O πρωταθλητής των αμερικανικών αγώνων και πρώην αγωνιστικός διευθυντής της McLaren Gil de Ferran έφυγε αιφνιδιαστικά από τη ζωή σε ηλικία 56 ετών.

Ο νικητής του Indianapolis 500 το 2003 Gil de Ferran απεβίωσε αιφνιδιαστικά από καρδιακή προσβολή σε ηλικία 56 ετών. Ένας εξαιρετικά αγαπητός και σεβαστός οδηγός, είχε επίσης μια επιτυχημένη καριέρα στη Formula 1, εργαζόμενος ως αγωνιστικός διευθυντής για τις ομάδες BAR/Honda και McLaren. Ο γεννημένος στο Παρίσι Βραζιλιάνος δεν αγωνίστηκε στην F1, αλλά έχτισε μια εξαιρετική καριέρα στις ΗΠΑ, όπου αγωνίστηκε στη σειρά IndyCar/Cart μεταξύ 1995 και 2003 κατακτώντας διαδοχικούς τίτλους CART το 2000 και το 2001 και κερδίζοντας το Indy 500 για την Penske Racing το 2003. Το Σάββατο, η συνομοσπονδία αυτοκινήτου της Βραζιλίας ανακοίνωσε ότι ο De Ferran υπέστη καρδιακή προσβολή ενώ βρισκόταν σε εκδήλωση ενός αυτοκινητιστικού συλλόγου στη Φλόριντα την Παρασκευή. Μεταφέρθηκε επειγόντως στο νοσοκομείο, αλλά όμως δεν άντεξε.

Ο de Ferran έκανε το όνομά του αγωνιζόμενος στη Βρετανία σε μονοθέσια στη Formula Ford, στην Opel Lotus και στη συνέχεια στην F3. Εκεί ήταν τρίτος πίσω από τον Rubens Barrichello και τον David Coulthard το 1991, παίρνοντας τον τίτλο την επόμενη χρονιά με την Paul Stewart Racing. Αγωνίστηκε στη Formula 3000 το 1993 και το 1994, καθώς προσπαθούσε να μπει στην F1 και έκανε δοκιμές για τις ομάδες Williams και Arrows F1. Ο de Ferran συνδέθηκε με αρκετές πιθανές θέσεις στην F1, ωστόσο παρά τα διαπιστευτήριά του ως γρήγορος οδηγός, δεν μπόρεσε να εξασφαλίσει μια θέση σε μια εποχή που οι πληρωμένοι οδηγοί στήριζαν πολλές ομάδες.

Αντί αυτού, έκανε την κίνηση να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στις ΗΠΑ, παρά το γεγονός ότι δεν είχε καμία εμπειρία σε οβάλ πίστες. Του πήρε χρόνο για να προσαρμοστεί στο διαφορετικό σύνολο δεξιοτήτων που απαιτούνταν, αλλά τα κατάφερε και αναγνωρίστηκε ως ένας από τους καλύτερους οδηγούς στις υπερταχείες διαδρομές του Cart και στη συνέχεια του IndyCar. Το αποκορύφωμα ήταν η νίκη του στην Ινδιανάπολη το 2003. Ανακάμπτοντας από ένα σοβαρό ατύχημα όπου υπέστη κατάγματα στον αυχένα και την πλάτη σε έναν προηγούμενο αγώνα στο Phoenix, έδειξε τρομερό πνεύμα για να αγωνιστεί. Παρά το γεγονός ότι εξακολουθούσε να πονάει, προκρίθηκε στη 10η θέση. Στην πίστα προσπέρασε τον ομόσταυλό του στην Penske Hélio Castroneves, με 31 γύρους να απομένουν για την πρωτιά, ενώ στη συνέχεια κράτησε μια αξέχαστη νίκη. Ο de Ferran αποσύρθηκε την επόμενη χρονιά, αλλά επέστρεψε σχηματίζοντας τη δική του ομάδα για να αγωνιστεί με επιτυχία με σπορ αυτοκίνητα στη σειρά American Le Mans το 2008 και το 2009, κερδίζοντας πέντε αγώνες. Στη συνέχεια κρέμασε το κράνος του για τα καλά, για να αναλάβει διοικητικούς ρόλους.

Ως αγωνιστικός διευθυντής της McLaren μεταξύ 2018 και 2021 ήταν ανεκτίμητος, βοηθώντας την ομάδα της F1 να αλλάξει την τύχη της από τη χειρότερη πορεία της ιστορίας της στα τέλη της δεκαετίας, ώστε να διεκδικήσει την τρίτη θέση στο πρωτάθλημα κατασκευαστών το 2020. Η ομάδα ανακοίνωσε για την απώλειά του: «Ο Gil ήταν ένα σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της αγωνιστικής μας ομάδας. Ήταν τρομερά δυνατός εντός και εκτός πίστας και είχε διαρκή θετικό αντίκτυπο σε όλους όσους αγωνίζονταν και εργάζονταν δίπλα του. Θα λείψει σε όλους στην McLaren Racing».