Ένα χάσμα που εκτείνεται σε ολόκληρο τον Ατλαντικό χωρίζει την προσφορά εταιρικού αυτοκινήτου ως παροχή προς τους εργαζομένους, στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Η δημοτικότητα των εταιρικών αυτοκινήτων στην Ευρώπη αυξάνεται και μειώνεται ανάλογα με τη φορολογική τους μεταχείριση. Το αγαπημένο προνόμιο των εργαζομένων μπορεί γρήγορα να γίνει «παρίας» αν αυξηθούν οι φόροι, αλλά προς το παρόν τα γενναιόδωρα κίνητρα παροχών σε είδος για ηλεκτρικά οχήματα σε αρκετές ευρωπαϊκές αγορές, έχουν καταστήσει και πάλι το εταιρικό αυτοκίνητο αγαπημένο χαρακτηριστικό στα πακέτα αποδοχών. Όταν η αγορά εργασίας είναι δύσκολη και υπάρχει «πόλεμος» για τα ταλέντα, μια ελκυστική πολιτική στόλου οχημάτων μπορεί να είναι ένα ισχυρό όπλο για την προσέλκυση σημαντικών εργαζομένων.

Η Ευρώπη έχει υψηλότερη αποδοχή των προγραμμάτων εταιρικών αυτοκινήτων και επιδομάτων αυτοκινήτου, με ποσοστό επικράτησης μεταξύ 69-97% ανάλογα με τη χώρα, ενώ το ποσοστό αυτό κυμαίνεται στο 45% στις ΗΠΑ. Αυτό πιθανόν να οφείλεται στις τρέχουσες πρακτικές της αγοράς και στη φορολογική νομοθεσία, οι οποίες είναι οι δύο πιο κοινοί παράγοντες που διαμορφώνουν το τοπίο των παροχών αυτοκινήτου στις περισσότερες αγορές.

Φορολογία εταιρικών αυτοκινήτων
Σε αντίθεση με ορισμένες ευρωπαϊκές αγορές, οι οποίες θεωρούν τις μετακινήσεις από και προς τον χώρο εργασίας ως επαγγελματική χρήση, οι ΗΠΑ θεωρούν μόνο τα επαγγελματικά ταξίδια ως επαγγελματική χρήση. Κατά συνέπεια, εκτός εάν ένα εταιρικό όχημα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για επαγγελματικούς λόγους, η αξία της παροχής φορολογείται εξ ολοκλήρου από τον εργαζόμενο ως αποζημίωση. Η αξία αυτή προσδιορίζεται είτε πολλαπλασιάζοντας το ποσοστό των ιδιωτικών χιλιομέτρων που διανύθηκαν με την ετήσια αξία της μίσθωσης, είτε πολλαπλασιάζοντας τον τυπικό συντελεστή επαγγελματικών χιλιομέτρων της IRS (67 σεντς ανά μίλι) με τον αριθμό των προσωπικών χιλιομέτρων που διανύθηκαν.

Στην Ευρώπη, η φορολογητέα αξία ενός εταιρικού αυτοκινήτου είναι συνήθως χαμηλότερη από την εύλογη αγοραία αξία του, ανεξάρτητα από την επαγγελματική έναντι της προσωπικής χρήσης. Αυτό δεν επηρεάζει μόνο την επικράτηση των προγραμμάτων συνολικά, αλλά και την επιλεξιμότητα των προγραμμάτων για διάφορες κατηγορίες εργαζομένων. Για παράδειγμα, στην Ευρώπη, τα στελέχη είναι επιλέξιμα για τα περισσότερα προγράμματα αυτοκινήτου ή επιδόματος αυτοκινήτου, ενώ αυτό ισχύει μόνο για το 70% των προγραμμάτων στις ΗΠΑ.

Τέλος, υπάρχει μεγάλη διαφορά μεταξύ Ευρώπης και ΗΠΑ, όσον αφορά την προσφορά επιδομάτων αυτοκινήτου. Αυτό που ξεχωρίζει στις ΗΠΑ είναι το μεγαλύτερο ποσοστό των οργανισμών που προσφέρουν μόνο επιδόματα αυτοκινήτου (44%) και όχι αυτοκίνητα. Στην Ευρώπη, το ποσοστό αυτό είναι συνήθως χαμηλότερο, λιγότερο από το 15% των προγραμμάτων στην πλειονότητα των χωρών.