνοιξη του 1992, και μετά από ένα χρόνο ακολούθησε το Astra Cabrio, το οποίο αποτέλεσε τη δημιουργία του Ιταλού Bertone.

Το υψηλό πρότυπο του πακέτου ασφαλείας του Astra F σηματοδότησε ένα σημαντικό βήμα προόδου στην κόμπακτ κατηγορία. Το Opel Safety System περιελάμβανε, μεταξύ άλλων, δύο ατσάλινες μπάρες στις πόρτες για προστασία από πλευρική σύγκρουση, πλαίσια αντιβύθισης ενσωματωμένα στα καθίσματα και προεντατήρες εμπρός ζωνών ασφαλείας που απέτρεπαν την προς τα εμπρός κίνηση του σώματος του επιβάτη σε περίπτωση σφοδρής εμπρόσθιας σύγκρουσης. Η παθητική ασφάλεια αυξήθηκε περαιτέρω το 1994, όταν η Opel καθιέρωσε στον στάνταρ εξοπλισμό τους «full-size» αερόσακους για οδηγό και συνοδηγό.

Συγκριτικά με το Kadett E, οι μηχανικοί της Opel εξασφάλισαν για το Astra F πολύ περισσότερους χώρους στο εσωτερικό – για παράδειγμα, εγκαθιστώντας το παρμπρίζ 74 χλστ. πιο μπροστά και αυξάνοντας το χώρο για το κεφάλι και τα γόνατα μέχρι 50 χλστ. Συγχρόνως, το Astra F διατήρησε την υψηλή αεροδυναμική του απόδοση, που αποτελούσε ένα ακόμα χαρακτηριστικό των μοντέλων Opel, προτάσσοντας έναν συντελεστή οπισθέλκουσας της τάξης του 0,30.

Όμως, εκτός από τα υψηλά επίπεδα ασφάλειας και ευρυχωρίας, η περιβαλλοντική συμβατότητα ήταν στη καρδιά του Astra F. Μεγάλο μέρος του ταμπλό και τους εσωτερικού διακόσμου, όπως τα καθίσματα και η κεντρική κονσόλα, κατασκευάζονταν από πολυπροπυλένιο, για το οποίο η Opel είχε αναπτύξει μία καινοτόμα, φιλική προς το περιβάλλον διαδικασία ανακύκλωσης. Άλλα στοιχεία, όπως οι βάσεις προφυλακτήρα και οι επενδύσεις θόλων των τροχών, ήταν ήδη κατασκευασμένα από ανακυκλωμένο υλικό.

Η ασφάλεια και το περιβάλλον δεν ήταν οι μοναδικοί τομείς καινοτομίας στο Astra F. Η οθόνη πολλαπλών πληροφοριών Multi-Info Display στην κορυφή της κεντρικής κονσόλας ήταν παγκόσμια πρωτιά, συγκεντρώνοντας όλες τις ενδείξεις για το ηχοσύστημα, τον υπολογιστή ταξιδιού και το check control στο οπτικό πεδίο του οδηγού. Το νέο μοντέλο ήταν επίσης το πρώτο στη συμπαγή κατηγορία που διέθετε το Clean Air System, το οποίο προστάτευε τους επιβάτες από τη γύρη, τη σκόνη και τα μικροσωματίδια, ενώ το GSi 16V ήταν το πρώτο αυτοκίνητο με ηλεκτρονικό έλεγχο πρόσφυσης στην κατηγορία.

Το Astra F χρησιμοποιήθηκε επίσης ως πλατφόρμα καινοτομίας για εναλλακτικά συστήματα κίνησης. Το πλήρως ηλεκτρικό Astra Impuls III έδειξε την αποτελεσματικότητά του κατά τη διάρκεια μιας δοκιμής μεγάλης κλίμακας στο νησί της Βαλτικής Θάλασσας Rügen. Δέκα πρωτότυπα κάλυψαν συνολική απόσταση 350.000 χλμ. το διάστημα μεταξύ 1993 και 1997. Τα πέντε οχήματα ήταν εφοδιασμένα με μία μπαταρία νικελίου-καδμίου των 45 kW και τα υπόλοιπα πέντε με μπαταρία νατρίου/νικελίου-χλωρίου των 42 kW. Το Astra Impuls III είχε τελική ταχύτητα 120 χλμ./ώρα και μέγιστη αυτονομία 160 χλμ.

Η Opel επέκτεινε την έρευνά της στα εναλλακτικά καύσιμα το 1996 με μία περιορισμένη παρτίδα οχημάτων Astra Station Wagon που λειτουργούσαν με φιλικό προς το περιβάλλον, συμπιεσμένο φυσικό αέριο (CNG). Επιλεγμένες εταιρείες κοινής ωφέλειας, τοπικές αρχές και διαχειριστές στόλων, δοκίμασαν 500 αυτοκίνητα με χρήση καυσίμου CNG σε καθημερινές συνθήκες.