Ο Στρατισίνο, διαβάζει motori, παραδέχεται για το concept κατάθεση ψυχής και τέχνης τον πολυβραβευμένο εκδότη του Γιάννη Σταυρόπουλο, συγχαίρει τους συνεργάτες του και ανατριχιάζει με το κείμενο από το μπάκετ του Ευθύμη Σάσσαλου.

Με τον Ευθύμη, ουσιαστικά μαζί από το 83 και η βαθιά φιλία επιβεβαιώθηκε με συγγένεια όπως είναι η κουμπαριά, για την αφεντιά μου.

Στη Νισαν, μαζί το 85 στα 8/10 του Πρωταθλήματος και βέβαια σε ΡΑ και Χαλκιδικής. Μαζί και με την 037 αφού αυτός ήταν ο έγκριτος και φίλος καρδιάς δίπλα μου. Ο Ευθύμης, ενθουσιώδης και ουσιαστικός με την ευγένεια, το τακτ αν προτιμάται, και τον λάτρευαν στην ομάδα μας. Το κείμενο του, που παραθέτουμε παρακάτω, με την ευγενική συγκατάθεση του ΓΣ, αποτελεί φόρο τιμής για την 25χρονη διαδρομή μου στους Ελληνικούς αγώνες.

Ανέκδοτο; Δεν ξεχνώ όλες τις στιγμές που τον ταλαιπώρησα και είναι γεγονός ότι μου λείπει από την καθημερινότητα, με γεγονός ότι έρχεται στα αφτιά μου το διάβασμα του στο Σχινο κατηφόρα με τη δίλιτρη Σιλβια στο Γύρο, με το μισό καπό να ανοίγει και να απειλεί την προσπάθειά μας.

«Οδήγα κουμπάρε», όπως ακριβώς το «οδήγα αδελφούλη» από τον Τίμο με το 240 RA στο Σκορπιός το 83, όταν στεναχωρήσανε τη μετέπειτα σύζυγό μου…

Συναισθημάτων το ανάγνωσμα λοιπόν και ευχαριστώ Ευθύμη, ευχαριστούμε Motori… ΣΧ

O Ευθύμης Σάσσαλος θυμάται:

«Τετάρτη 29 Μαΐου 1985, ώρα 21.00. Ημέρα τελικού Champions League (Λίβερπουλ – Γιουβέντους). Η κανονικότητα θα έλεγε σπίτι, προετοιμασία για παρακολούθηση του ματς, πίτσα κ.λπ. Φέτος όμως όχι. Δεμένος στο δεξί bucket του Nissan 240RS, με τον «Στρατισίνο» στο τιμόνι ακολουθούμε τη διαδρομή από το Λαγονήσι στην Αγία Σωτήρα, που αποτελούσε μέρος του Ράλι Ακρόπολις 1985. Είχα την τύχη να αποτελώ μέλος της μοναδικής πραγματικά επαγγελματικής αγωνιστικής ομάδας στην Ελλάδα, η οποία δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από τις αντίστοιχες ξένες.

Με team manager (Νίκος Κελεσάκος), assistant team manager (Μίσση Κελεσάκου), τους ΚΟΡΥΦΑΙΟΥΣ Έλληνες μηχανικούς αγώνων (δεν αναφέρω ονόματα για να μην ξεχάσω κάποιον και αδικηθεί), και όλα αυτά με την αμέριστη συμπαράσταση (μέσω και καθημερινής επαφής) του Τάκη Θεοχαράκη. Καλύτερα δεν γίνεται! Φτάνοντας στο κοντρόλ της Ειδικής Διαδρομής “Αγία Σωτήρα” ρωτάω τον κριτή “τι γίνεται στο ματς;”. “Άστα”, μου απαντάει, “ποδοπατήθηκαν οι φίλαθλοι, πάνω από 30 νεκροί, εκατοντάδες τραυματίες”. Σοκ! Το κρατάς για τον εαυτό σου, δεν δείχνεις ανησυχία στον Στράτη («Στρατισίνο»), παίρνεις τις σημειώσεις σου, συγκεντρώνεσαι και GO! 3Δ+ 100 4Α-…

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το άγχος μου πριν από την τελευταία Ειδική: Πέμπτη 30 Μαΐου, έπειτα από ολονύκτια “μάχη” στις 11 προηγούμενες Ειδικές Διαδρομές (το ωράριο άρχιζε 01.00 π.μ. έως 10.00 π.μ.), αρκετά καλή εμφάνιση (στη δεκάδα γενικής και 2οι Έλληνες), 14 χλμ. μας χωρίζουν από τον τερματισμό στον Γαλατά και τον τερματισμό στο Καλλιμάρμαρο. Πρέπει όμως να περάσουν και αυτά τα 14 τελευταία αγωνιστικά χλμ. της Ειδικής Διαδρομής “Καρνεζέικα”.

Περιμένοντας να μπούμε στο control, έχει ξημερώσει για τα καλά, ο ήλιος μας χτυπάει και έχει αρχίσει να βγαίνει όλη η κούραση και η ένταση των τελευταίων 4 αγωνιστικών ημερών. Το μυαλό μου στιγμιαία τρέχει στους ανθρώπους που την προηγούμενη έχασαν τόσο άδικα τη ζωή τους πηγαίνοντας να κάνουν αυτό που αγαπούσαν. Να παρακολουθήσουν την αγαπημένη τους ομάδα. Και εμείς κάνουμε αυτό που αγαπάμε. Συμμετέχουμε στο Ράλι Ακρόπολις με τους κορυφαίους. Ανασυγκρότηση μυαλού, σημειώσεις, GO, 100 χάνεται 50 2Δ-…, flying, STOP, ΤΕΛΟΣ! Καλλιμάρμαρο, ερχόμαστε.

Με την ευκαιρία, να ευχαριστήσω όλους όσοι μου έδωσαν την ευκαιρία να “τρέξω” με αυτήν την υπέροχη ομάδα για αρκετά χρόνια και με διάφορους οδηγούς. Ελπίζω, όπως έγραψε πρόσφατα και ο “Στρατισίνο”, να την ίδρωσα επάξια τη φανέλα».

ΠΗΓΗ: motori.gr