Προς τι η ξαφνική εμφάνιση καινούργιων κατασκευαστών από Κίνα και Αμερική στην αγορά του αυτοκινήτου;

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως το τοπίο στην αυτοκινητοβιομηχανία αλλάζει, και μάλιστα με ραγδαίους ρυθμούς. Δεν αναφερόμαστε στο κύμα συγχωνεύσεων που έλαβε χώρα τις τελευταίες δεκαετίες με τη δημιουργία μεγάλων υπερομίλων∙ δεκατέσσερα τέτοια γκρουπ ελέγχουν σήμερα περί τα εξήντα εμπορικά σήματα. Αυτό όμως δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι συγχωνεύσεις ήταν πάντα ο τρόπος για τη δημιουργία πιο ανταγωνιστικών προϊόντων, μέσα από την ένωση δυνάμεων και την επίτευξη οικονομίας κλίμακας. Η δυνατότητα δε που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία για τη δημιουργία ευέλικτων δαπέδων (πάνω στα οποία μπορούν να «χτιστούν» τελείως διαφορετικά μοντέλα σε εμφάνιση και φιλοσοφία) επιτάχυνε αυτές τις διεργασίες.

Κάποτε οι κατασκευαστές ήταν σαφώς πιο πολυάριθμοι σε σχέση με τις μέρες μας. Έτσι, για παράδειγμα το 1899 υπήρχαν μόνο στην Αμερική τριάντα εταιρείες. Στην επόμενη δεκαετία, η λίστα εμπλουτίστηκε με ακόμα 485 κατασκευαστές! Οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι αλλά και τα χρόνια που ακολούθησαν υπήρξαν καταλυτικά για το τελικό ξεσκαρτάρισμα.

Μετά το 1980 τα πράγματα λίγο πολύ σταθεροποιήθηκαν όσον αφορά τις μάρκες μαζικής παραγωγής που δραστηριοποιούνταν -αν μη τι άλλο- σε ευρωπαϊκό έδαφος. Όχι ότι μέσα στα χρόνια που μεσολάβησαν δεν υπήρξαν απώλειες. Εταιρείες όπως οι Rover, Saab, Chevrolet και Daihatsu διέκοψαν τη λειτουργία τους ή σταμάτησαν να εισάγονται. Κάτι αντίστοιχο συνέβη με τις κάποτε δημοφιλείς μάρκες από το ανατολικό μπλοκ Zastava, Polonez και Lada.

Όμως, αυτό που δε συνέβη όλα αυτά τα χρόνια ήταν να μπουν κάποιοι καινούργιοι παίκτες στην αγορά. Ως μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσε κάποιος να θεωρήσει αυτήν της Smart ή της Lexus, που ωστόσο αμφότερες αποτελούν παρακλάδια υφιστάμενων εταιρειών, όπως αντίστοιχα συμβαίνει με τις πιο πρόσφατες DS και Cupra.

Τρανταχτή εξαίρεση αποτελεί η περίπτωση της Tesla, που κατάφερε να σπάσει το κατεστημένο, δημιουργώντας μάλιστα προηγούμενο. Έτσι, μόνο στους τελευταίους μήνες έκανε την εμφάνισή του ένας μεγάλος αριθμός από μέχρι πρότινος άγνωστες σε εμάς εταιρείες. Οι περισσότερες προέρχονται από την Κίνα και φιλοδοξούν να ξαναμοιράσουν την πίτα της αγοράς του αυτοκινήτου. Κάποιες από αυτές, όπως οι MG, Seres και BYD, ήρθαν ήδη στη χώρα μας, ενώ σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες διατίθενται μοντέλα των Zeekr, Xpeng, Nio, Fisker, Lynk ; Co, Lucid και GWM. Και φυσικά έπεται συνέχεια.

Πού όμως θα ισορροπήσει όλο αυτό; Μια πρόσφατη πρόβλεψη από τον Μπράιαν Γκου, αντιπρόεδρο της Xpeng, προσδιορίζει σε δέκα όλες κι όλες τις εταιρείες που θα επιβιώσουν στο μέλλον. Προϋπόθεση επιβίωσης, είπε σε συνέντευξή του στους «Financial Times», αποτελεί μια ετήσια παραγωγή 3 εκατομμυρίων αυτοκινήτων. Σύμφωνα με τον Γκου, η εσωτερική αγορά της Κίνας μπορεί να εξασφαλίζει μόνο το μισό μέρος μιας τέτοιας παραγωγής. Να, λοιπόν, ο λόγος αυτής της ξαφνικής εξωστρέφειας των Κινέζων κατασκευαστών. Απλά μαθήματα επιβίωσης…_ Μ. Σ.